Digitale filmtechniek

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Digitale beeldtechniek is een techniek die in de cinematografie wordt toegepast bij special effects.

Een algemene vorm die in bijna alle films wordt toegepast is blue-screening (ook bekend als green-screening of chroma key), waarbij acteurs op een blauwe of groene achtergrond worden gefilmd. Het blauw en groen kan men digitaal doorzichtig maken, zodat er een nieuwe achtergrond aan kan worden toegepast. Een meer gecompliceerde vorm wordt gebruikt om hulpmiddelen zoals stokken en handen te verwijderen. De pop uit Pinocchio (1996) werd met blauwe stokken bewogen, die werden verwijderd om het te laten lijken alsof de pop zelf liep.

Twee andere, op elkaar lijkende vormen van digitale beeldtechniek die werd toegepast in bijvoorbeeld de film Ghost (1990) zij de cut-off matte (afsnij-matte) en de absorptie-matte. De eerste wordt gebruikt om lichaamsdelen van een acteur vanaf een bepaald punt te laten verwijderen, zonder dat er blauwe of groene kleuren aan te pas hoeven te komen. Zodra bijvoorbeeld de arm van de acteur door de digitale `grens' wordt gestoken verdwijnt hij. De absorptie-matte verzacht de contouren van de acteur, waardoor hij in bijvoorbeeld een muur op kan gaan, waardoor het lijkt alsof hij er doorheen gaat.

Pixel-stretching (pixel-rekken) wordt gebruikt om het lichaam van een acteur te vervormen. Door de beeldpunten (pixels) uit te rekken kan men allerlei vreemde transformaties laten plaatsvinden. Zo werd in Death Becomes Her (1992) de nek van Meryl Streep (die een blauw masker droeg) omgedraaid en werd in Jumanji (1995) Adam Hann-Byrd uitgerekt.

Morphing wordt gebruikt voor meer ingewikkelde transformaties. Als er vreemde ornamenten moeten verschijnen op de acteur, worden die er digitaal opgezet. Ze moeten naadloos overvloeien met het beeld van de acteur. Zo verandert een androïde in Terminator 2: Judgement Day (1991) langzaam van een uit vloeibaar metaal bestaand mens in een echt mens van vlees en bloed en verandert Jaye Davidson in Stargate (1994) langzaam in een Egyptische farao. Een moderner voorbeeld is de transformatie van koning Theoden in The Lord Of The Rings: The Two Towers (2002). In The Abyss (1989) werd morfing toegepast om een uit water bestaande `tentakel' het gezicht van een mens te laten imiteren.

Motion capture (`beweging vangen') wordt gebruikt om digitale mensen realistisch te laten rennen. Een acteur wordt gefilmd terwijl er licht-weerkaatsende merktekens op zijn lichaam zitten. Digitale camera`s brengen de beelden naar een computer, die er een simpel model van maakt. De bewegingen worden ingevoerd bij een digitaal mens in een reclame, animatiefilm, muziekvideo of computerspel. Op die manier lopen digitale mensen 100 % realistisch.

In de filmtrilogie The Matrix is een speciale techniek gebruikt (bullet-time), om de acteurs stilstaand in de lucht te laten zweven. Hierbij lijkt de camera 360 graden om de acteur heen te draaien. In werkelijkheid wordt hier gebruikgemaakt van meerdere verdekt opgestelde fotocamera's. Deze camera's nemen allemaal vlak achterelkaar een foto, met de klok mee of tegen de klok in. Door deze foto's achterelkaar te zetten, lijkt het alsof de camera om de stilstaande acteurs heendraait. Met behulp van chroma key kan net worden gedaan alsof dit zich buiten afspeelt.

Een laatste vorm van digitale beeldtechniek is digitale animatie.