Mandala
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De mandala (Sanskriet: cirkel) heeft een hindoeïstische oorsprong, maar wordt ook veel in het Tibetaans Boeddhisme gebruikt. Het is een generieke term voor een plan, kaart of geometrisch patroon die metafysisch of symbolisch de kosmos uitbeeldt.
Een mandala, en in het bijzonder het midden, kan tijdens de meditatie worden gebruikt als object om de aandacht op te richten. De symmetrische geometrische vorm zorgt ervoor dat de aandacht automatisch op het midden wordt gericht. De psychiater Carl Jung zag de mandala als voorstelling van het onbewuste zelf.
In de Rig Veda wordt de term mandala's gebruikt voor de gestructureerde kennis die kan gereciteerd worden. Elk van de 10 boeken is een mandala. Bijvoorbeeld wordt de negende ook wel de Soma mandala genoemd.
