Nerw językowo-gardłowy
Z Wikipedii
Nerw językowo-gardłowy (łac. nervus glossopharyngeus) - IX nerw czaszkowy. Jest nerwem mieszanym: większą część nerwu tworzą włókna czuciowe, unerwiające gardło i język; niewielką część stanowią włókna ruchowe, przeznaczone dla mięśni gardła (m. zwieracza górnego gardła, m. rylcowo-gardłowego, m. podniebienno-gardłowego),języka (m. podniebienno-językowy), podniebienia (m. dźwigacz podniebienia miękkiego) i wydzielnicze dla ślinianki przyusznej.
Nerw ten odchodzi od rdzenia przedłużonego 5-6 korzonkami, które ukazują się w bruździe bocznej tylnej za oliwką. Opuszcza czaszkę przez otwór żyły szyjnej. W obrębie otworu tworzy zwój górny (ganglion superius), a po wyjściu z czaszki - zwój dolny (ganglion inferius), położony w dołku skalistym. Po wyjściu z czaszki biegnie pomiędzy żyłą szyjną wewnętrzną a tętnicą szyjną wewnętrzną, a następnie kieruje się ku nasadzie języka i bocznej ścianie gardła.
[edytuj] Gałęzie
- nerw bębenkowy- odchodzący jeszcze od zwoju dolnego
- gałąź zatoki tętnicy szyjnej, ewent. 2 gałęzie- odchodzi blisko tętnicy szyjnej
- g. gardłowe: 3-4
- g. do mięśnia rylcowo-gardłowego
- g. migdałkowe: 3-4
- g. językowe, końcowe (unerwiają końcową 1/3 część języka, prowadzą włókna czuciowe smakowe dla brodawek okolonych i liściastych
[edytuj] Porażenie
Brak czucia w tylnej części języka i górnej gardła, problemy z połykaniem
[edytuj] Bibliografia
- Janina Sokołowska-Pituchowa (red.) Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny. Wyd. VII. PZWL 2005 ISBN 83-200-3185-0.
