Księga Szkocka
Z Wikipedii
Księga Szkocka - gruby zeszyt zakupiony przez Łucję, żonę Stefana Banacha w 1935, w którym matematycy lwowscy, zarówno profesorowie, jak też studenci, zapisywali w latach 1935-1941 zagadnienia matematyczne wymagające rozwiązania. Autorzy problematów, wśród których byli znakomici uczeni polscy i zza granicy (jednym z nich był Stanisław Ulam), wyznaczali zazwyczaj nagrody za ich rozwiązanie. W Księdze zapisano 193 problemy - wśród nich znajdowały się zarówno fundamentalne zagadnienia z analizy funkcjonalnej, jak też błahe łamigłówki. Księga była przechowywana u barmana lub szatniarza w Kawiarni Szkockiej we Lwowie, miejscu spotkań lwowskich matematyków, i wydawana na życzenie gości.
Stanisław Mazur podczas pobytu Ulama we Lwowie latem 1939 roku, uzgodnił, że księga zostanie umieszczona w skrzyni i zakopana w pobliżu bramki na boisku piłkarskim za miastem. I choć nie wiadomo, czy ten plan wykonano, Ulam po wojnie otrzymał kopię księgi. Inna wersja wydarzeń podaje, że po wojnie, w 1945 żona Stefana Banacha - Łucja, zmuszona do repatriacji, wywiozła Księgę ze Lwowa do Warszawy. Księga Szkocka jest w posiadaniu potomków Stefana Banacha zamieszkałych w Niemczech.
Tradycja Księgi Szkockiej była kontynuowana po wojnie we Wrocławiu i w latach 1945-1958 powstała Nowa Księga Szkocka.
