Nikita Panin
Z Wikipedii
hrabia Nikita Iwanowicz Panin (ros.Ники́та Ива́нович Па́нин), (ur. 3 kwietnia 1718 w Gdańsku – zm. 3 kwietnia 1783 w Sankt Petersburgu) – polityk rosyjski, bliski współpracownik cesarzowej Katarzyny II, minister spraw zagranicznych Rosji w latach 1764-1780.
[edytuj] Życiorys
Urodził się w Gdańsku, jako syn rosyjskiego gubernatora Parnawy. W 1740 wstąpił do armii rosyjskiej.
W 1747 został ministrem pełnomocnym w Kopenhadze, skąd po kilku miesiącach został przeniesiony do Sztokholmu, gdzie przez następne 12 lat (1747-1759) kierował nieformalnie partią antyfrancuską (tzw "partia czapek") w riksdagu. Po upadku jej wpływów, odwołany.
W 1760 został ochmistrzem dworu carewicza Pawła.
W 1762 poparł przewrót pałacowy Katarzyny II. Jako nieformalny kierownik polityki rosyjskiej był twórcą tzw. Systemu Północnego, aliansu Rosji, Prus, Rzeczypospolitej, Szwecji i Wielkiej Brytanii przeciwko koalicji państw Burbonów i Habsburgów (Francja, Hiszpania, Austria). Był zwolennikiem utrzymaniu rosyjskiego protektoratu w Polsce i przeciwnikiem jej rozbioru. Jednak zawiązanie konfederacji barskiej i wybuch wojny rosyjsko-tureckiej, zakończone I rozbiorem Polski przyczyniły się do upadku jego koncepcji politycznych i utraty wpływów na dworze Katarzyny II.
jego bratankiem był Nikita Piotrowicz Panin (1770 - 1837).
