Adolfo Pedernera
Z Wikipedii
Adolfo Alfredo Pedernera (ur. 18 listopada 1918, zm. 12 maja 1995) - piłkarz, a następnie trener argentyński, urodzony w Avellaneda (zespół miejski Buenos Aires).
Pedernera w czasie swej kariery grał w wielu znakomitych zespołach - były to 
Huracán Buenos Aires, River Plate Buenos Aires (którego drużynę zwano wtedy La Máquina, co znaczy "Maszyna"), Atlanta Buenos Aires oraz 
Millonarios Bogotá (zwany wtedy "Niebieski balet" lub "Niebieski taniec"). Swoją znakomitą grą zarobił sobie na przydomek El Maestro.
Spis treści |
[edytuj] Przebieg kariery
| Okres | Klub | Liga |
|---|---|---|
| 1932-1933 | Huracán Buenos Aires |
juniorzy |
| 1933-1946 | River Plate Buenos Aires |
Primera División Argentina |
| 1947 | Atlanta Buenos Aires |
Primera División Argentina |
| 1948 | Huracán Buenos Aires |
Primera División Argentina |
| 1949-1953 | Millonarios Bogotá |
I liga kolumbijska |
| 1954 | Huracán Buenos Aires |
Primera División Argentina |
[edytuj] Początkowe lata
Już jako dziecko Pedernera przejawiał wyjątkowe predyspozycje do gry w piłkę. Dlatego wcześnie wstąpił do szkółki piłkarskiej klubu Cruceros de la Plata, skąd w 1932 roku przeszedł do zawodowego klubu Huracán. Rok później był już graczem słynnego River Plate. W lidze zadebiutował w 1935 roku, mając zalediwe 16 lat. Nie trzeba było długo czekać na powołanie do reprezentacji Argentyny, z którą w 1937 roku wygrał Copa América (wyczyn ten powtórzył jeszcze dwukrotnie - w 1941 i 1945 roku).
Z powodu II wojny światowej nie miał okazji zademonstrowania swych umiejętności na Mistrzostwach Świata i zadowolić się musiał sukcesami klubowymi. Współtworzył potęgę River Plate grając obok takich sław jak Ángel Labruna, José Manuel Moreno, Félix Loustau czy Juan Carlos Muñoz. Grywał także obok takich znakomitości jak Hugo Reyes, Antonio El Maestrico Báez, Néstor El Pipo Rossi czy Alfredo Di Stéfano. Później spotkali się jeszcze w Kolumbii, gdzie współtworzyli drużynę Millonarios. Jednak przedtem, w 1947 roku, Pedernera otrzymał kuszącą ofertę miliona peso za przejście do klubu Atlanta.
W klubie Atlanta nie pograł długo i w 1948 roku wrócił do klubu Huracán, w którym zaczynał swą zawodową karierę. Jednak wkrótce trener Millonarios Carlos Cacho Aldabe odwiedził Pedernerę w Buenos Aires i przekonał go, by przyjechał do stolicy Kolumbii Bogoty. Pedernera zgodził się i 8 czerwca 1949 roku stał się zawodnikiem klubu Millonarios. Do Bogoty przybył 10 czerwca, owacyjnie witany na lotnisku Aeropuerto de Techo przez 5000 kibiców przywiezionych na tę okazję 200 samochodami i 25 autobusami.
[edytuj] Millonarios
Pedernera zamieszkał w północnej części Bogoty. Swój pierwszy mecz w barwach nowego klubu 11 czerwca 1949 roku przeciwko Club Atlético Municipal (obecnie Atlético Nacional Medellín), w którym Millonarios rozgromił rywala 6:0, przesiedział na ławce rezerwowych. Na boisko wybiegł po raz pierwszy dopiero 25 czerwca i wziął udział w pokonaniu drużyny Club Deportes Caldas 3:0. Prasa w Bogocie przyjęła występ Pedernery entuzjastycznie, określając go mianem fenomenu, artysty, chwaląc inteligencję i prorokując, że jego występy w Millionarios sprawią, że wszystko stanie się możliwe.
W roku 1949 Pedernera wspólnie z Alfredo Di Stéfano i Pipo Rossim zdobyli dla Millonarios mistrzostwo Kolumbii. Według relacji Alfredo di Stefano drużyna stosowała strategię, którą nazwał "5 i taniec", co oznaczało, że po zdobyciu pięciobramkowego prowadzenia drużyna nie starała się już upokarzać przeciwnika dalszymi golami, lecz ograniczała się jedynie do wymiany piłki w polu. Strategia ta znalazła zastosowanie aż w dziewięciu kolejnych zwycięstwach. W rozgrywce o tytuł mistrza Kolumbii Pedernera zdobył dwie decydujące bramki w dwóch następujących po sobie meczach z drużyną Deportivo Cali.
[edytuj] Kariera trenerska
Gdy w 1950 roku dotychczasowy trener Millonarios Cacho Aldabe zrezygnował z posady, jego miejsce zajął Pedernera. Pod jego trenerską pieczą znaleźli się tacy gracze jak Julio Cozzi, Antonio Báez, Julio César Ramírez, Reinaldo Mourín, Ramón Villaverde oraz Hugo Reyes. Pierwszy sezon nie był dla niego zbyt udany, gdyż mistrzem Kolumbii został klub Deportes Caldas Manizales. Jednak następne trzy sezony (1951, 1952 i 1953) zakończyły się dla prowadzonego przez Pedernerę Millonarios mistrzostwem Kolumbii.
Pod przywództwem Pedernery Millonarios pokonał tak silne zespoły jak Huracán Buenos Aires, 
Bolívar La Paz, 
Rapid Wiedeń czy nawet jego dawny klub, słynny River Plate Buenos Aires, który w 1952 i 1953 roku zdobył mistrzostwo Argentyny.
W marcu 1952 roku, gdy Pedernera miał 33 lata, towarzyszył klubowi Millonarios w jego wojażu po Europie. Podczas tej podróży jego podopieczni pokonali na Estadio Chamartín (dzisiaj Estadio Bernabeu) słynny 
Real Madryt 4:2. Gdy Hiszpanie chcieli się zrewanżować, przegrali z Millonarios jeszcze dwukrotnie.
W 1954 roku, gdy zakończone zostały spory w argentyńskim futbolu, które doprowadziły do emigracji najlepszych piłkarzy, Pedernera mógł wrócić do ojczyzny i przed ostatecznym zakończeniem kariery zagrać w swym pierwszym klubie - Huracán.
[edytuj] Ostatnie lata
W roku 1993 Pedernera opublikował swoja biografię pod tytułem "El fútbol que viví ... y que yo siento", w której napisaniu pomógł mu dziennikarz Alejandro Yebra.
W 1994 roku Pedernera spotkał się ze swymi długoletnimi przyjaciółmi Alfredo Di Stéfano i El Pipo Rossi w Bogocie podczas uroczystości Féria Internacional del Libro. Rok później Pedernera zmarł.
