Szakal czaprakowy

Z Wikipedii

Szakal czaprakowy
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Szczep	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	psowate
Rodzaj	Canis
Gatunek	szakal czaprakowy
Nazwa systematyczna
Canis mesomelas
Schreber, 1775
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: niższego ryzyka
Zasięg występowania
Systematyka w Wikispecies
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Szakal czaprakowy (Canis mesomelas) - drapieżny ssak z rodziny psowatych. Występuje w Afryce na południe od Sahary. Wyróżnia się 5 podgatunków.

Spis treści 1 Charakterystyka 2 Tryb życia 2.1 Bibliografia 3 Przypisy

[edytuj] Charakterystyka

Długość ciała wynosi 45-90 cm, wysokość w kłębie 30.8-41.8 cm, ciężar 7-13.5 kg.^[1] Osobniki występujące na południu kontynentu są większe od kuzynów występujących na północy . Głowa przypomina głowę lisa - ma długie uszy, dość krótki pysk i duże oczy. Uzębienie jak u kojota. Jego ogon i grzbiet są czarne z białymi plamami, boki szarobrązowe, a brzuch żółty.

[edytuj] Tryb życia

Żyje samotnie lub w parach. Ciąża trwa około 9 tygodni, liczba młodych 4-6. Występuje licznie, ludzie polują na niego dla skóry.

Jest wszystkożerny. Żywi się gryzoniami, jajami, owadami i padliną.

W niewoli żyje do 14 lat, w środowisku naturalnym do 7 lat.

[edytuj] Bibliografia

• Tadeusz Kaleta "Dzikie psy i hieny", Wydawnictwo "Wiedza Powszechna", Warszawa 1998

Przypisy

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny zoologii. Jeśli możesz, rozbuduj go.