Bruine tandbaars
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
| Bruine tandbaars | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Bruine tandbaars (Epinephelus marginatus) |
||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||||||
|
||||||||||||||||
De bruine tandbaars (Epinephelus marginatus), uit het geslacht Epinephelus, komt vooral voor langs de rotsachtige kusten van de Middellandse Zee. Hij wordt ook wel Epinephelus guaza of (in Frankrijk) Merou genoemd.
Deze baars kan maximaal 50 jaar oud worden en een gewicht van 60 kg bereiken. Zij zijn in hun jeugd vrouw en bereiken het man-stadium tussen 9-12 jaar (zie ook verder bij tandbaarzen). De bruine zeebaars dreigde uit te sterven langs de kusten van de Middellandse Zee, mede door het feit dat hij makkelijk te vangen was door beroeps- en sportvissers. Ook was zijn vlees een geliefd onderdeel van menukaarten. Door een verbod om op deze vis met een harpoen of vishaak te jagen is hun aantal in Frankrijk in de afgelopen 20 jaar weer flink toegenomen.[1]
