Fotografia
Z Wikipedii
Fotografia (gr. φως, phōs, D. phōtós - światło; gráphō - piszę, graphein – rysować, pisać – rysowanie za pomocą światła) – zbiór wielu różnych technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą światła. Potoczne znaczenie zakłada wykorzystanie układu optycznego, choć nie jest to konieczne - fotografia otworkowa, rayografia.
Podstawowy podział technik fotograficznych:
- fotografia tradycyjna tzw. fotografia analogowa – oparta na chemii światłoczułych związków srebra, która dzieli się na fotografię monochromatyczną i fotografię barwną Materiały fotograficzne produkowane są w postaci błon ciętych (do aparatów wielkoformatowych), klisz (filmów) perforowanych (do aparatów małoobrazkowych), błon zwojowych najczęściej o szerokości 60mmm (do aparatów średnioformatowych).
- fotografia cyfrowa – gdzie rejestracja obrazu odbywa się nie na materiale światłoczułym ale na urządzeniu optoelektronicznym zwanym matrycą (np. w układzie CCD, CMOS) zamontowaną w aparacie cyfrowym.
Stosowane w aparatach cyfrowych obiektywy i osprzęt są identyczne jak w aparatach do fotografii tradycyjnej ale wystepują też zmodyfikowane, zwłaszcza obiektywy. Ze wzgledu na różną konstrukcję matryc, szczególnie wymiarów (z tego też powodu i ich powierzchni), która najczęściej jest mniejsza od wymiaru klatki (klatka inaczej kadr to prostokąt najczęściej o wymiarach 36x24mm w małoobrazkowym aparacie na tradycyjny film typu 135, lub 60x45,60x60, 60x70 w przypadku błon zwojowych typu 120,220). Obiektywy z tym samym mocowaniem (bagnetem) w wykonaniu wyłącznie do aparatów cyfrowych małoobrazkowych mają mniejsze pole krycia niż do aparatów tradycyjnych. Czasem producenci podają obie wielkości ogniskowych jedna właściwa do wymiarów matrycy, druga ekwiwalentna do wymiaru kadru małoobrazkowego. Natomiast długość ogniskowej obiektywów od aparatów tradycyjnych używanych w aparatach amatorskich typu lustrzanka małoobrazkowa do fotografii cyfrowej -jeśli ma mniejszą matrycę -mnoży sie o współczynnik około 1,5-1,6. Aparaty cyfrowe z matrycami w różnych rozmiarach montowane są np w telefonach komórkowych.
Naukowców od zawsze fascynowała zdolność do rejestrowania dokładnych obrazów ruchu, przykładem jest twórczość Eadwearda Muybridge'a.
[edytuj] Historia
Fotografia, powstała w XIX wieku, korzystała z wynalazków znanych już wcześniej. Podstawowy instrument do tworzenia obrazu, camera obscura, był stosowany już od XVI wieku przez malarzy.
- W 1556 Georg Fabricius zauważył, że chlorek srebra zaczernia się pod wpływem promieni słonecznych.
- W 1724 światłoczułość azotanu srebra zaobserwował Johann Schultze.
- W 1727 w Halle nad Saalą, filolog Johann Heindrich Schulze uzyskał pierwsze odwzorowanie obrazu na emulsji światłoczułej sporządzonej z chlorku srebra na podkładzie z białej kredy.
- Spreparowana odpowiednio kreda posłużyła jako substancja mająca zapewnić w miarę równomierne pokrycie materiału podkładowego emulsją. Za wzór obrazu do odwzorowania użył nieprzeźroczystego materiału, w którym wyciął szablony. Następnie naświetlał emulsję na słońcu przez te szablony. W ten sposób uzyskał pierwszy, acz nie dający się jeszcze utrwalić, obraz fotograficzny.
- W 1826 lub 1827 powstała pierwsza fotografia stworzona przez Francuza Josepha-Nicéphore'a Niepce'a na wypolerowanej płycie metalowej
- Jako substancję światłoczułą wykorzystał on tzw. asfalt syryjski - związki bitumiczne wytworzone z ropy naftowej. Otrzymane przez niego zdjęcie było jednak bardzo niedoskonałe.
- Rok 1839 uznaje się za właściwą datę wynalezienia fotografii. Francuz, Louis Jacques Daguerre, zademonstrował Akademii Francuskiej zdjęcie fotograficzne otrzymane na warstewce jodku srebra, powstałej w wyniku działania pary jodu na wypolerowaną płytę miedzianą pokrytą srebrem.
- Metoda Daguerre’a, zwana od nazwiska twórcy dagerotypią, pozwalała na otrzymanie poprawnego zdjęcia, ale tylko w jednym egzemplarzu, gdyż utworzony na płytce obraz był od razu obrazem pozytywowym.
- W tym samym czasie nad otrzymywaniem obrazów tworzonych przez światło pracował angielski uczony William Henry Fox Talbot.
- Naświetlając w ciemni optycznej papier powleczony jodkiem srebra uzyskał on, po wywołaniu kwasem galusowym, obraz negatywowy, w którym jasnym miejscom fotografowanego przedmiotu odpowiadał czarny strąt srebra. Naświetlając z kolei poprzez ten negatyw arkusz papieru pokryty warstewką chlorku srebra, otrzymywał obraz pozytywowy w dowolnej liczbie odbitek.
- W 1839 r. J. Herschel wprowadził na określenie procesu opracowanego przez Talbota termin fotografia.
Technika fotografii rozwijała się od tego momentu bardzo szybko. Już wkrótce płytki srebrne lub arkusze papieru zastąpiono płytkami szklanymi powleczonymi warstwą światłoczułą. Płytki te preparowano tuż przed wykonaniem zdjęcia, co wymagało przenośnej ciemni fotograficznej, w której można było dokonać tego zabiegu.
- W 1861 udało się uzyskać pierwszą trwałą fotografię barwną fizykowi Jamesowi Clerkowi Maxwellowi.
- W 1907 Bracia Lumière wprowadzili na rynek pierwsze płyty do fotografii barwnej, Autochrome. Były one wyprodukowane na bazie barwionej skrobi ziemniaczanej.
- 1935 został wprowadzony do sprzedaży pierwszy współczesny, trójwarstwowy film barwny, Kodachrome.
- Większość współczesnych filmów barwnych, oprócz Kodachrome, wykorzystuje technologię stworzoną dla filmu Agfacolor w 1936.
- Od 1963 jest dostępny natychmiastowy materiał kolorowy firmy Polaroid.
Fotografia pojawiła się na ziemiach polskich już w roku 1839, kiedy to Kurier Warszawski wydrukował ogłoszenie firmy FRAGET oferującej aparaty do dagerotypii. Rok później w Poznaniu i w Warszawie pojawiły się ilustrowane broszury poświęcone dagerotypii.
Początek przemysłu fotograficznego na ziemiach polskich to rok 1887, kiedy chemik Piotr Lebiedziński założył w Warszawie fabrykę papierów fotograficznych FOTON. W 1899, również w Warszawie, powstała wytwórnia aparatów fotograficznych i obiektywów FOS.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
