San Vicente e Granadinas - Saint Vincent and the Grenadines

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

San Vicente e Granadinas

Imaxe:Svincent22.PNG (en detalle) (ampliada)
Lema nacional: Pax et iustitia Latín: Paz e Xustiza
Lingua oficial	Inglés
Capital	Kingstown
Xefe de Estado	Elizabeth II
Gobernador Xeral	Sir Frederick Ballantyne
Área - Total - % auga	182º 389 km² desprezible
Poboación - Total (Xullo de 2003 est) - Densidade	176º 116,812 300/km²
- Autonomia - Independencia	1969 27 de Outubro de 1979
Moeda	East Caribbean dollar
TLD (Internet)	.VC
Código telefónico	1

San Vicente e Granadinas é un país do Caribe, constituído pola illa de San Vicente e pola metade norte da cadea das Granadinas. Ten fronteiras marítimas con Santa Lucía, a nordeste, e con Granada, a sudoeste, e é un dos países máis próximos de Barbados. Capital: Kingstown.

Índice 1 Historia 2 Política 3 Política e goberno 4 Subdivisións 5 Xeografía 6 Economía 7 Demografía 8 Cultura 9 Ligazóns externas

[editar] Historia

Os indios caribeños impedieron agresivamente a colonización europea en San Vincente ata o século XVIII. Africanos esclavizados ?tanto naufragados ou escapados de Barbados, Santa Lucía e Selecta e buscando refuxio en San Vincente, ou Hairouna como foi chamada orixinalmente polos caribeños? casaron cos caribeños e coñecéronse como Garifuna ou Caribes Negros. Comezando en 1719, os colonos franceses cultivaron café, tabaco, añil, algodón e azucre en plantacións traballadas por africanos esclavizados. En 1763, San Vincente foi cedido a Gran Bretaña. Restaurado o goberno dos franceses en 1779, San Vincente foi recuperado polos británicos baixo o Tratado de París (1783) no cal Gran Bretaña recoñeceu oficialmente o final da Revolución estadounidense. Tratados complementarios foron tamén asinados con Francia e España, coñecidos como os Tratados de Versalles de 1783, parte dos cales volveron pór a San Vincente baixo control británico. O conflito entre os británicos e os Caribes Negros, liderados polo desafiante Xefe Supremo Joseph Chatoyer, continuaron ata 1796, cando o xeneral Sir Ralph Abercromby esmagou un revolta fomentada polo radical francés Victor Hugues. Máis de 5.000 Caribes Negros foron finalmente deportados a Roatán, unha illa fronte á costa de Honduras.

A escravitude foi abolida en 1834. Despois do período de aprendizaxe, que acabou prematuramente en 1838, a escaseza de traballo nas plantacións resultou na inmigración de criados contratados. Os portugueses viñeron de Madeira a partir dos anos 1840 e gran cantidade de traballadores indios do leste chegaron entre 1861-1880. As condicións continuaron sendo duras tanto para os antigos escravos como para os traballadores inmigrantes na agricultura, xa que os baixos prezos mundiais do azucre mantiveron a economía estancada ata o cambio de século.

Desde 1763 ata a independencia, San Vincente pasou a través de varias fases de situación colonial baixo os briánicos. Unha asemblea representativa foi autorizada en 1776, o goberno de Colonia da Coroa instalado en 1877, un consello lexislativo creado en 1925 e un sufraxio adulto universal en 1951.

Durante este período, os británicos fixeron varios intentos sen éxito para afiliar San Vincente con outras illas de Barlovento a fin de gobernar a rexión a través dunha administración unificada. As propias colonias, desexosas de liberarse do goberno británico, fixeron un notable intento de unificación chamada Federación das Indias Occidentais, que desapareceu en 1962. O 27 de outubro de 1969 outorgóuselle a San Vincente a condición de estado asociado, dándolle o control completo sobre os seus asuntos internos. Despois un referendo en 1979, baixo Milton Cato, San Vincente e as Granadinas convertéronse na última das illas de Barlovento en conseguir a independencia no décimo aniversario da súa condición de estado asociado, o 27 de outubro de 1979.

Desastres naturais figuraron na historia do país. En 1902, o volcán de A Soufrière entrou en erupción, matando a 2.000 persoas. Moitas terras de labranza foron danadas, e a economía deteriorada. En abril de 1979, A Soufrière volveu entrar en erupción. Aínda que ninguén morreu, miles de persoas tiveron que ser evacuadas, e houbo un amplo dano na agricultura. En 1980 e 1987, furacáns comprometeron as plantacións de banana e coco; 1998 e 1999 tamén viron tempadas de furacáns moi activas, co Furacán Lenny en 1999 causando grandes danos na costa oeste da illa.

[editar] Política

[editar] Política e goberno

San Vincente e as Granadinas é unha democracia parlamentaria dentro da Mancomunidade Británica de Nacións. A Raíña Isabel II é xefe de Estado e está representada na illa por un Gobernador Xeral, un cargo no seu maior parte con funcións cerimoniais. O control do goberno descansa no Primeiro Ministro e o Gabinete. Hai unha oposición parlamentaria feita pola minoría máis grande nas eleccións xerais, encabezada polo líder da oposición.

O país non ten forzas armadas formais, aínda que a Forza Policial Real de San Vicente e as Granadinas inclúe unha Unidade de Servizos Especiais.

San Vincente e as Granadinas son un membro pleno e participante da Comunidade do Caribe (CARICOM) e a Organización de Estados do Caribe Oriental (OECS).

[editar] Subdivisións

Administrativamente, San Vicente e as Granadinas divídese en seis parroquias, con cinco en San Vicente, e as Granadinas xuntas constituíndo a sexta.

1. Carlota (Parish of Charlotte)
2. San Andrés (Parish of Saint Andrew)
3. San David (Parish of Saint David)
4. San Jorge (Parish of Saint George)
5. San Patricio (Parish of Saint Patrick)
6. Granadinas (Parish of the Grenadines)

[editar] Xeografía

San Vicente e as Granadinas atópase entre Santa Lucía e Granada nas Illas de Barlovento das Antillas Menores, un arco insular do Mar Caribe. As illas de San Vicent e as Granadinas inclúen a illa principal de San Vicente (344 km²) e as dúas terceiras partes das Granadinas do norte (45 km²), unha cadea de pequenas illas estirándose cara ao sur desde San Vicente ata Granada.

[editar] Economía

A economía sanvicentina é moi modesta, e a súa principal fonte de ingresos é a exportación de plátanos e algúns produtos agrícolas. Aínda que o turismo veu crecendo nos últimos anos o goberno non puido diversificar a súa fonte de divisas. Segundo cifras do ano 2003 a poboación das illas ascende a 116 812 persoas das cales o 66% son de raza negra e o 75% practican o cristianismo protestante. Unha gran parte dos produtos que consumen ten que ser importada dos seus socios comerciais. A súa moeda é o dólar do Caribe Oriental

[editar] Demografía

Ver artigo principal: [[Demografía de San Vicente e Granadinas]].

[editar] Cultura

Ver artigo principal: [[Cultura de San Vicente e Granadinas]].

Feriados

Data	Nome en galego	Nome local	Observacións

[editar] Ligazóns externas

Países do mundo | Caribe

Antiga e Barbuda - Bahamas - Barbados - Cuba - Dominica - Rep. Dominicana - Granada - Haití - Saint Kitts e Nevis - San Vicente e Granadinas - Santa Lucía - Trinidade e Tobago - Xamaica

Países con estatus especial no Caribe Aruba (Holanda) | Antillas Holandesas (posesións de Holanda) Guadalupe - Martinica (posesións de Francia) Anguila - Illas Virxes Británicas (posesións de Reino Unido) Illas Virxes Americanas - Porto Rico (posesións de Estados Unidos)