Harold Lever
Z Wikipedii
Norman Harold Lever, baron Lever of Manchester (ur. 15 stycznia 1914 w Manchesterze, zm. 6 sierpnia 1995), brytyjski prawnik i polityk, członek Partii Pracy, minister w rządach Harolda Wilsona i Jamesa Callaghana.
Wykształcenie odebrał w Manchester Grammar School oraz na tamtejszym uniwersytecie. W 1935 r. rozpoczął praktykę adwokacką w Middle Temple. Podczas II wojny światowej służbył w Royal Air Force. W 1945 r. zasiadł w Izbie Gmin jako reprezentant okręgu Manchester Exchange. W 1950 r. zmienił okręg wyborczy na Manchester Cheetham. Od 1974 r. był reprezentantem okręgu Manchester Central.
Lever wniósł projekt ustawy o zniesławieniu, który został uchwalony w 1952 r. pod nazwą Defamation Act. W 1967 r. otrzymał swoje pierwsze stanowisko w administracji rządowej - stanowisko parlamentarnego podsekretarza stanu w ministerstwie spraw ekonomicznych. W latach 1969-1970 był finansowym sekretarzem skarbu. W latach 1969-1970 był Paymaster-General. W latach 1970-1973 był przewodniczącym komisji wydatków publicznych. Po powrocie laburzystów do władzy w 1974 r. został Kanclerzem Księstwa Lancaster i pozostał na tym stanowisku do wyborczej porażki Partii Pracy w 1979 r.
Od 1971 r. był gubernaotrem London School of Economics. W latach 1973-1986 stał na czele English Speaking Union. W latach 1974-1982 był mężem zaufania Royal Opera House. W latach 1975-1987 zasiadał w Sądzie Uniwersytetu w Manchesterze. Od 1981 r. był honorowym członkiem Trustees of the Royal Academy. Był honorowym doktorem prawa, literatury, fizyki i technologii. W 1979 r. otrzymał Krzyż Wielki niemieckiego Orderu Zasługi.
W 1969 r. został członkiem Tajnej Rady. W 1979 r. otrzymał dożywotni tytuł parowski barona Lever of Manchester i zasiadł w Izbie Lordów. W 1980 r. pełnił funkcję arbitra podczas strajku pracowników przemysłu stalowego. W 1983 r. został członkiem komisji Franksa zajmującej się wojną o Falklandy. W 1984 r. został przewodniczącym Komisji Premierów Wspólnoty Narodów ds. światowego zadłużenia. W 1984 r. opublikował książę "Długi i zagrożenie" (Debt and Danger). Zmarł w 1995 r.
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Poprzednik Judith Hart |
Paymaster-General 1969-1970 |
Następca David Eccles, 1. wicehrabia Eccles |
| Poprzednik John Davies |
Kanclerz Księstwa Lancaster 1974-1979 |
Następca Norman St John-Stevas |
W dniu powstania
Arthur Bottomley • Herbert Bowden • George Brown • James Callaghan • Barbara Castle • Frank Cousins • Anthony Crosland • Richard Crossman • Lord Gardiner • Anthony Greenwood • Ray Gunter • Denis Healey • Margaret Herbison • Cledwyn Hughes • Douglas Jay • Roy Jenkins • Frederick Lee • Lord Longford • Richard Marsh • Fred Peart • William Ross • Michael Stewart • Harold Wilson
Późniejsi członkowie gabinetu
Tony Benn • John Diamond • Patrick Gordon Walker • Judith Hart • Harold Lever • Roy Mason • Lord Shackleton • Peter Shore • Edward Short • George Thomas • George Thomson
W dniu powstania
Tony Benn • James Callaghan • Barbara Castle • Anthony Crosland • Lord Elwyn-Jones • Michael Foot • Denis Healey • Roy Jenkins • Harold Lever • Roy Mason • Bob Mellish • John Morris • Fred Peart • Reginald Prentice • Merlyn Rees • William Ross • Lord Shepherd • Peter Shore • Edward Short • Eric Varley • Shirley Williams • Harold Wilson
Późniejsi członkowie gabinetu
Frederick Mulley • John Silkin
W dniu powstania
Tony Benn • Albert Booth • James Callaghan • Anthony Crosland • Edmund Dell • Lord Elwyn-Jones • David Ennals • Michael Foot • Denis Healey • Roy Jenkins • Harold Lever • Roy Mason • Bruce Millan • John Morris • Frederick Mulley • Stanley Orme • Fred Peart • Reginald Prentice • Merlyn Rees • Bill Rodgers • Lord Shepherd • Peter Shore • John Silkin • Eric Varley • Shirley Williams
Późniejsi członkowie gabinetu
Joel Barnett • Roy Hattersley • David Owen • John Smith
