Atlatl
Z Wikipedii
Miotacz oszczepów, atlatl (z azteckiego ahtlatl) – broń w postaci wydrążonego kawałka drewna z zagłębieniem na jednym z końców, stosowana na całym świecie od czasów górnego paleolitu. Najstarsze odnalezione atlatle mają ok. 20 tys. lat. Broń ta nigdy nie była specjalnie rozpowszechniona, gdyż ustępowała pod wieloma względami praktyczniejszemu łukowi, który stopniowo wypierał miotacz oszczepów. Najwięcej znalezionych atlatli ma ok. 12-10 tys. lat. Ostatecznie atlatl na niemal całym świecie ustąpił łukowi ok. 8-6 tys. lat temu. Najdłużej, bo do XVI w. miotacz oszczepów był w użyciu w Ameryce Środkowej, m.in. stosowały go wojska Azteków przeciwko hiszpańskim konkwistadorom pod wodzą Hernána Cortésa.
Atlatl ma postać niezbyt długiego (ok. 40-60 cm) kawałka wydrążonego drewna, na końcu którego znajduje się hakowate zagłębienie, będące miejscem na umieszczenie końcówki drzewca oszczepu.
Zastosowanie miotacza oszczepów zwiększa zasięg rzutu blisko dwukrotnie – rekord świata w rzucie oszczepem z użyciem atlatla wynosi 180,4 m, podczas gdy rekord w klasycznym rzucie oszczepem (mężczyzn) to niespełna 98,5 m.
BIBLIOGRAFIA
- Ryszard Tomicki – Tenochtitlan 1521, seria: „Historyczne Bitwy”, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1984.
