M18 Hellcat
Z Wikipedii
| M18 Hellcat | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
| Producent | Buick Motor Car Division of General Motors Corporation |
| Typ pojazdu | niszczyciel czołgów |
| Trakcja | gąsienicowa |
| Załoga | 5 osób |
| Historia | |
| Produkcja | 1943-1944 |
| Wyprodukowano | 2507 szt. |
| Dane techniczne | |
| Silnik | silnik benzynowy , gwiazdowy, czterosuwoawy Wright Continental R-975-C4 o mocy 400 KM przy 2400 obr/min |
| Transmisja | hydromechaniczna Torqmatic |
| Długość | 6,66 m |
| Szerokość | 2,87 m |
| Wysokość | 2,16 (do górnej krawędzi wieży) 2,56 m (całkowita) |
| Prześwit | 0,36 m |
| Masa | 17,7 t (bojowa) |
| Moc jedn. | 20,5 KM/t |
| Nacisk jedn. | 0,89 kg/cm² |
| Osiągi | |
| Prędkość | 80 km/h |
| Zasięg | 160-200 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) | 1,2 m |
| Rowy (szer.) | 1,9 m |
| Ściany (wys.) | 0,9 m |
| Kąt podjazdu | 30° |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x armata M1A1. M1A1C lub M1A2 kal. 76,2 mm 1 x wkm Browning M2HB kalibru 12,7 mm |
|
76 mm Gun Motor Carriage M18 to amerykański niszczyciel czołgów z okresu II wojny światowej. Był to najszybszy pojazd gąsienicowy z okresu II wojny światowej, jego popularna nazwa to "Hellcat" (ang., potocznie "złośliwa, wroga kobieta", "jędza", a także pseudonim komiksowej superbohaterki Hellcat).
[edytuj] Historia
W grudniu 1941 amerykański "War Ordnance Department" (departament ds. uzbrojenia) ogłosił konkurs na nowy niszczyciel czołgów z zawieszeniem typu Christie, silnikiem Wright Continental R-975 i armatą 37 mm.
Już w czasie kampanii północnoafrykańskiej (Operacja Torch) zdecydowano na zmianę uzbrojenia na armatę 57 mm, a w czasie testów zwiększono jeszcze uzbrojenie główne kolejno na armaty 75 mm i 76 mm. Zdecydowano także porzucić oryginalnie zamówione podwodzie Christie na rzecz podwozia z drążkiem skrętnym. W lutym 1943 zdecydowano się na ostateczny projekt i produkcja tego pojazdu rozpoczęła się w lipcu tego roku.
M18 wziął udział w walkach w Europie od 1944 i okazał się być znakomitym i udanym pojazdem, znakomicie nadającym się do ataków z zasadzki i szybkich rajdów na nieprzyjaciela, do czego świetnie pasowały jego niska sylwetka, wysoka prędkość i armata o dużej mocy. Był on w stanie zniszczyć praktycznie wszystkie niemieckie czołgi. W rękach dobrze wyszkolonej załogi stanowił on znakomite narzędzie do niszczenie czołgów nieprzyjaciela, na przykład 630. batalion niszczycieli czołgów w samym tylko lipcu 1944 zniszczył 53 Pantery, 15 dział pancernych i jednego Tygrysa tracąc przy tym tylko 17 własnych pojazdów.
W odróżnieniu od M10 Wolverine, który powstał na bazie czołgu M4 Sherman, "Hellcat" został zaprojektowany od początku jako niszczyciel czołgów, z tego powodu był on mniejszy, ważył o połowę mniej od M10, był znacznie szybszy i był uzbrojony w lepszą armatę. Miał także przestronniejszy kadłub w którym mieściła się pięcioosobowa załoga i zapas amunicji do działa – 45 pocisków.
Istniał tylko jeden wariant produkcyjny M18 - Armored Utility Vehicle M39 (opancerzony pojazd techniczny M39). Była to bezwieżowa wersja M18, która była użyta jako transporter opancerzony do przewozu żołnierzy i zaopatrzenia oraz jako ciągnik artyleryjski.
Produkcję M18 zakończono w październiku 1944 w związku ze zbliżającym się końcem wojny, do tego czasu wyprodukowano 2507 egzemplarzy tego pojazdu.
[edytuj] Bibliografia
- Żurkowski, Paweł. M18 Hellcat. Pierwszy i ostatni niszczyciel czołgów z prawdziwego zdarzenia. Nowa Technika Wojskowa. 2000, nr 1, str. 27-34. ISSN 1230-1655.
[edytuj] Linki zewnętrzne
|
M1 Light Tank • M2 Light Tank • M2 Medium Tank • M3/M5 Stuart • M3 Lee • M4 Sherman • M22 Locust • M24 Chaffee • M26 Pershing • T14/T15
|
|
|
Inne pojazdy
|
|
|
Prototypy i pojazdy ekperymentalne
|
|
