Dąb korkowy
Z Wikipedii
Dąb korkowy | |
Systematyka wg Reveala | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | Rosopsida |
Rząd | bukowce |
Rodzina | bukowate |
Rodzaj | dąb |
Gatunek | dąb korkowy |
Nazwa systematyczna | |
Quercus suber L. | |
Sp.Pl.995,1753 | |
Galeria zdjęć i grafik |
Dąb korkowy (Quercus suber L. ) - gatunek wiecznie zielonego, rozłożystego drzewa, rosnącego głównie w Afryce i Europie Południowej. Drzewo ważne ze względu na wyrób korków.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Drzewo o szerokiej i nieregularnej koronie. Osiąga 20 metrów wysokości, ale w warunkach naturalnych zwykle niższe.
- Pień
- Początkowo rosnący prosto, z czasem krzywi się i garbi. Pokryty grubą i nierówną korą.
- Liście
- Zimozielone, długości 4-7 cm mają owalny kształt, są słabo klapowane i ząbkowane, często mają podwinięte brzegi. Ich wierzchnia strona jest ciemnozielona, a spodnia jasnoszara, owłosiona.
- Kwiaty
- Męskie -są zebrane w kotki, żeńskie rosną w grupach po 1-3 sztuki na krótkiej szypułce.
- Owoce
- Żołędzie długości 3 cm tkwiące w szarych szypułkach złożonych z niezbyt zbitych łusek.
[edytuj] Zastosowanie
W celu zdobycia korka wykorzystuje się jedynie korę tego drzewa, a dokładnie - jej zewnętrzną obumarłą część. Podczas okorowywania zdejmuje się płatami zewnętrzną warstwę, bez uszkadzania wewnętrznej części regenerującej korę. Zabieg jest całkowicie bezpieczny dla drzewa. Kolejne okorowanie może nastąpić dopiero po 9-12 latach, gdy zarosną poprzednie nacięcia i kora zregeneruje się. Korę pozyskuje się po raz pierwszy z drzew, które osiągnęły minimum 25 lat. W ciągu życia pojedynczego drzewa pozyskuje się korek zwykle 12 razy. Drzewo osiąga wiek 150-250 lat.
Dąb korkowy jest uprawiany w Hiszpanii, Portugalii, Algierii, Maroko, Francji, Włoszech i Tunezji. W krajach tych lasy z dębem korkowym zajmują ok. 2,5 miliona ha powierzchni. Około 50% ilości pozyskiwanego korka przypada na Portugalię.
Dąb korkowy należy do charakterystycznych roślin tworzących makię. Występuje obficie w strefie śródziemnomorskiej. Liście tego dębu nie opadają na zimę, są twarde i skórzaste, ponieważ pokrywa je substancja chroniąca przed nadmiernym wyparowywaniem wody.