Nicolaas Laurens Burman
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Nicolaas Laurens Burman | |
|---|---|
| Geboren | 1734 |
| Overleden | 1793 |
| Geboorteland | Nederland |
| Standaardafkorting | Burm.f. |
|
De bovenaangeduide standaardafkorting, conform de database bij IPNI, kan gebruikt worden om Nicolaas Laurens Burman aan te duiden bij het citeren van een botanische naam. |
|
Nicolaas Laurens Burman (Amsterdam, 1734 - 1793) was een Nederlands botanicus.
Hij was de zoon van botanicus en medicus Johannes Burman en promoveerde in Leiden in 1759 op een botanisch onderwerp, toen nog niet erg gangbaar. Hij vervolgde zijn opleiding bij Carolus Linnaeus aan de Universiteit van Uppsala in 1760. In 1769 werd hij assistent van zijn vader en volgende zijn vader in 1777 op als hoogleraar plantkunde aan het Athenaeum Illustre. Hij is de auteur van verscheidene werken, waaronder Specimen botanicum de geraniis (1759) en Flora Indica (1768), die gecompleteerd werd door Johann Gerhard König. Na 1773 heeft hij niets meer gepubliceerd. De Hortus Botanicus Amsterdam verloor aan glans. Tien jaar later had hij psychische en financiële problemen. Burman woonde op Keizersgracht 532.
| Bronnen, noten en/of referenties: |
|
