Słońce poboczne
Z Wikipedii
Słońce poboczne (ang. sundog lub parhelia) – zjawisko optyczne w atmosferze. Jest ono jasną plamą światła powstającą zazwyczaj na przecięciu halo 22-stopniowego oraz okręgu parhelicznego. Występuje często po obu stronach Słońca, szczególnie dobrze jest widoczne, gdy Słońce jest nisko nad horyzontem. Im słońce znajduje się wyżej, tym dalej słońca poboczne znajdują się od przecięcia się halo 22-stopniowego i okręgu parhelicznego.
Słońca poboczne są jednym z najczęściej obserwowanych typów halo. Powstają one w wyniku załamania się promieni słonecznych na kryształach lodu w formie sześciokątnych płytek, opadających płaskimi powierzchniami do dołu (w sposób podobny do opadania liści).
W sprzyjających warunkach, gdy znajdujemy sie ponad chmurami (np. na pokładzie samolotu, w górach) możliwe jest niekiedy dostrzeżenie podsłońca i towarzyszących mu parheliów (podsłońc pobocznych) poniżej horyzontu. Powstają one podobnie jak zwykłe parhelia, lecz światło potrzebuje dodatkowego odbicia od płaskiej, poziomej powierzchni kryształków lodu.
