استوا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

اِستِوا (عامیانه: اُستُوا) یا نیمگان^[۱] نام خطی فرضی است که کره زمین را به دو بخش نیمکره شمالی و نیمکره جنوبی بخش می‌کند. فاصلهٔ نقاط بر روی خط استوا از قطب‌های شمال و جنوب به یک اندازه است.

نام خط استوا در فارسی کاربردی دیرینه دارد و در اشعار فارسی نیز دیده می‌شود: نمونه از خاقانی^[۲]: مرکب همت بتاز یک‌ره و بیرون جهان از سر طاق فلک تا به حد استوا.

[ویرایش] منابع

ویکی‌پدیای انگلیسی.

‎