Kennin-ji
Z Wikipedii
Kennin-ji (jap. 建仁寺) - pierwszy klasztor (jap. ji) zen w Japonii zbudowany w Kioto.
Jego założycielem był Eisai Myōan a fundatorem siogun Minamoto no Yoriie. Powstał on w 1202 r. w dzielnicy Kioto zwanej Rokuhara, która podporządkowana była bezpośrednio jurysdykcji rządowej. Warunkiem postawionym Eisaiowi była jego zgoda na postawienie na terenie klasztoru kaplic, w których będą się odbywać praktyki szkół singon i tendai. Podstawą praktyki był jednak zen w stylu rinzai. Kennin-ji została autoryzowana jako filia klasztoru Enryaku.
Mimo różnych nacisków ze strony starszych szkół buddyzmu japońskiego z góry Hiei (singon, tendai, kegon), aby zabronić Eisaiowi nauczania, cieszył się on poparciem siogunatu i na tyle wzmocnił swoją pozycję, że Kennin-ji została uznana za oficjalną świątynię.
W powstałym systemie administracyjnego sklasyfikowania świątyń zen zwanym gozan (pięć klasztorów) Kennin-ji znalazł się w grupie 5 klasztorów z Kioto.
Następcą Eisaia w tym klasztorze został Ryōnen Myozen (1184-1225). Jednym z jego uczniów był Eihei Dogen.
Zobacz też:
