Walawi (Biblia)

Kutoka Wikipedia

Kitabu cha Walawi ni kitabu cha tatu katika Agano la Kale au Biblia ya Kiebrania Tanak, kikifuata kile cha Mwanzo na kile cha Kutoka.

Kwa asili kimeandikwa katika lugha ya Kiebrania, na katika lugha hiyo kinaitwa Wayikra (maana yake “Na aliita”) ambalo ni neno la kwanza katika kitabu hicho. Wengine wanakiita Kitabu cha Tatu cha Musa (au Mose) kwa vile inafikiriwa kuwa ndiye mwandishi wa kitabu hicho. Kwa lugha ya Kiyunani, kinaitwa Levitikon (biblion), maana yake “(Kitabu cha) Walawi (au Makuhani)”.

Kitabu cha Walawi kina sura ishirini na saba, na sura zote zinahusu amri na maagizo ya Mungu kwa Waisraeli hasa sheria za ibada zenye kulenga utakatifu wa makuhani na wa sadaka.

Maagizo hayo yanaeleza sadaka (sura 1-7), walivyowekwa wakfu makuhani wa kwanza, yaani Aroni (au Haruni) na wanawe (sura 8-10), utakaso (sura 11-15), siku kuu ya msamaha wa dhambi (sura 16), na maagizo mbalimbali kuhusu maisha ya kila siku na uendeshaji wa ibada (sura 17-27).

Kadiri ya kitabu hicho, watu wa kabila la Lawi tu ndio walioruhusiwa kushughulikia ibada, tena kati yao ukoo wa Haruni tu ndio makuhani kamili. Kutokana na kazi hiyo Walawi hawakupewa sehemu ya nchi takatifu, ila Mungu mwenyewe ndiye fungu lao. Lakini taifa lote lilitakiwa liwe takatifu kutokana na uhusiano wake na Mungu (Law 19:1). Polepole maana ya utakatifu huo ilizidi kueleweka si kukwepa unajisi wa kiibada tu, bali unategemea hasa mwenendo mwadilifu.