Zachary Taylor

Z Wikipedii

Zachary Taylor 24 listopada 1784 – 9 lipca 1850

12. Prezydent Stanów Zjednoczonych
Okres urzędowania	od 4 marca 1849 do 9 lipca 1850
Poprzednik	James Polk
Następca	Millard Fillmore
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Zachary Taylor (ur. 24 listopada 1784 w hrabstwie Orange, Wirginia, zm. 9 lipca 1850 w Waszyngtonie, Dystrykt Kolumbii) – amerykański generał, polityk, dwunasty prezydent USA (1849-1850).

Uczestnik wojny brytyjsko-amerykańskiej (1812). W latach trzydziestych wsławił się w walkach z Indianami (wojny seminolskie). Jeden z dwu najważniejszych dowódców (obok gen. Winfielda Scotta) podczas wojny amerykańsko-meksykańskiej (1846-48) wywołanej przyłączeniem Teksasu do Unii. Po pokonaniu gen. Santa Anny w bitwie pod Buena Vista został obwołany bohaterem narodowym, co pomogło mu w zdobyciu prezydentury. Prezydent USA (1849-50) z ramienia Partii Wigów, umarł w trakcie prezydentury. Przeciwnik wprowadzenia niewolnictwa na terenach zajętych w wojnie meksykańskiej.

Jego poprzednik James Polk kadencję zakończył 4 marca 1849. Taylor odmówił złożenia przysięgi w niedzielę. Przez jeden dzień tymczasowym prezydentem USA był David Rice Atchison – ówczesny prezydent pro tempore Senatu USA.

Jego córka, Sarah Knox Taylor 17 czerwca 1835 wyszła za Jeffersona Davisa, pierwszego i jedynego Prezydenta Skonfederowanych Stanów Ameryki (1861-1865). Po trzech miesiącach małżeństwa zmarła na malarię. Żoną Zacharego Taylora była Margaret Taylor.