Σουρινάμ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
To Σουρινάμ, (πρώην Ολλανδική Γουϊάνα), είναι μια χώρα της Νότιας Αμερικής με έκταση 163,270 km² και πληθυσμό 449,000. Συνορεύει δυτικά με τη Γουϊάνα, ανατολικά με τη Γαλλική Γουϊάνα και νότια με τη Βραζιλία. Από Βορρά βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Πρωτεύουσα είναι το Παραμαρίμπο.
Είναι πρώην ολλανδική αποικία και έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1975.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Φυσική και γεωγραφική εξέταση
Η χώρα βρίσκεται στη Νότια Αμερική και το έδαφός της έχει τετραγωνισμένο σχήμα. Το μήκος των ακτών της είναι 400 χιλιόμετρα. Από γεωλογικής άποψης, το έδαφος αποτελείται από ιζηματογενή (στις ακτές) και μεταμορφωσιγενή πετρώματα. Οι κυριότεροι ποταμοί είναι ο Σουρινάμ, που έδωσε το όνομά του και στο κράτος, ο Μαρονί, ο Κότικα και ο Κερεντάιν.
Το κλίμα του κράτους είναι υγρό και ζεστό, καθώς επηρεάζεται αφενός από τη θέση του κοντά στον ισημερινό και αφετέρου από τους αληγείς ανέμους, οι οποίοι πνέουν από τα νοτιοδυτικά. Η μέση θερμοκρασία κυμαίνεται από 25 μέχρι 30 βαθμούς Κελσίου, ενώ οι βροχοπτώσεις ξεπερνούν τα 2.500 χιλιοστά ετησίως. Μαγκρόβια δάση και μεγάλες σαβάνες χαρακτηρίζουν τη βλάστηση. Στη χώρα ζουν πολλά σπάνια είδη πουλιών και ζώα, όπως τάπιροι, πίθηκοι και αιλουροειδή.
[Επεξεργασία] Δημογραφία
Οι Ολλανδοί ήταν οι πρώτοι που εγκαταστάθηκαν στο σημερινό Σουρινάμ, στα τέλη του 17ου αιώνα. Στο Παραμαρίμπο πήγαν Εβραίοι Ολλανδοί και Ιταλοί έμποροι. Αφρικανοί που εργάζονταν ως δούλοι σε φυτείες ζαχαροκάλαμου και καπνού στην Ευρώπη, κατάφεραν να δραπετεύσουν και εγκαταστάθηκαν στο εσωτερικό της χώρας.
Δημιουργήθηκε έτσι η εθνοτική ομάδα των Μπους- Νίγκρος (μαύροι των δασών). Αργότερα στη χώρα μετανάστευσαν και άλλοι λαοί από πρώην ολλανδικές αποικίες (Ινδονησία, Ινδία), έτσι ώστε σήμερα κυρίαρχη ομάδα να αποτελούν οι πληθυσμοί ινδικής καταγωγής (απαρτίζουν περίπου το 40% του συνολικού πληθυσμού της χώρας). Υπάρχουν επίσης Κρεολοί, Ινδονήσιοι, Κινέζοι και ελάχιστοι λευκοί.
Το 2006 οι κάτοικοι ζούσαν κατά μέσο όρο 66,6 χρόνια οι άνδρες και 71,4 χρόνια οι γυναίκες. Αποτελεί μια από τις πιο αραιοκατοικημένες χώρες παγκοσμίως, με μέση πυκνότητα 2,6 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Τα 3/4 του πληθυσμού ζουν στα αστικά κέντρα, ενώ στην παράκτια ζώνη κατοικούν όσοι ασχολούνται με τη γεωργία και οι μεταλλωρύχοι.
Πρωτεύουσα της χώρας είναι το Παραμαρίμπο, στα βόρεια, όπου ζει σχεδόν ο μισός από το συνολικό πληθυσμό της χώρας. Η πόλη αποτελεί εμπορικό και συγκοινωνιακό κέντρο, διαθέτοντας διεθνές αεροδρόμιο.
Οι θρησκείες στο κράτος που είναι κυρίαρχη είναι οι Ινδουιστές (27,5%) και οι Προτεστάντες Χριστιανοί (25%), ενώ το 23% είναι Καθολικοί και γύρω στο 20% είναι οι Μουσουλμάνοι. Μικρό ποσοστό της τάξης του 5% ασπάζεται τοπικές θρησκείες.
Σε ό,τι αφορά τη γλώσσα, η επίσημη είναι η ολλανδική και ευρεία είναι η χρήση της αγγλικής και της λεγόμενης τάκι τάκι , μιας τοπικής διαλέκτου, που περιέχει στοιχεία από ινδικές και ινδονησιακές διαλέκτους.
[Επεξεργασία] Πολιτική και εκλογές
Η χώρα είναι συνταγματική δημοκρατία με Αρχηγό Κράτους και Κυβερνήσεως τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση, η οποία έχει 51 μέλη, εκλεγόμενα ανά πενταετία, με καθολική ψηφοφορία.
[Επεξεργασία] Πολιτισμός
Τα παλαιότερα δείγματα ανθρώπινης παρουσίας στο Σουρινάμ ανακαλύφθηκαν στα νότια της χώρας και μάλιστα στις σαβάνες. Έχουν βρεθεί επίσης λίθινα εργαλεία σε αρκετές περιοχές του διαμερίσματος Σιπαλιουίνι.
Ευρήματα στα δυτικά της χώρας καταδεικνύουν την ανάπτυξη της κεραμικής τέχνης από τους αυτόχθονες.
Η μουσική στη χώρα αποτελεί κράμα του αφρικανικού και του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ενώ οι Ινδοί διέδωσαν τα παραδοσιακά τους μουσικά όργανα, όπως το σιτάρ και το ντόλακ. Τα βασικά όργανα της παραδοσιακής μουσικής ("κασέκο" ή "Μουσική του Μεγάλου Τυμπάνου") είναι τα κρουστά, σε συνδυασμό με πνευστά (τρομπόνι, σαξόφωνο) και ο ρυθμός είναι σύνθετος.
[Επεξεργασία] Τουρισμός και αξιοθέατα
Το κράτος προσφέρει στον επισκέπτη πολλά και αξιόλογα μνημεία, τα περισσότερα κατάλοιπα του παλαιού καθεστώτος (επικυριαρχία των Ολλανδών).
Η πρωτεύουσα, Παραμαρίμπο έχει το Ιστορικό της Κέντρο, το οποίο έχει ανακηρυχθεί από την ΟΥΝΕΣΚΟ Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, από το 2002. Σημαντικά επίσης είναι το Μουσείο (στεγάζεται στο Οχυρό Ζέελαντ), το Κέντρο Πολιτισμού, ο καθεδρικός ναός του 19ου αιώνα, μία Συναγωγή του 17ου αιώνα, το τζαμί, ένα από τα μεγαλύτερα στη Νότια Αμερική, η Πλατεία της Ανεξαρτησίας και το Πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας.
Οι φυσιολάτρες θα αποζημιωθούν από τα καταφύγια άγριας ζωής και την πανίδα που υπάρχει στα υψίπεδα.
[Επεξεργασία] Πηγές
- Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, τ. 7, εκδόσεις ΔΟΜΗ, 2006.
Το περιεχόμενο του άρθρου βασίζεται στο αντίστοιχο άρθρο της Αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL. (ιστορικό/συντάκτες). |