Wschodnia osłona granitu karkonoskiego
Z Wikipedii
Wschodnia osłona granitu karkonoskiego - jednostka geologiczna (tektoniczna) w Sudetach Zachodnich, wchodząca w skład bloku karkonosko-izerskiego.
Wschodnia osłona granitu karkonoskiego graniczy od zachodu z masywem karkonoskim, od północy z metamorfikiem kaczawskim, od wschodu z depresją śródsudecką, od południa z niecką podkarkonoską.
Zbudowany jest ze starych przeobrażonych skał wieku staropaleozoicznego. Są to gnejsy, łupki łyszczykowe, amfibolity, łupki amfibolowe, zieleńce i łupki zieleńcowe, fyllity, marmury kalcytowe i dolomitowe, łupki serycytowe, łupki chlorytowe. Skały wschodniej osłony granitu karkonoskiego pocięte są siecią żył kwarcowych.
Łupki łyszczykowe występują w kilku odmianach. Jedną z nich są hornfelsy, które występują na kontakcie z granitami masywu karkonoskiego. W karbonie nastąpiła intruzja granitu karkonoskiego, która spowodowała częściową powtórną metamorfozę skał w innych warunkach temperatur i ciśnień.
Skały wschodniej osłony granitu karkonoskiego budują wschodnią część Rudaw Janowickich, południowo-wschodni skrawek Gór Kaczawskich w rejonie przełomu Bobru oraz wschodnią część Karkonoszy - masyw Śnieżki, Czarny Grzbiet, Kowarski Grzbiet i Lasocki Grzbiet.
