Drugi rząd Józefa Cyrankiewicza

Z Wikipedii

Drugi rząd Józefa Cyrankiewicza – rząd pod kierownictwem premiera Józefa Cyrankiewicza.

18 marca 1954 roku wiceprezes Rady Ministrów Józef Cyrankiewicz objął stanowisko prezesa Rady Ministrów po odwołanym tego dnia przez Radę Państwa Bolesławie Bierucie.

20 lutego 1957 r. premier Cyrankiewicz zgłosił dymisję rządu, którą Sejm przyjął. Tego samego dnia (tzn. 20 lutego) Sejm powołał na stanowiska prezesa Rady Ministrów Józefa Cyrankiewicza i powierzył mu przedstawienie składu rządu.

27 lutego 1957 roku Sejm powołał rząd w składzie zaproponowanym przez Cyrankiewicza. Rząd istniał do 15 maja 1961 roku (1.538 dni), kiedy premier złożył dymisję swoją i całego gabinetu.

W skład rządu weszło 30 osób: prezes Rady Ministrów, 3 wiceprezesów, przewodniczący Komisji Planowania oraz 25 ministrów. W związku z planowaną reorganizacją struktury naczelnych organów administracji pięciu ministrów sprawowało po dwie teki. Dwa ministerstwa posiadały vacaty.

[edytuj] Skład rządu

• Józef Cyrankiewicz (PZPR) – prezes Rady Ministrów
• prof. Stefan Ignar (ZSL) – wiceprezes Rady Ministrów
• Piotr Jaroszewicz (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów
• Zenon Nowak (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów
• Stefan Jędrychowski (PZPR) – przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów
• Stefan Pietrusiewicz (PZPR) – minister budownictwa oraz minister przemysłu materiałów budowlanych
• Franciszek Waniołka (PZPR) – minister energetyki oraz minister górnictwa węglowego
• Tadeusz Dietrich (PZPR) – minister finansów
• minister gospodarki komunalniej – vacat – kierownik Stanisław Sroka (PZPR)
• Marian Minor (PZPR) – minister handlu wewnętrznego
• Witold Trąmpczyński (PZPR) – minister handlu zagranicznego
• Kiejstut Żemaitis (PZPR) – minister hutnictwa oraz minister przemysłu maszynowego
• Ryszard Strzelecki (PZPR) – minister kolei oraz minister transportu drogowego i lotniczego
• minister kontroli państwowej – vacat – kierownik gen. bryg. Jan Górecki (PZPR)
• Karol Kuryluk (PZPR) – minister kultury i sztuki
• Jan Dąb-Kocioł (ZSL) – minister leśnictwa i przemysłu drzewnego
• Jan Rabanowski (SD) – minister łączności
• gen. dyw. Marian Spychalski (PZPR) – minister obrony narodowej
• Władysław Bieńkowski (PZPR) – minister oświaty
• Stanisław Zawadzki (PZPR) – minister pracy i opieki społecznej
• Antoni Radliński (PZPR) – minister przemysłu chemicznego
• Zygmunt Moskwa (SD) – minister przemysłu drobnego i rzemiosła
• Eugeniusz Stawiński (PZPR) – minister przemysłu lekkiego
• Feliks Pisula (ZSL) – minister przemysłu spożywczego oraz minister skupu
• Edward Ochab (PZPR) – minister rolnictwa
• Władysław Wicha (PZPR) – minister spraw wewnętrznych
• Adam Rapacki (PZPR) – minister spraw zagranicznych
• Marian Rybicki (PZPR) – minister sprawiedliwości
• prof. Stefan Żółkiewski (PZPR) – minister szkolnictwa wyższego
• prof. Rajmund Barański (bezp.) – minister zdrowia
• prof. Stanisław Darski (bezp.) – minister żeglugi
• Jerzy Sztachelski (PZPR) – minister bez teki, pełnomocnik rządu do spraw stosunków z Kościołem.

[edytuj] Zmiany w rządzie

• 22 marca 1957 r.:
  • Połączenie urzędów: ministra hutnictwa i ministra przemysłu maszynowego w ministra przemysłu ciężkiego (Kiejstut Żemaitis); ministra górnictwa węglowego i ministra przemysłu materiałów budowlanych w ministra górnictwa i energetyki (Franciszek Waniołka); ministra budownictwa i ministra przemysłu materiałów budowlanych w ministra budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych (Stefan Pietrusiewicz); ministra przemysłu spożywczego i ministra skupu w ministra przemysłu spożywczego i skupu (Feliks Pisula); ministra kolei i ministra transportu drogowego i lotniczego w ministra komunikacji (Ryszard Strzelecki).
• 28 maja 1957 r.;
  • Przekształcenie ministra żeglugi w ministra żeglugi i gospodarki wodnej (min. prof. Stanisław Darski).
• 27 czerwca 1957 r.:
  • Utworzenie Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów w miejsce Prezydium Rządu.
• 17 sierpnia 1957 r.:
  • Uchwałą Rady Państwa odwołany został Marian Minor ze stanowiska ministra handlu wewnętrznego a na jego miejsce powołany Mieczysław Lesz (PZPR).
• 13 grudnia 1957 r.:
  • Zniesienie urzędu ministra kontroli państwowej (w związku ze zmianą Konstytucji PRL i utworzeniem Najwyższej Izby Kontroli).
• 25 lutego 1958 r.:
  • Uchwałą sejmu odwołano Zygmunta Moskwę ze stanowiska ministra przemysłu drobnego i rzemiosła, a Jana Rabanowskiego z funkcji ministra łączności.
  • Powołania: Zygmunt Moskwa – minister łączności; Mieczysław Hoffman – kierownik Ministerstwa Przemysłu Drobnego i Rzemiosła.
• 29 kwietnia 1958 r.:
  • Uchwałą Rady Państwa odwołano Karola Kuryluka ze stanowiska ministra kultury i sztuki, a kierownikiem tego ministerstwa został Kazimierz Rusinek (PZPR).
• 2 lipca 1958 r.;
  • Zniesienie urzędu ministra przemysłu drobnego i rzemiosła i utworzenie Komitetu Drobnej Wytwórczości.
  • Powołanie ministra kultury i sztuki – Tadeusz Galiński (PZPR).
• 30 lipca 1958 r.:
  • Uchwałą Rady Państwa powołano przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości – Adam Żebrowski (PZPR).
• 18 czerwca 1959 r.:
  • Stefan Żółkiewski odwołany z funkcji ministra szkolnictwa wyższego, a na jego miejsce sejm powołał Henryka Golańskiego (PZPR).
• 27 lipca 1959 r.:
  • odwołania: Franciszek Waniołka z ministra górnictwa i energetyki, Kiejstut Żemaitis z ministra przemysłu ciężkiego.
  • powołania: Jan Mitręga (PZRP) – minister górnictwa i energetyki; Franciszek Waniołka (PZPR) – minister przemysłu ciężkiego.
• 27 października 1959 r.:
  • uchwałą Rady Pańswa odwołano W. Bieńkowskiego ze stanowiska ministra oświaty i E. Ochaba ze stanowiska ministra rolnictwa.
  • powołania: Eugeniusz Szyr (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów; Julian Tokarski (PZPR) – wiceprezes Rady Ministrów; Wacław Tułodziecki (PZPR) – minister oświaty; Mieczysław Jagielski (PZPR) – minister rolnictwa.
• 17 lutego 1960 r.:
  • utworzenie Komitetu do Spraw Techniki.
  • odwołanie Ryszarda Strzeleckiego z funkcji ministra komunikacji i powołanie na jego miejsce Józefa Popielasa (PZPR).
• 25 marca 1960 r.:
  • uchwałą Rady Państwa odwołano Pietrusiewicza z funkcji ministra budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych. Na jego miejsce mianowany – Marian Olewiński.
  • Powołano także przewodniczącego Komitetu ds. Techniki – prof. Dionizy Smoleński (PZPR).
• 13 czerwca 1960 r.:
  • zniesienie urzędu ministra pracy i opieki społecznej.
  • utworzenie Komitetu Pracy i Płac.
  • przekształcenie ministra zdrowia w ministra zdrowia i opieki społecznej (min. prof. Rajmund Barański).
• 14 czerwca 1960 r.:
  • przeształcenie Komitetu ds. Urbanistyki i Architektury w Komitet Budownictwa, Urbanistyki i Architektury.
  • przekształcenie ministra żeglugi i gospodarki wodnej w ministra żeglugi (min. prof S. Darski).
  • powołania: Stefan Pietrusiewicz – przew. Komitetu ds. Urbanistyki i Architektury w Komitet Budownictwa, Urbanistyki i Architektury ; Aleksander Burski – przew. Komitetu Pracy i Płac.
• 28 lipca 1960 r.:
  • zmarł minister finansów Tadeusz Dietrich (55 lat).
• 16 listopada 1960 r.:
  • Powołanie – Jerzy Albrecht (PZPR) – minister finansów.

• ministerstwa w III Rzeczypospolitej
• składy rządów polskich