Μαδαγασκάρη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

H Μαδαγασκάρη είναι νησιωτική χώρα με έκταση 587,04km² και πληθυσμό 18.040.341 και το 4ο σε μέγεθος νησί του κόσμου.^[1].

Βρίσκεται έναντι της νοτιοανατολικής ακτής της Αφρικής δημιουργώντας με την ακτή της Μοζαμβίκης το δίαυλο Μαδαγασκάρης συνολικού μήκους 980 μιλίων και εύρους μεγίστου 360 μιλίων και ελαχίστου 250 μιλίων.

Η έκταση της χώρας χωρίζεται στις ακόλουθες έξι επαρχίες με ομώνυμες πρωτεύουσες: Αντσιρανανά, Μαχατζάνγκα, Τοαμασίνα, Τολιάρι, Ανταναναρίβο, πρωτεύουσα της Χώρας) και Φιαναραντσόα. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Μαρκ Ραβαλομανάνα και Πρωθυπουργός ο Σαρλ Ραμπεμανανζαρά.

Οι παλαιότεροι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Ουαζίμπα πιθανότατα Πυγμαίοι στους οποίους κάνουν μνεία οι τοπικοί μύθοι. Εξαιτίας της θέσης του νησιού στον Ινδικό Ωκεανό αποτέλεσε τόπο προορισμού και παραμονής για άτομα από τη Νότια Ασία τη Μαλαισία την Αραβική χερσόνησο και την Αφρική.

Πριν από περίπου δύο χιλιετίες ομάδες Αυστραλο-Μαλαισιανών που διέσχισαν τον Ινδικό Ωκεανό, εγκαταστάθηκαν στη Μαδαγασκάρη. Έπειτα, αφίχθησαν και κάτοικοι προερχόμενοι από τη Βόρνεο, όπως φαίνεται από το γλωσσικό τους ιδίωμα. Τελευταίοι έποικοι ήταν η φυλή Μερίνα τον 16ο αιώνα και ακολούθησαν οι Πορτογάλοι.Αυτοί έφεραν μαζί τους το ρύζι, το βαμβάκι και πιθανότατα το ζεμπού. Μεταξύ 7ου και 9ου αιώνα ιδρύθηκαν αραβικές αποικίες. Οι Άραβες μετέφεραν ως δούλους πολλούς Νέγρους από την Αφρική. Μετά τον 19ο αιώνα έκαναν την εμφάνισή του στις ακτές και ύστερα στα ενδότερα Κρεολοί Μιγάδες που προήλθαν από ένωση Μαλαγάσιων και Νέγρων. Υπάρχουν επίσης Κινέζοι και Ινδοί, που ασχολούνται με το εμπόριο και με τις φυτείες.

Σήμερα εκτός από τους Μερίνα (λέγονται και Χόβα) υπάρχουν μικρότερες εθνότητες, όπως οι Μπετσιλέο οι οποίοι ζουν στα ανατολικά. Στις παράκτιες περιοχές ζουν οι Κοτιέ, με εκπροσώπους τους Μπεσιμιτσαράκα και τους Σακαλάβα. Τέλος στη χώρα ζουν Κομόριοι, Γάλλοι, Ινδοί, Κρεολοί και άλλοι.

Πίνακας περιεχομένων

1 Γεωγραφία
2 Κλίμα και βλάστηση
3 Οικονομία
4 Διεθνείς σχέσεις
5 Ιστορία
6 Οικολογία
7 Δημογραφία
8 Διοικητική Διαίρεση
9 Πολιτικά
10 Επικοινωνίες και μεταφορές
11 Κουζίνα
12 Πολιτισμός
13 Ταινίες
14 Βιβλιογραφία
15 Παραπομπές
16 Εξωτερικές συνδέσεις

[Επεξεργασία] Γεωγραφία

Χάρτης με τη θέση της Μαδαγασκάρης.

Η νησιωτική χώρα αποτελείται από το νησί με το ίδιο όνομα και από άλλα μικρότερα. Σε γενικές γραμμές η Μαδαγασκάρη φαίνεται ως ένας μεγάλος βραχώδης όγκος, με κλίση προς τη δύση.

Το υψόμετρο κυμαίνεται από 1000 ως 1500 μέτρα στο κεντρικό τμήμα του νησιού. Στα ανατολικά οι συνθήκες που επικρατούν είναι δυσχερείς για την ανθρώπινη διαβίωση εξαιτίας του κλίματος, που είναι θερμό και υγρό. Παρ’ όλ’ αυτά, στην εν λόγω περιοχή καλλιεργήθηκαν αρχικά από τους Άραβες και στη συνέχεια από τους Ινδούς και τους Ευρωπαίους διάφορα φυτά, όπως καφές, ζαχαροκάλαμο και μπαχαρικά. Στα νοτιοδυτικά του νησιού από το Ακρωτήριο Αγίου Βικεντίου ως το Ακρωτήριο Αγίας Μαρίας βρίσκονται οι πλέον άγονες περιοχές του νησιού.

Στα βόρεια εκτείνεται το όρος Άμπρε και η ευρύτερη περιοχή ονομάζεται Μεγάλες Γαίες. Εκεί το κλίμα και το υψόμετρο ευνοούν τη βλάστηση, που ξεκινά από δάση αειθαλών δέντρων και καταλήγει σε δάση με φυλλοβόλα δέντρα και σε σαβάνες με μπαομπάμπ. Υπάρχει επίσης κοντά στο Άμπρε μια λοφώδης και πεδινή περιοχή , που ορίζεται στα νοτιοανατολικά από το όρος Τσαρατανάνα (2.876 μ.), όπου βρίσκεται η κορυφή Μαροκομότρο,η ψηλότερη στο νησί. Τέλος η ακτή πλαισιώνεται από διάφορα νησιά, μεταξύ των οποίων και το ηφαιστιογενές νησί Νόζι Μπε

Το ανατολικό και το δυτικό τμήμα της Μαδαγασκάρης διαρρέεται από διάφορους ποταμούς με μεγαλύτερο τον Μανανάρα και άλλους όπως ο Μανγκόρο, ο Μανινγκόρι, ο Μαχαβάβι, ο Μπετσιμπόκα, ο Τσιριμπιχίνα, ο Ονιλάχι, ο Μάνια και ο Μανγκόκι, που είναι και μεγαλύτερος σε μήκος. Μεγαλύτερη λίμνη είναι η Αλαότρα.

[Επεξεργασία] Κλίμα και βλάστηση

Το κλίμα με βάση τους γεωγραφικούς παράγοντες και τα μετεωρολογικά φαινόμενα διακρίνονται τουλάχιστον τέσσερα είδη κλίματος :

ισημερινού τύπου, πολύ ζεστό και σταθερά υγρό και βροχερό, κατά μήκος της ανατολικής ακτής
μουσωνικού τύπου, με δύο εποχές, που χωρίζονται σε βροχερή και ξηρή, το οποίο χαρακτηρίζεται από τους μουσώνες από τα βορειοδυτικά.
ορεινό τροπικό, ηπειρωτικού τύπου, το οποίο είναι ημιάγονο. Χαρακτηρίζεται από συνθήκες που εξαρτώνται περισσότερο από το γεωγραφικό πλάτος.

Γενικά, παρατηρούνται δύο εποχές: μια ξερή, από το Μάιο ως τον Οκτώβριο, και μία θερμή, από τον Οκτώβριο μέχρι το Μάιο. Κυκλώνες διασχίζουν πολύ συχνά τη χώρα.

Παλαιότερα, η βλάστηση στο νησί ήταν εκτεταμένη, σε αντίθεση με σήμερα. Δάση επικρατούν σήμερα σε υψόμετρο από 800 ως 1.500 μ. Τα νοτιοδυτικά εδάφη είναι πιο άγονα, με αγρωστώδη και μεγάλα μπαομπάμπ. Αντίθετα, στις ψηλότερες περιοχές επικρατούν ξηρόφιλοι θάμνοι, όπως οι ρουβιίδες και οι ερεικίδες. Τέλος πολλά δέντρα , όπως ευκάλυπτοι, έχουν εισαχθεί από άλλες χώρες.

Πέρα από τη χλωρίδα, η χώρα έχει να παρουσιάσει αξιόλογη όσο και σπάνια πανίδα. Αξιοσημείωτο είναι ότι στο νησί ζουν πολλά ζώα που σχετίζονται περισσότερο με την ινδική χερσόνησο παρά με την Αφρική. Πολλά ζώα είναι ενδημικά, όπως ο απειλούμενος με εξαφάνιση λεμούριος προπίθηκος, τα πτηνά Epiornis, που εξαφανίστηκαν πριν από μερικούς αιώνες. Σπάνια ζώα που απαντώνται είναι από τα φυτοφάγα ο αγριόχοιρος Potamochoerus porcus και τα σαρκοφάγα της οικογένειας των βιβεριδών (μοσχογαλές) που προκαλούν μεγάλες καταστροφές. Πίθηκοι δεν υπάρχουν στο νησί, αλλά αντικαθίστανται από τους λεμούριους . Αναφορικά με τα ερπετά , στο νησί διαβιούν πολλά είδη χαμαιλέοντα, ενώ απουσιάζουν οχιές και σαύρες.

Πολλές περιοχές έχουν ανακηρυχθεί προστατευόμενες και άφθονα είναι τα περιβαλλοντικά πάρκα. Τέτοια είναι το Εθνικό Πάρκο Ισάλο, το Εθνικό Πάρκο Ρανομαφάνα και το Περιβαλλοντικό Πάρκο Τσίνγκι Ντε Μπεμαράχα, το οποίο ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την ΟΥΝΕΣΚΟ το 1990.

[Επεξεργασία] Οικονομία

Η χώρα είναι κυρίως αγροτική, ενώ κύριοι στυλοβάτες της οικονομίας αποτελούν και η αλιεία, όπως επίσης η υλοτομία. Κύρια εξαγώγιμα προϊόντα είναι ο καφές, η βανίλια, το ζαχαροκάλαμο, τα γαρίφαλα, το κακάο, το ρύζι, η κασσάβα (ταπιόκα), τα φασόλια, οι μπανάνες, τα φιστίκια και τα κτηνοτροφικά προϊόντα. Εισάγονται μηχανήματα, πετρελαιοειδή, βιομηχανικός εξοπλισμός, υφάσματα, ηλεκτρικά είδη και χημικά- φαρμακευτικά προϊόντα. Παράγει επίσης αραχίδες, κεχρί, σόργο και χουρμάδες. Κύρια χώρα με την οποία συναλλάσσεται είναι η Γαλλία.

Στις ζώνες της σαβάνας εκτρέφονται βοοειδή, χοίροι και πρόβατα. Από τα δάση παίρνουν έβενο, μαόνι, τανίνη, αιθέρια έλαια, καουτσούκ και δεψικές ύλες. Το υπέδαφος της χώρας είναι πλούσιο σε κοιτάσματα και ορυκτά. Συγκεκριμένα, στο νησί βρίσκονται κοιτάσματα χρωμίου, μαρμαρυγία, γραφίτη, ουράνιου, βηρύλιου, λιθανθράκων, αργίλιου, ιλμενίτη, χρυσού και μαγγάνιου. Ειδικότερα, πιο πρόσφατα έχουν γίνει επενδύσεις στον τομέα εξόρυξης ιλμενίτη, ιδίως στο Τουλεάρ και στο Φορ Ντοφέν.^[2]. Στο χώρο της βιομηχανίας πετρελαίου, η Madagascar Oil προωθεί την εκμετάλλευση κοιτασμάτων πετρελαίου στο Τσιμιρόρο και στην Μπεμολάνγκα.

Η βιομηχανία ασχολείται κατά κύριο λόγο με την επεξεργασία των αγροτικών προϊόντων. Διαθέτει εργοστάσια κονσερβοποιίας κρέατος, καπνοβιομηχανίας, σαπωνοποιίας, χημικών προϊόντων, υφαντουργίας, υαλουργίας και τσιμέντων^[3]..

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ξεκίνησαν στη χώρα δομικές αλλαγές στην οικονομία, έπειτα από πιέσεις από πλευράς Παγκόσμιας Τράπεζας. Το αρχικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων (1988-1993) και η ανάπτυξη του καθεστώτος ζώνης για προώθηση εξαγωγών (EPZ) στις αρχές της δεκαετίας του ‘ 90 αποτέλεσαν σημαντικά δείγματα σε αυτήν την προσπάθεια. Ωστόσο, το επίπεδο φτώχειας στο νησί παραμένει μεγάλο, όπως και η διαφθορά στο χώρο της πολιτικής.

[Επεξεργασία] Διεθνείς σχέσεις

Τον Ιούλιο του 2003 η χώρα έγινε ξανά μέλος της Αφρικανικής Ένωσης, έπειτα από 14-μηνη αναστολή, εξαιτίας της πολιτικής κρίσης του 2002. Την περίοδο από το 1978 ως το 1991 ο Πρόεδρος Ντιντιέ Ρατσιράκα ακολούθησε γενικά αδέσμευτη πολιτική και σύναψε διπλωματικές σχέσεις με ριζοσπαστικά καθεστώτα, όπως η Βόρεια Κορέα, η Κούβα, η Λιβύη και το Ιράν. Ο διάδοχός του Αλμπέρ Ζαφί σύναψε διπλωματικές σχέσεις με τη Νότια Κορέα.

Η χώρα είναι μέλος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, βάσει συμφωνίας της Ρώμης (Άρθρο 98) και διασφαλίζει την ασυλία για τον αμερικανικό στρατό.

Ο Πρόεδρος, Μαρκ Ραβαλομανάνα, επιδιώκει τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων με όλες τις χώρες που ενθαρρύνουν την ανάπτυξη της χώρας του. Προσεγγίζει τόσο τις αγγλόφωνες όσο και τις γαλλόφωνες χώρες και έχει ισχυρούς δεσμούς με την Κίνα.

Το Νοέμβριο του 2004, έπειτα από απουσία σχεδόν 30 ετών, επαναλειτούργησε η πρεσβεία της Μαδαγασκάρης στο Λονδίνο. Το 2005 παρά τις διαμαρτυρίες, έκλεισε η βρετανική πρεσβεία στο Ανταναναρίβο, για οικονομικούς λόγους, όπως είχε γίνει και το 1975-1980.

Εθνόσημο της Μαδαγασκάρης

[Επεξεργασία] Ιστορία

Κυρίως άρθρο: Ιστορία της Μαδαγασκάρης

Το νησί της Μαδαγασκάρης αποχωρίστηκε από την Αφρική περισσότερο από 80 εκατομμύρια χρόνια πριν.^[4] Σύμφωνα με τους υπολογισμούς αρχαιολόγων, η ανθρώπινη παρουσία ανάγεται στην περίοδο από το 200 ως το 500 μ. Χ. , ενώ θαλασσοπόροι από τη νοτιοανατολική Ασία (πιθανότατα από τη Βόρνεο ή τη νότια Κελέβη) έφτασαν με κανό.^[5] Επίσης έποικοι Μπαντού πιθανότατα διέσχισαν τον Πορθμό της Μοζαμβίκης και πήγαν στη Μαδαγασκάρη την ίδια περίπου περίοδο ή και λίγο μετά.

Η γραπτή ιστορία του νησιού ξεκινά τον έβδομο αιώνα, όταν οι Άραβες ίδρυσαν οικισμούς κατά μήκος της βορειοδυτικής ακτής και πρώτοι άλλαξαν τη γραφή της μαλαγασικής γλώσσας στη Sorabe.

Το Ανταναναρίβο.

Στη διάρκεια του Μεσαίωνα οι επικεφαλής των διαφόρων φυλών άρχισαν να επεκτείνουν την κυριαρχία τους μέσω του εμπορίου με τους γείτονές τους στον Ινδικό Ωκεανό, κυρίως στην Ανατολική Αφρική, στη Μέση Ανατολή και στην Ινδία. Ιδρύθηκαν μεγάλες περιοχές από εκτάσεις που ανήκαν σε φυλάρχους, όπως αυτές των Σακαλάβα στη Μενάμπε, στο κέντρο της σημερινής πόλης Μοροντάβα και στη Μπόινα, στο κέντρο της σημερινής επαρχιακής πρωτεύουσας Μαχατζάνγκα.Η επιρροή των Σακαλάβα επεκτάθηκε προς τις Αντσιρανανά, Μαχατζάνγκα και Τολιάρα.

Η επαφή με τους Ευρωπαίους ξεκίνησε το 1500, όταν ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Ντιέγκο Ντιάζ αντίκρισε για πρώτη φορά το νησί, έπειτα από την απόσπαση του πλοίου του από το στόλο που πήγαινε προς την Ινδία. Οι Πορτογάλοι συνέχισαν να έχουν εμπορικές σχέσεις με τους κατοίκους του νησιού και ονόμασαν το νησί Άγιο Λαυρέντιο ("Sāo Lourenço"). Το 1665 έπλευσε προς τη Μαδαγασκάρη ο Γενικός Διευθυντής της νεοσυσταθείσας Γαλλικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, Φρανσουά Καρόν. Η Εταιρεία απέτυχε να ιδρύσει αποικία στο νησί, ωστόσο ίδρυσε λιμάνια στα γειτονικά νησιά Μπουρμπόν και Ιλ ντε Φρανς (σημερινά Ρεϊνιόν και Μαυρίκιος). Στα τέλη του 17ου αιώνα ιδρύθηκαν εμπορικοί οικισμοί από τους Γάλλους στις ανατολικές ακτές.

Την περίοδο από το 1774 ως το 1824 η Μαδαγασκάρη αποτέλεσε δημοφιλές άντρο για πειρατές, όπως Αμερικανούς, ένας εκ των οποίων έφερε ρύζι της Μαδαγασκάρης στη Νότια Καρολίνα. Πολλοί Ευρωπαίοι ναυάγησαν με τα πλοία τους στις ακτές του νησιού, μεταξύ των οποίων ο Ρόμπερτ Ντράρι, του οποίου το ημερολόγιο αποτελεί τη μόνη γραπτή απεικόνιση της ζωής στα νότια του νησιού στη διάρκεια του 18ου αιώνα.^[6]

Από τη δεκαετία του 1790, οι ηγεμόνες Μερίνα εδραίωσαν την κυριαρχία τους σε όλο το νησί. Το 1817 ο ηγεμόνας των Μερίνα και ο Βρετανός Κυβερνήτης του Μαυρίκιου σύναψαν συμφωνία για κατάργηση του δουλεμπορίου, που ήταν σπουδαίο για την οικονομία της Μαδαγασκάρης. Σε αντάλλαγμα, το νησί ενισχύθηκε στρατιωτικά και οικονομικά από τους Βρετανούς. Η βρετανική επιρροή διήρκεσε επί αρκετές δεκαετίες, στη διάρκεια των οποίων η Αυλή των Μερίνα ασπάστηκαν το δόγμα των Πρεσβυτεριανών, Κονγκρεκασιοναλιστών και Αγγλικανών.

Έπειτα από την κυριαρχία του Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού της Αγγλίας και το τέλος του δουλεμπορίου των Αράβων, οι Σακαλάβα της Δύσης απώλεσαν την εξουσία τους και υποτάχθηκαν στο νεοσύστατο κράτος των Μερίνα. Οι Μπετσιμισαράκα της ανατολικής ακτής επίσης ενοποιήθηκαν, όμως η ένωση αυτή σύντομα άρχισε να παραπαίει.

[Επεξεργασία] Γαλλική επέμβαση και αποικιοκρατία

Αφίσα για τον Πόλεμο των Γάλλων στη Μαδαγασκάρη.

Χάρτης της Μαδαγασκάρης του 1888.

Οι Γάλλοι εισέβαλαν στη Μαδαγασκάρη το 1883 και ξέσπασε ο πρώτος Πόλεμος Γαλλίας και Χόβα, με σκοπό να ξαναπάρουν οι Γάλλοι πολίτες την περιουσία που είχαν στερηθεί. ^[7]. Έπειτα από τη λήξη των πολέμων, η Μαδαγασκάρη παραχώρησε την Αντσιρανανά (Ντιέγκο Σουαρέζ) στη Γαλλία και κατέβαλε το ποσό των 560.000 χρυσών φράγκων στους κληρονόμους του Ζοζέφ-Φρανσουά Λαμπέρ. Το 1890 οι Βρετανοί δέχτηκαν να γίνει το νησί προτεκτοράτο της Γαλλίας.

Το 1895 οι Γάλλοι έφτασαν αεροπορικώς στην Μαχατζάνγκα και προχώρησαν προς την πρωτεύουσα Ταναναρίβη, όπου οι υπερασπιστές της πόλης εξεπλάγησαν , καθώς ανέμεναν επίθεση από την πλησιέστερη ανατολική ακτή. Προτού τελειώσει ο δεύτερος Πόλεμος Γάλλων και Χόβα, 20 Γάλλοι στρατιώτες σκοτώθηκαν σε συγκρούσεις και 6.000 βρήκαν το θάνατο από ελονοσία και από άλλες ασθένειες.

Έπειτα από το τέλος των εχθροπραξιών, το 1896 ψηφίστηκε από το Γαλλικό Κοινοβούλιο η προσάρτηση της Μαδαγασκάρης. Η 103χρονη μοναρχία των Μερίνα τερματίστηκε και η βασιλική οικογένεια εξορίστηκε στην Αλγερία. Το Δεκέμβριο του 1904 ο ρωσικός στόλος της Βαλτικής προσάραξε στην Αντσιρανανά για κάρβουνο και ανεφοδιασμό, προτού αντιμετωπίσει το στόλο της Ιαπωνίας στη Ναυμαχία της Τσουσίμα. Προτού αναχωρήσουν, οι Ρώσοι ναυτικοί υποχρεώθηκαν να αφήσουν στην ακτή τα ζώα που είχαν αποκτήσει, πιθήκους, μπόα με κόκκινη ουρά και έναν κροκόδειλο.

Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στρατεύματα της Μαδαγασκάρης πολέμησαν στη Γαλλία, στο Μαρόκο και στη Συρία.Λίγο πριν την παράδοση της Γαλλίας στους Ναζί, η Γερμανία σχεδίαζε να απελάσει με τη βία όλους τους Εβραίους της Ευρώπης στη Μαδαγασκάρη. Επρόκειτο για το λεγόμενο Σχέδιο Μαδαγασκάρη, για το οποίο όμως ποτέ δεν αναλήφθηκε δράση. Έπειτα από την πτώση της Γαλλίας στο ναζιστικό καθεστώς, η κυβέρνηση Βισί διοίκησε τη Μαδαγασκάρη. Το νησί καταλήφθηκε από βρετανικά στρατεύματα το 1942 κατά τη ναυμαχία της Μαδαγασκάρης. Στη συνέχεια οι Βρετανοί παρέδωσαν τον έλεγχο της διακυβέρνησης του νησιού στην κυβέρνηση των Ελευθέρων Γάλλων, με επικεφαλής το Στρατηγό Σαρλ Ντε Γκωλ.

Το 1947 ξέσπασε εθνικιστική εξέγερση από τους ιθαγενείς, η οποία καταπνίγηκε από τους Γάλλους, με απολογισμό 90.000 νεκρούς έπειτα από πολύμηνες και σφοδρές συγκρούσεις.^[8] Στη συνέχεια οι Γάλλοι ίδρυσαν αναμορφωτικούς θεσμούς το 1956 υπό την Πράξη Loi Cadre]] και το νησί οδηγήθηκε με ειρηνικό τρόπο προς την ανεξαρτησία του. Στις 14 Οκτωβρίου 1958 ανακηρύχθηκε η Μαλαγασική Δημοκρατία, ως αυτόνομο κράτος εντός της Γαλλικής Κοινότητας. Έπειτα από προσωρινή κυβέρνηση, υιοθετήθηκε Σύνταγμα το 1959 και τελικά το 1960 στις 26 Ιουνίου η χώρα έγινε ανεξάρτητη πλήρως.

[Επεξεργασία] Νεότερη και σύγχρονη ιστορία

Πρώτος Πρόεδρος του νέου κράτους αναδείχθηκε ο Φιλιμπέρ Τσιρανάνα, αρχηγός του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και με την υποστήριξη της Γαλλίας. Ο Τσιρανάνα, εκφραστής της πλειονότητας των πληθυσμών Κοτιέ, εγκαθίδρυσε καθεστώς προεδρικού τύπου. Το 1975, έπειτα από πραξικόπημα, κατέλαβε την εξουσία ο Ντιντιέ Ρατσιράκα και η χώρα μετονομάστηκε σε Λαϊκή Δημοκρατία. Έναν χρόνο μετά ιδρύθηκε και το μοναδικό κόμμα που αναγνωρίστηκε και κυριάρχησε επί σχεδόν 20ετία, ο Σύνδεσμος για την Αναγέννηση της Μαδαγασκάρης. Στα επόμενα χρόνια, εκδηλώθηκαν αρκετές απόπειρες πραξικοπήματος και κορυφώθηκαν οι παραδοσιακές αντιθέσεις των δύο εθνοτήτων: των εθνικιστών Μερίνα και των Κοτιέ.

Το 1990 η χώρα έγινε πολυκομματική δημοκρατία και έπειτα από πιέσεις της Αντιπολίτευσης, που οδήγησαν στο να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και σε συγκρούσεις, το 1992 ψηφίστηκε νέο Σύνταγμα, που εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα. Στις εκλογές της επόμενης χρονιάς αναδείχθηκε νικητής ο Αλμπέρ Ζαφί, τον οποίο διαδέχθηκε το 1996 το «Γεράκι της Μαδαγασκάρης», όπως ονόμαζε ο Τύπος τον Ντιντιέ Ρατσιράκα. Το 1998 αποφασίστηκαν σε δημοψήφισμα αλλαγές στο Σύνταγμα και το κράτος απέκτησε ομοσπονδιακή μορφή.

Οι πρώτες εκλογές για Γερουσία διεξήχθησαν το 2001. Στις προεδρικές εκλογές του ιδίου έτους, ο Ρατσιράκα ηττήθηκε από τον ανεξάρτητο Μαρκ Ραβαλομανάνα, ο οποίος και επικράτησε έπειτα από στρατιωτική και πολιτική κρίση. Ο Ρατσιράκα αρνούμενος να αποδεχτεί την ήττα του κήρυξε στρατιωτικό νόμο στην πρωτεύουσα και ο Ραβαλομανάνα αυτανακηρύχθηκε πρόεδρος το Φεβρουάριο του 2002. Ακολούθησαν ταραχές, που έφεραν τη χώρα στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου και επέφεραν την αναστολή της ένταξης στην Αφρικανική Ένωση. Τελικά, το Ανώτατο Δικαστήριο ανακήρυξε νικητή το Ραβαλομανάνα και ο Ρατσιράκα εγκατέλειψε τη χώρα και οριστικά την εξουσία. Ο Ραβαλομανάνα κέρδισε και στις προεδρικές εκλογές του 2006.

Οικονομία (Συμπλήρωμα)

Το 1980 ανακαλύφθηκαν κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, που όμως δεν έχει αρχίσει συστηματικά η εκμετάλλευσή τους. Η ενέργεια παράγεται ιδίως σε υδροηλεκτρικούς σταθμούς και σε θερμοηλεκτρικά εργοστάσια, τα οποία λειτουργούν με εισαγόμενα καύσιμα.

Νομισματική μονάδα του νησιού είναι το αριάρι.

[Επεξεργασία] Συγκοινωνίες

Η Μαδαγασκάρη διαθέτει αρκετά λιμάνια, με σημαντικότερα τη Μαχατζάνγκα, την Τοαμασίνα και την Αντσιρανανά. Το νησί διαθέτει γενικά καλό οδικό δίκτυο, που κάλυπτε συνολικά 49.827 χλμ. το 1999, εκ των οποίων τα 7.780 ήταν ασφαλτοστρωμένα. Το σιδηροδρομικό δίκτυο εκτείνεται σε μήκος 854 χλμ. (με βάση στοιχεία του 2005). Οι αεροπορικές συγκοινωνίες εκτελούνται από τον κρατικό αερομεταφορέα, που είναι η Air Madagascar. Το 2006 λειτουργούσαν 116 αεροδρόμια.

[Επεξεργασία] Οικολογία

Το Τσινγκί.

Η μακρά απομόνωση του νησιού από τις γειτονικές ηπείρους είχε αποτέλεσμα να καταστεί καταφύγιο για πολλά φυτά και ζώα, πολλά από τα οποία δεν βρίσκονται πουθενά αλλού στον κόσμο. Πολλοί οικολόγοι αναφέρουν τη Μαδαγασκάρη σαν την "όγδοη ήπειρο"^[9]. Από τα 10.000 ενδημικά φυτά στη Μαδαγασκάρη, το 90% δε βρίσκονται πουθενά αλλού διεθνώς.^[10]

Η βιοποικιλότητα του νησιού είναι σε κίνδυνο εξαιτίας του ανθρώπινου παράγοντα.Από τη δεκαετία του ‘ 70 έχει αφανιστεί το ένα τρίτο της βλάστησης στο νησί και μόνο το 18% παραμένει ανέπαφη.

Στα ανατολικά, στην υπήνεμη πλευρά του νησιού, βρίσκονται τα τροπικά βροχερά δάση. Η εκτεταμένη υλοτομία έχει επιφέρει μεγάλες καταστροφές. Το έδαφος της Μαδαγασκάρης είναι φτωχό από τη φύση του αλλά και εξαιτίας των παρεμβάσεων του ανθρώπου, με αποτέλεσμα την αποψίλωση των δασών και τη δημιουργία βραχωδών εδαφών, επιρρεπών στη διάβρωση.

[Επεξεργασία] Δημογραφία

Άποψη του Ανταναναρίβο.

Χωριό του νησιού.

Ο πληθυσμός του νησιού αποτελείται κυρίως από Αυστραλομαλαισιανούς (με καταγωγή από τον Ειρηνικό και την Αφρική). Οι πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι το νησί ήταν ακατοίκητο μέχρι την άφιξη των Αυστραλομαλαισιανών θαλασσοπόρων περίπου 1.500- 2.000 χρόνια πριν. Πρόσφατες έρευνες του DNA δείχνουν ότι οι Μαλαγάσιοι έχουν καταγωγή κατά το ήμισυ από Ανατολική Αφρική και κατά το άλλο μισό είναι Αυστραλομαλαισιανοί. Το 90% της μαλαγασικής γλώσσας περιέχει το ίδιο λεξιλόγιο με την περιοχή του ποταμού Μπαρίτο, στη νότια Βόρνεο. Ο πληθυσμός παρουσιάζει αυξητική τάση και ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης ήταν 3,03% το 2006, με μέση πυκνότητα 31,67 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Την ίδια χρονιά το προσδόκιμο ζωής ήταν 59,82 έτη για τις γυναίκες και 54,93 χρόνια για τους άρρενες. Πάνω από το 30% του συνολικού πληθυσμού ζει στις πόλεις.

Οι ανθρώπινες μεταναστεύσεις πληθυσμών από τις Ανατολικές Ινδίες και την Αφρική, οι οποίες επακολούθησαν, οριστικοποίησαν το αρχικό μίγμα και προέκυψαν 36 αυτόνομες φυλετικές ομάδες. Τα ασιατικά χαρακτηριστικά παρουσιάζουν κυρίως οι Μερίνα, που είναι γνωστοί και ως Χόβα. Αριθμούν 3.000.000 ανθρώπους και κατάφεραν να επιβληθούν , πριν και κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας, στις άλλες ομάδες που εργάζονταν στα κεντρικά υψίπεδα. Πιο αμιγείς ως προς την καταγωγή τους είναι οι Κοτιέ που ζουν στις ακτές. Εκπρόσωποί τους είναι οι Μπετσιμισαράκα (1,5 εκατομμύριο) , καθώς επίσης οι Τσιμιχέτι και οι Σακαλάβα (700.000 η καθεμιά εθνότητα). Στα νοτιοδυτικά ζουν οι Βέζο. Δύο από τις φυλές του Νότου είναι οι Ανταντρόι και οι Αντανόσι. Στην Ιμέρινα οι πρώτοι οικισμοί ήταν οχυρωμένοι και δέσποζαν επάνω σε υψώματα, τα «ρόβα». Σήμερα τα τελευταία χρησιμοποιούνται ως πρότυπα για τις κατοικίες των καλλιεργητών ρυζιού. Στα κεντρικά υψίπεδα της Ιμέρινα βρίσκονται οι πλέον πυκνοκατοικημένες περιοχές.

[Επεξεργασία] Εθνοτικές ομάδες

Το μεγαλύτερο μέρος των Μαλαγάσιων ζουν σε αγροτικά χωριά στα υψίπεδα του νησιού. Υπάρχουν επίσης περιοχές προνομιούχων, με ευρύχωρα σπίτια των οποίων η αρχιτεκτονική μιμείται εκείνη της Ευρώπης. Στα δυτικά υπάρχουν αρκετά ψαροχώρια, κτισμένα κάτω από τους φοίνικες, με σπίτια κατασκευασμένα πάλι σε στιλ που θυμίζει εκείνα της Ευρώπης.

Ειδικότερα, στα βόρεια υψίπεδα ζουν οι Τσιμιχέτι, οι οποίοι ασχολούνται με τη γεωργία και με την κτηνοτροφία. Στο Νότο διαβιούν οι μελαψοί Μπάρα και οι συγγενείς με αυτούς Σακαλάβα, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην ίδια περιοχή το 19ο αιώνα. Στις έρημες περιοχές του βορρά κατοικούν οι Ανταντρόι και κατά μήκος της ανατολικής ακτής οι Νέγροι Μπετσιμισαράκα. Στα ανατολικά και νοτιοανατολικά της χώρας ζουν οι Ανταϊμόρο.

Κατά την περίοδο της γαλλικής αποικιοκρατίας (1895-1960) και κάποια χρονική περίοδο μετά την ανεξαρτησία, οι κάτοικοι της χώρας χωρίζονταν σε εθνοτικές ομάδες. Η πρακτική αυτή σταμάτησε κατά την πρώτη απογραφή έπειτα από την ανεξαρτησία (1975)^[11]. Ως αποτέλεσμα αυτού, στα δελτία ταυτότητας δεν αναγράφεται η εθνοτική ομάδα και η θρησκεία του ατόμου. Επίσης, δεν υπάρχουν τοπικά πολιτικά κόμματα.

Μετά την ανεξαρτησία, μόνο δύο απογραφές πληθυσμού έχουν διεξαχθεί ως σήμερα, η πρώτη το 1975 και η τελευταία το 1993. Σύμφωνα με την τελευταία πληθυσμιακή απογραφή, στη Μαδαγασκάρη ζούσαν 18.497 αλλοδαποί κάτοικοι ή το 0,15% του συνολικού πληθυσμού.

[Επεξεργασία] Γλώσσα

Κορίτσι σε χωριό της Μαδαγασκάρης.

Η μαλαγασική γλώσσα (προφορά: Mala-gass) έχει Μαλαισιανή και Πολυνησιακή καταγωγή και ομιλείται γενικά σε όλο το νησί. Οι εγγράμματοι ομιλούν τη γαλλική γλώσσα. Τα αγγλικά, παρά το γεγονός ότι είναι σπάνια, όλο και περισσότερο ομιλούνται σήμερα και το 2003 η κυβέρνηση ξεκίνησε πιλοτικά ένα πρόγραμμα να εισαχθεί η διδασκαλία της αγγλικής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση σε 44 σχολεία, ευελπιστώντας να επεκταθεί σε όλη τη χώρα. Στην προσπάθεια αυτή μετέχουν και εθελοντές, στον τομέα της εκπαίδευσης δασκάλων.

Στο πρώτο Σύνταγμα του 1958, η μαλαγασική και η γαλλική ονομάστηκαν " επίσημες γλώσσες της Μαλαγασικής Δημοκρατίας "^[12].

Στο Σύνταγμα του 1992 δεν καταγράφηκαν καθόλου επίσημες γλώσσες. Η μαλαγασική αναφέρθηκε ως "εθνική γλώσσα". Τον Απρίλιο του 2000 προσέφυγε στα δικαστήρια ένας πολίτης με το αιτιολογικό ότι η έκδοση επισήμων εγγράφων μόνο στη γαλλική γλώσσα ήταν αντισυνταγματική.

Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε ότι^[13] εν απουσία γλωσσικού νόμου, η γαλλική είχε επίσημη θέση στη χώρα.

Στο Σύνταγμα του 2007 η μαλαγασική παραμένει επίσημη γλώσσα . Επίσης, επίσημες γλώσσες έγιναν ξανά η γαλλική και η αγγλική. Η προσθήκη της τελευταίας έγινε για την προσέγγιση των αγγλόφωνων χωρών της Αφρικής αλλά και την ενθάρρυνση των ξένων επενδυτών^[14]

[Επεξεργασία] Θρησκεία

Πάνω από το 50% των κατοίκων της χώρας ακολουθεί ανιμιστικές λατρείες και τονίζει την ένωση των ζωντανών με τους νεκρούς. Οι Μερίνα στα υψίπεδα τείνουν να μένουν προσηλωμένοι αυστηρά σε αυτήν την τακτική. Συγκεκριμένα, πιστεύουν ότι οι νεκροί ενώνονται με τους προγόνους τους και γίνονται θεοί και ότι οι πρόγονοί τους σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με το πεπρωμένο των ζωντανών απογόνων τους. Αυτήν την πνευματική συνένωση καταδεικνύει η πρακτική της νέας ταφής, που λέγεται famadihana και η οποία τελείται από τους Μερίνα και τους Μπετσιλέο. Στην τελετή αυτή, που σημαίνει «παράδοση των νεκρών», τα λείψανα των συγγενών απομακρύνονται από τον οικογενειακό τάφο, τα τυλίγουν με νέα μεταξωτά σάβανα και τα επιστρέφουν στον τάφο έπειτα από φαντασμαγορικές εκδηλώσεις προς τιμήν τους. Εκεί μερικές φορές τα πτώματα υψώνονται και μεταφέρονται ψηλά επάνω από τα κεφάλια των συμμετεχόντων στις γιορτές, συνοδεία χορού και τραγουδιού. Έπειτα τα επιστρέφουν στον τάφο.

Γύρω στο 45% είναι οι Χριστιανοί στο νησί (Καθολικοί και Προτεστάντες). Πολλοί από αυτούς εντάσσουν στη δική τους θρησκεία τις δοξασίες για τους νεκρούς και ευλογούν τους νεκρούς τους στο ναό πριν οδηγηθούν στον παραδοσιακό χώρο ταφής. Πολλές από τις χριστιανικές Εκκλησίες έχουν επιρροή στην πολιτική. Το Μαλαγασικό Συμβούλιο των Εκκλησιών (FFKM) αποτελείται από 4 παλαιότερες και σημαντικότερες Εκκλησίες στο νησί: πρόκειται για την Καθολική Εκκλησία, την Εκκλησία του Ιησού Χριστού, τη Λουθηρανική και την Αγγλικανική Εκκλησία.

Το 7% περίπου στο νησί πρεσβεύει το Ισλάμ. Η μουσουλμανική θρησκεία ήρθε από εμπόρους το 10ο αιώνα και είχε σημαντική επιρροή στα δυτικά. Επί παραδείγματι, πολλοί Μαλαγάσιοι προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ και η μαλαγασική γλώσσα μεταγράφηκε βασισμένη στο αραβικό αλφάβητο και ονομάστηκε Sorabe. Οι Μουσουλμάνοι είναι συγκεντρωμένοι κυρίως στις περιοχές Μαχατζάνγκα και Αντσιρανάνα (Ντιέγκο Σουάρεζ) και διακρίνονται σε Μαλαγάσιους, Ινδοπακιστανούς και Κομόριους. Ο αριθμός των μουσουλμανικών ναών (τζαμί) στα νοτιοδυτικά αυξήθηκε από 10 σε 50 την τελευταία δεκαετία.^[15] Πρόσφατα, αυξήθηκε ο αριθμός των ανθρώπων που ασπάστηκαν το Ισλάμ μέσω προσηλυτισμού ενώ οι ίδιοι πρέσβευαν αρχικά άλλη θρησκεία.

[Επεξεργασία] Πόλεις

Τα τελευταία 30 χρόνια η αστυφιλία αποτελεί πραγματικότητα για τη νησιωτική χώρα. Τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα είναι η πρωτεύουσα, που λέγεται Ανταναναρίβο και η Φιαναραντσόα. Υπάρχουν επίσης και άλλες σημαντικές πόλεις κοντά στα λιμάνια.

Αλφαβητικά, σημαντικότερες πόλεις, εκτός από την πρωτεύουσα είναι:

Αντσιρανανά, πρωτεύουσα φερώνυμης επαρχίας, που βρίσκεται στα βόρεια του νησιού. Αποτελεί έδρα του περιφερειακού τμήματος του Πανεπιστημίου της Μαδαγασκάρης. Είναι κτισμένη στο βάθος ενός κόλπου στον Ινδικό Ωκεανό και αποτελεί τουριστικό κέντρο, με αεροδρόμιο, βιομηχανίες και παλιές γραφικές συνοικίες. Ονομαζόταν παλαιότερα Ντιέγκο Σουάρεζ, προς τιμήν του ομώνυμου Πορτογάλου θαλασσοπόρου.

Μαχατζάνγκα (πρώην ονομασία: Ματζούνγκα), επίσης πρωτεύουσα επαρχίας, στα βορειοδυτικά του νησιού και δεύτερο σε σπουδαιότητα εμπορικό κέντρο και λιμάνι. Ιδρύθηκε από Άραβες το 18ο αιώνα. Μεταξύ άλλων διαθέτει χημικές εγκαταστάσεις, κολέγιο εκπαίδευσης, τεχνικές σχολές και διεθνές αεροδρόμιο.

Τόλιαρι ή Τολιάρα, στα νοτιοδυτικά, έδρα επαρχίας, στο παρελθόν ονομαζόταν Τουλεάρ. Αποτελεί εμπορικό κέντρο και διαθέτει υπέδαφος πλούσιο σε ορυκτά. Ανάμεσα στα άλλα λειτουργεί αεροδρόμιο, λιμάνι και κέντρο ωκεανογραφικών ερευνών.

Φιαναραντσόα, στα νοτιοανατολικά της χώρας. Αποτελεί έδρα ομώνυμης επαρχίας και είναι κτισμένη στις υπώρειες του Αντριντζίτρο, σε υψόμετρο 1.200μ. Παράγει ρύζι, καπνό και καφέ, Υπάρχουν επίσης βιομηχανίες επεξεργασίας τροφίμων. Η νέα πόλη είναι κτισμένη γύρω από σιδηροδρομικό σταθμό.

Η θέση της χώρας.

[Επεξεργασία] Διοικητική Διαίρεση

Η Μαδαγασκάρη υποδιαιρείται σε 22 νομούς (faritra).

Η χώρα υποδιαιρείται επίσης σε έξι "αυτόνομες επαρχίες" (faritany mizakatena):

Επαρχία Ανταναναρίβο
Επαρχία Αντσιρανάνα
Επαρχία Μαχατζάνγκα
Επαρχία Τοαμασίνα
Επαρχία Τολιάρα
Επαρχία Φιαναραντσόα

Οι επαρχίες πρόκειται να διαλυθούν ως αποτέλεσμα της νέας υποδιαίρεσης σε νομούς και του συνταγματικού δημοψηφίσματος του 2007. Η αλλαγή θα έχει συντελεστεί το αργότερο ως τον Οκτώβριο του 2009.

[Επεξεργασία] Πολιτικά

Κύριο άρθρο: Πολιτικά της Μαδαγασκάρης

Αρχηγός Κράτους είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος διορίζει τον Πρωθυπουργό. Η Εθνοσυνέλευση ασκεί τη νομοθετική εξουσία.

[Επεξεργασία] Επικοινωνίες και μεταφορές

Στη Μαδαγασκάρη υπήρχαν σε λειτουργία 70.000 τηλεφωνικές γραμμές το 2006. Πάροχος είναι η Telma (Telecom Malagasy)^[16] To 2007 καταγράφηκαν 1.000.000 κινητά τηλέφωνα.

Αναφορικά με το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο στο νησί, το 1997 λειτουργούσαν συνολικά 14 ραδιοφωνικοί σταθμοί (AM 2 (και 8 αναμεταδότες), FM 7, βραχέων 5 (1998). Οι συσκευές ραδιοφώνου ήταν 3,05 εκατομμύρια (1997). Επίσης, λειτουργεί ένας τηλεοπτικός σταθμός (και 36 αναμεταδότες) το 1997. Την ίδια χρονιά, οι τηλεοπτικοί δέκτες στη χώρα ήταν 325.000. Οι 3 κύριοι πάροχοι Υπηρεσιών Διαδικτύου ήταν οι DTS, Simicro και Gulfsat (2006)

[Επεξεργασία] Κουζίνα

Το βασικό φαγητό είναι το ρύζι (vary) με συνοδεία (laoka), ενώ στα νοτιοδυτικά της χώρας αντικαθίσταται το ρύζι με ξερό καλαμπόκι. Η κουζίνα της Γαλλίας, της Κίνας και της Ινδίας έχουν επηρεάσει και την κουζίνα της Μαδαγασκάρης.

Τα πολύ καυτερά φαγητά δεν είναι ευρύτερα δημοφιλή στο νησί σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Αφρικής, ωστόσο σερβίρονται σάλτσες, μάνγκο σε τουρσί, λεμόνι και άλλα φρούτα, που λέγονται achards. Πολύ δημοφιλής στην περιοχή των Υψιπέδων είναι η σαλάτα με πράσινα φασόλια, λάχανο και καρότα (lasary karaoty) .

Διάφορα γλυκά, όπως το mofo είναι διαθέσιμα σε περίπτερα και σε καταστήματα στη χώρα. Το mofo gasy (ψωμί της Μαδαγασκάρης), παρασκευάζεται από γλυκό αλεύρο ρυζιού και ψήνεται στη θράκα. Στη χώρα επίσης για επιδόρπιο τρώνε σοκολάτες, τροπικά φρούτα και φρέσκο ζαχαροκάλαμο.

Γνωστότερο ποτό είναι το παραδοσιακό ranon'ampango. Σερβίρεται επίσης τσάι και καφές. Μοναδική πηγή ασβεστίου είναι το γιαούρτι , με ζεστό νερό, καθώς το φρέσκο γάλα είναι σπάνιο.

[Επεξεργασία] Πολιτισμός

Το σαλεγκί ^[17] αποτελεί δημοφιλές μουσικό είδος. Παρατηρείται ξαφνικό ενδιαφέρον για τον αμερικάνικο και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, πράγμα που σημαίνει τη διάβρωση των παραδοσιακών πολιτισμικών στοιχείων και κυρίως του χώρου της παραδοσιακής μουσικής.

[Επεξεργασία] Ταινίες

Πολλές είναι οι ταινίες που έχουν γυριστεί στη Μαδαγασκάρη ή έχουν αναφορές στο νησί. Το 1994 με το όνομα της χώρας γυρίστηκε μια κουβανέζικη ταινία και το 2005 η Dreamworks παρουσίασε την ομώνυμη ταινία κινουμένων σχεδίων, με πρωταγωνιστές ζώα.

Στη Μαδαγασκάρη αναφέρεται και η ταινία του 2006 Καζίνο Ρουαγιάλ, με τον Τζέιμς Μποντ, κατά την έναρξή της, στο σημείο που ο Μποντ καταδιώκει έναν ύποπτο τρομοκράτη για κατασκευή βομβών. Παρά το γεγονός ότι ο τόπος στον οποίο αναφέρεται η ταινία στο σημείο αυτό είναι η Μαδαγασκάρη, στην πραγματικότητα τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στις Μπαχάμες.

[Επεξεργασία] Βιβλιογραφία

Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας , τ. 9, εκδ. ΔΟΜΗ, 2006.

[Επεξεργασία] Παραπομπές

↑ CIA World Fact Book
↑ Madagascar - Mining: Heavy Minerals Mining [1]
↑ Εγκυκλοπαίδεια 2002, τ. 11, εκδ. 1984, σελ. 387-88.
↑ [http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/7193161.stm BBC NEWS | Science/Nature | Giant palm tree puzzles botanists
↑ Migration from Kalimantan to Madagascar του O. C. Dahl
↑ From MADAGASCAR to the MALAGASY REPUBLIC από τον Raymond K. Kent σελ. 65-71
↑ Hova είναι μία από τις τρεις κοινωνικές τάξεις των Μερίνα: andriana - αριστοκρατία, hova – κοινοί άνθρωποι, andevo - δούλοι. Ο όρος hova χρησιμοποιήθηκε εσφαλμένα από τους Γάλλους για να δηλώσει τους Μερίνα
↑ 1947 L'insurrection á Madagascar - Jean Fremigacci - Marianne (στα γαλλικά)
↑ The Eighth Continent: Life, Death, and Discovery in the Lost World of Madagascar
↑ "New Genus of Self-destructive Palm found in Madagascar", Royal Botanic Gardens, Kew, Ιανουάριος 2008
↑ L'ethnicisation des rapports sociaux é Madagascar [2]
↑ "Le malgache et le français sont les langues officielles de la République Malgache." Constitution, Titre I, Art. 2; Constitutional Law 14 October 1958.
↑ Haute Cour Constitutionnelle De Madagascar, Décision né03-HCC/D2 Du 12 avril 2000 [3]
↑ Madagascar adopts English as official language, ClickAfrique.com, 10 Απριλίου 2007.
↑ Madagascar, Southern Africa
↑ Telma
↑ Salegy