نیکاراگوآ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

این مقاله نیازمند ویکی‌سازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوه‌نامه آن را تغییر دهید.
در پایان، پس از ویکی‌سازی این الگوی پیامی را بردارید.

این مقاله به تمیزکاری نیاز دارد. لطفاً آن را تا جایی که ممکن است از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید. سپس این الگو را از بالای مقاله حذف کنید. محتویات این مقاله ممکن است غیرقابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد.

República de Nicaragua
جمهوری نیکاراگوآ


پرچم	نشان ملی نیکاراگوآ

شعار ملی:

سرود ملی: Salve a ti

پایتخت
- مختصات جغرافیایی

ماناگوآ

12°9′ N 86°16′ W

بزرگ‌ترین شهر ماناگوآ

زبان رسمی

زبان اسپانیایی

نوع حکومت

• رئیس جمهور

جمهوری
انریکه بولانیوس

نحوه تشکیل
استقلال از اسپانیا ۱۸۲۱ (اعلام استقلال)
۱۵ سپتامبر

مساحت
- کل

- آبها (%) ‪۱۳۰،۰۰۰ km² ‫(۹۷ام)

۱۴٫۰۱

جمعیت
- براورد ۲۰۰۵
- تراکم جمعیت ‪۵٬۴۸۷٬۵۰۰ ‫(۱۰۸ام)
‪۴۲/km² ‫(۱۵۷ام)

تولید ناخالص داخلی
(برابری قدرت خرید)
- کل
- سرانه براورد ۲۰۰۵

۲۰٫۹۹۶ بیلیون دلار (۱۰۸ام)
۳٬۶۳۶ دلار (۱۱۹ام)

واحد پول کوردوبا (‏NIO)

منطقه زمانی
- در تابستان (DST)

(UTC-۶)

دامنه اینترنتی

.ni

پیش‌شماره تلفن

+۵۰۵

جمهوری نیکاراگوآ کشوری است در امریکای مرکزی. پایتخت آن ماناگوآ است.

با این‌که نیکاراگوآ از نظر مساحت بزرگ‌ترین کشور آمریکای مرکزی است ولی کم‌جمعیت‌ترین کشور منطقه است.

نیکاراگوآ از شمال با هندوراس و از جنوب با کوستاریکا همسایه است. در ساحل شرقی آن دریای کارائیب و در ساحل غربی آن اقیانوس آرام قرار دارد.

[ویرایش] تاریخ

جبهه آزادیبخش ملی ساندینیستا در سال ۱۹۷۹، بر بستر نارضایتی عمومی از دیکتاتوری سوموزا، قدرت را به دست گرفت. دانیل اورتگا به ریاست‌جمهوری رسید. نیروهای کنترا با کمک امریکا به مبارزه مسلحانه با دولت ساندینیست پرداختند. در جریان عملیاتی که به ماجرای ایران-کنترا معروف شد، سرهنگ اولیور نورت از دستیاران ریگان ترتیباتی داد تا علیرغم تصمیم کنگره امریکا پول حاصل از فروش مخفیانه اسلحه به ایران به کنتراها داده شود.

در ۱۹۹۰ ویولتا چامورو در انتخابات پیروزی بدست آورد و رئیس‌جمهور نیکاراگوآ شد.

در ۲۰۰۱ انریکه بولانیوس با پیروزی در انتخابات به ریاست جمهوری رسید.

در انتخابات ۲۰۰۶ بار دیگر دانیل اورتگا برنده شد.

[ویرایش] سیاست

نیکاراگوا به صورت جمهوری دموکراتیک پارلمانی اداره می‌شود. رئیس جمهور در عین حال هم رئیس کشور و هم رئیس دولت است. امور اجرائی با دولت است. امور مقننه با دولت و مجلس ملی است. قوه قضائیه مستقل است.

سیاست این كشور مبتنی بر نظام چند حزبی می باشد. دولت مسئول قوه مجریه محسوب می شود. قوه مقننه هم به دولت و هم به مجلس ملی نیکاراگوآ محول می شود. قوه قضاییه مستقل از دو قوه مجریه و مقننه عمل می كند. در حال حاضر رئیس جمهور نیکاراگوآ دانیل اورتگااست. انتخابات ریاست جمهوری و قانونگذاری نیکاراگوآ در 5 نوامبر 2006 برگزار شد.

دانیل اورتگا در این انتخابات برای سومین بار به سمت ریاست جمهوری نیکاراگوآ انتخاب شد. او تنها 39% آرا را به خود اختصاص داد و همین میزان برای قطعی كردن نتایج انتخابات كفایت می كرد.

[ویرایش] تقسیمات کشوری

نیکاراگوآ بر اساس نمونه اسپانیا دارای ۱۵ ناحیه (departamentos) و دو منطقه خودمختار است.

[ویرایش] جغرافیا

پارک ملی مومباچو

Departaments (capitalspp

قریب به 8% از خاك نیکاراگوآ به عنوان پارك ملی و ذخایر بیولوژیكی محافظت می شود. این كشور درجنوب با كاستاریكا، در شمال با هندوراس و در شرق با دریای كارائیب هم مرز است.

نیکاراگوآ یك جمهوری تك دولتی است. به منظور اجرای اهداف اجرایی-مدیریتی این كشور به 15 بخش (واحد اصلی) و دو منطقه خودمختار بر اساس الگوی كشور اسپانیا تقسیم شده است. دو منطقه خودمختار ‹‹ دل آتلانتیكو نورت›› و ‹‹دل آتلانتیكو سور›› هستند كه اغلب به ترتیب تحت عنوان RAAN RAAS' از آنها یاد می شود. تا قبل از اعطای خودمختاری به این دو منطقه در سال 1985، آنها بخش واحدی را به نام زلایای نیکاراگوآ تشكیل می دادند.

نیکاراگوآ دارای سه منطقه جغرافیایی متمایز است: لولندز اقیانوس آرام، مناطق كوهستانی شمالی- مركزی وساحل ماسكیتو| لولندز آتلانتیك.

[ویرایش] لولندز اقیانوس آرام

این منطقه در غرب كشور قرار گرفته و شامل یك دشت وسیع، گرم و لم یزرع است. چندین آتش فشان بزرگ متعلق به رشته كوههای ماریبیوس این دشت را قطع می كنند، كه شامل مومباكو بیرون از گراندا و موموتومبو در نزدیكی لئون می شود. منطقه لولند از خلیج فونسكا شروع می شود و امتداد آن تا مرز اقیانوسی نیکاراگوآ با كاستاریكا در جنوب دریاچه نیکاراگوآ می رسد. این منطقه بیشترین جمعیت را در خود جای داده است. قریب به 20% جمعیت كشور در، پایتخت؛ یعنی ماناگا یا اطراف آن زندگی می كنند كه در سواحل جنوبی دریاچه ماناگا قرار گرفته است.

لولندز اقیانوسی، علاوه بر ساحل و تفریح گاههایش، همچنین مخزن قسمت اعظمی از میراث دوران استعمار نیکاراگوآ توسط اسپانیا می باشد. معماری و صنایع دستی مربوط به دوران استعمار در شهرهایی از قبیل گراندا، و لئون به وفور یافت می شود.

[ویرایش] منطقه مركزی

Guardabarranco (Turquoise-browed Motmot): پرنده ملی

این یك ناحیه مرتفع به دور از ساحل اقیانوس آرام است كه هوای آن سردتر از لولندز اقیانوس آرام است. تقریبا یك چهارم كشاورزی این كشور در این منطقه انجام می شود و در قسمتهایی كه شیب بلندتری دارند قهوه رشد می كند. درخت بلوط، كاج، خزه، سرخس و ثعلب در جنگلهای انبوه منطقه به وفور یافت می شود.

پرندگانی كه در منطقه مركزی زندگی می كنند شامل كوئتزل تابان، سهره طلایی، مرغ مگس، جی جاق، و توكان است.

[ویرایش] لولندز اقیانوس آرام

این منطقه جنگل استوایی كه رودهای بزرگ زیادی از آن می گذرد، سكنه بسیار اندك و پراكنده ای دارد. ری یو كوكو (هندوراس/ نیکاراگوآ ) نقطه مرزی این منطقه با هندوراس است. خط ساحلی كارائیب بسیار پر پیچ و تابتر از هم نوع سابق صاف و هموار خود در اقیانوس آرام است. مردابها و دلتاها آن را بسیار ناهموار ساخته است.

ساحل شرقی استوایی نیکاراگوآ از دیگر مناطق این كشور بسیار متفاوت است. آب و هوای منطقه معمولا استوایی است

[ویرایش] رابطه با ایران و امتیازات خاص

نیکاراگوئه به طور یک جانبه شرط روادید برای ایرانی ها را لغو کرده است. این خبر در 13 آوریل 2008 به طور عمومی اعلام شد.^[۱] پیشتر با سفر محمود احمدی نژاد به نیکاراگوئه - که جوی دوستانه داشت و به وضوح تلاش جدی ایران برای تعمیق روابط با کشور های امریکای لاتین به ویژه نیکاراگوئه را نشان می داد - و در پی آن سفر دانیل اورتگا به همزاه خانواده اش به ایران، نزدیکی روابط بین این دو کشور جنبه رسانه ای یافت.