Legia Naddunajska
Z Wikipedii
| Legia Naddunajska | |
 |
|
| Historia | |
| Państwo | Republika Batawska I Republika Francuska |
| Sformowanie | 8 września 1799 |
| Rozformowanie | 1802 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | Karol Otto Kniaziewicz |
| Ostatni | Władysław Franciszek Jabłonowski |
| Działania zbrojne | |
| Wojny napoleońskie | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | Piechota, kawaleria |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe |
Legia Naddunajska – to polska formacja wojskowa utworzona w dniu 8 września 1799 roku w Republice Batawskiej (obecna Holandia) z byłych żołnierzy armii austriackiej - (Polaków), którzy dostali się do niewoli francuskiej lub zbiegli z szeregów wojsk austriackich.
Legia składała się z 4 batalionów piechoty, 4 szwadronów jazdy i kompanii lekkiej artylerii - łącznie 5970 żołnierzy. Początkowo oddziałami Legii Naddunajskiej dowodził generał Karol Kniaziewicz.
Legioniści walczyli w latach 1800-1801 przeciw armii austriackiej (reńskiej). Pomogli odnieść zwycięstwo w bitwie pod Marengo i pod Hohenlinden. Po pokoju w Lunéville legia skierowana została do Włoch. Wielu legionistów, łącznie z Kniaziewiczem, podało się do dymisji, wyrażając tym swój protest przeciwko pominięciu sprawy polskiej w układach pokojowych z Austrią.
Po podaniu się do dymisji generała Kniaziewicza i odejściu części legionistów, legia przeformowana została w 3 półbrygadę polską, a następnie w 113 półbrygadę francuską.
Półbrygadę pod dowództwem generała Władysława Franciszka Jabłonowskiego wysłano w 1801 na San Domingo (Haiti), gdzie zostali zdziesiątkowani przez choroby tropikalne i walki z miejscową ludnością, sprzeciwiającą się francuskiemu panowaniu. Legia Naddunajska przestała istnieć w roku 1802.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Literatura
- Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2
