Sigmund Jähn
Z Wikipedii
Sigmund Werner Paul Jähn (ur. 13 lutego 1937 r. w Morgenröthe-Rautenkranz w Saksonii) - pierwszy niemiecki kosmonauta.
Po II wojnie światowej mieszkał w NRD. W 1951 ukończył szkołę i kształcił się na drukarza. W 1955 wstąpił do lotnictwa wojskowego NRD i po szkoleniu, został pilotem wojskowym. W latach 1966-1970 studiował na radzieckiej akademii wojsk powietrznych w Monino, a następnie pracował w sztabie niemieckich sił powietrznych jako inspektor do spraw szkolenia pilotów i bezpieczeństwa lotów.
W 1976 został wybrany razem z innym pilotem - Eberhardem Köllnerem - do szkolenia pierwszych niemieckich kosmonautów w ramach radzieckiego międzynarodowego programu Interkosmos. Przez dwa lata szkolił się w Gwiezdnym Miasteczku pod Moskwą.
Odbył lot statkiem Sojuz 31 na stację kosmiczną Salut 6 od 26 sierpnia 1979 do 3 września 1979 roku. W kosmosie przebywał 7 dni 20 godzin i 49 minut. Dowódcą misji był Walerij Bykowski. Start nastąpił z kosmodromu Bajkonuru. Podczas lotu na stacji kosmicznej, astronauci wykonywali eksperymenty naukowe. Przy twardym lądowaniu kapsuły na ziemi, Jähn doznał urazu kręgosłupa.
Jähn był pierwszym obywatelem Niemieckiej Republiki Demokratycznej w przestrzeni kosmicznej i zarazem pierwszym niemieckim kosmonautą w ogóle. Jego lot był intensywnie wykorzystywany przez propagandę komunistycznych władz NRD. Jähn został uznany za bohatera narodowego, m.in. nazywano szkoły jego imieniem. Nadano mu tytuł bohatera NRD, jak również radziecki bohatera Związku Radzieckiego. W 1983 obronił doktorat z fizyki w Centralnym Instytucie Fizyki Ziemi (Zentralinstitut für Physik der Erde) w Poczdamie.
Po zjednoczeniu Niemiec, od 1990 pracował jako konsultant dla Niemieckiej Agencji Kosmicznej DLR, a od 1993 także dla Europejskiej Agencji Lotów Kosmicznych (ESA), dla celów lotów na stację kosmiczną Mir. Zrezygnował z tej pracy w 2002.
Sigmund Jähn jest żonaty i ma dwoje dzieci. W 2001 nazwano jego imieniem planetoidę 1998BF14.
[edytuj] Ciekawostka
Postać Sigmunda Jähna - jako byłego kosmonauty, a po upadku muru berlińskiego taksówkarza, ukazana została w filmie Good bye, Lenin!.
