Pergamiño Vindel
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O Pergamiño Vindel é un texto copiado a finais do século XIII ou comezos do XIV e posúe características similares ao Cancioneiro de Ajuda. Contén as sete cantigas de amigo de Martin Codax, coa notación musical incluída de seis.
Índice |
[editar] Historia
A descoberta deste pergamiño debeuse ao azar. Ocorreu cando o comerciante de libros antigos Pedro Vindel o encontrou na sua biblioteca en 1914, servindo de forro a un exemplar do De officiis de Cicerón, do século XIV con encadernación do século XVIII. .
O pergamiño desapareceu pouco tempo despois de se descubrir, créndose perdido durante moitos anos. Porén, o pergamiño fora adquirido a Pedro Vindel polo diplomático e musicólogo Rafael Mitjana, quen o depositou na sua biblioteca de Uppsala, cidade sueca onde residía por aquel enton. Tras a sua morte, en 1921, a biblioteca pasou á sua viúva e posteriormente foi vendida polos seus herdeiros. Despois de varias vicisitudes, o pergamiño foi adquirido polo bibliófilo Otto Haas e posto á venda en Londres polo seu colega Albi Rosenthal. Finalmente foi comprado pola Pierpoint Morgan Library de Nova York, onde se conserva desde 1977.
A primeira noticia do descubrimento foi dada a coñecer por Pedro Vindel, en febreiro de 1914, na revista Arte Español. Ao ano seguinte, en 1915, o libreiro publicou a primera edición facsímil do manuscrito.
[editar] Descrición
O tamaño do pergamiño é de 34 x 45 cm. Está escrito por unha soa cara a catro columnas, con 26, 24, 23 e 17 liñas respectivamente. A primeira columna conten 5 pentagramas, 6 a segunda, 6 a terceira e 4 a cuarta. O texto foi escrito en tinta negra e os pentagramas en tinta vermella. As iniciais están ornamentadas en azul e vermello. O nome do xogral Martín Codax aparece na parte superior do pergamiño, en vermello. Na copia do pergamiño interviñeron varias mans.
Conten sete cantigas de amigo, seis delas con notación musical:
- Ondas do mar do Vigo
- Mandad'ei comigo ca ven meu amigo
- Mia yrmana fremosa treides comigo
- Ay Deus se sab'ora meu amado
- Quantas sabedes amar amigo
- En o sagrad' e Vigo (Só o texto, sen a notación musical)
- Ay ondas que eu vin veer
Os seus textos xa eran coñecidos por formar parte dos cancioneiros sen música da lírica galaico-portuguesa. Porén, a sua música constitue, xunto coas sete cantigas de amor de Don Dinís, achadas no Pergamiño Sharrer, as únicas mostras que se encontraron até hoxe da canción profana galaico-portuguesa. A música das cantigas está escrita en notación cadrada, con ligaduras moi similares ás das Cantigas de Santa María.
A descoberta do pergamiño veu confirmar a hipótese da existencia de follas voantes, co texto e a música das poesías trobadorescas que eran entregadas polos trobadores aos xograis para a sua interpretación.
[editar] Discografía
- Véxase a sección de discografía de: Martín Codax (discografía).
[editar] Bibliografía
- Fernández de la Cuesta, Ismael (1980), Manuscritos y fuentes musicales en España. Edad Media, Madrid: Alpuerto. ISBN 84-381-0029-5.
- Fernández de la Cuesta, Ismael (1983), Historia de la música española. Vol 1. Desde los orígenes hasta el ars nova, Madrid: Alianza Editorial. ISBN 84-206-8501-1.
- Fernández de la Cuesta, Ismael (1982), Les cantigas de amigo de Martín Codax, Cahiers de Civilisation Médiévale. (en francés)
- Ferreira, M. P (1986), O som de Martin Codax. Sobre a dimensão da lirica galego-portuguesa (séculos XII-XIV).
- Vindel, Pedro (1914), Las siete canciones de la enamorada, poema musical por Martín Códax, juglar del siglo XII, Revista Arte Español 3 (No 1, febrero 1914).
- Vindel, Pedro (1915), Martín Códax. Las siete canciones del siglo XII. Publícase en facsímil, ahora por primera vez con algunas notas, Sucesores de M. Minuesa.
