Κοσσυφοπέδιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Κοσσυφοπέδιο ή Κόσοβο (Kosovo, σερβικά: Косово и Метохија, λατινικά Kosovo i Metohija και Kosmet, αλβανικά Kosova ή Kosovë) είναι μια περιοχή των Βαλκανίων (πρώην επαρχία της Σερβίας), η οποία από το 1999 βρίσκεται υπό την προσωρινή διοίκηση του ΟΗΕ και την στρατιωτική προστασία του ΝΑΤΟ.

Την 17η Φεβρουαρίου 2008, η Βουλή του Κοσσυφοπεδίου ανακοίνωσε, μονομερώς, την ανεξαρτησία του από τη Σερβία^[1], η οποία όμως δεν αποδέχθηκε την απόσχισή του. Το Κοσσυφοπέδιο αναγνωρίσθηκε άμεσα από κάποιες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και των τεσσάρων μεγάλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Γερμανία) μεταξύ άλλων, ενώ κάποιες άλλες όπως η Ρωσία και η Κίνα θεωρούν την απόσχισή του παράνομη. Σήμερα (2008) 40 χώρες και η Δημοκρατία της Κίνας αναγνωρίζουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου.

Το Κοσσυφοπέδιο έχει έκταση 10.887 τετραγωνικά χιλιόμετρα και συνορεύει με το Μαυροβούνιο, με την Αλβανία, τη Σερβία και με την ΠΓΔΜ. Ο πληθυσμός του μόλις ξεπερνά τα 2 εκατομμύρια των οποίων το 92% αποτελούν Αλβανόφωνοι, ενώ το υπόλοιπο 8% αποτελούν Σέρβοι , Τούρκοι, Ρομά και άλλοι. Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη στο Κοσσυφοπέδιο είναι η Πρίστινα.

[Επεξεργασία] Πολιτική και εκλογές

[Επεξεργασία] Κυβέρνηση

Τη διοίκηση ασκεί η Προσωρινή Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στο Κόσοβο (UNMIK) με τη βοήθεια της προσωρινής Τοπικής Αυτοδιοίκησης (PISG), ενώ για την ασφάλεια είναι αρμόδια η υπό τη διοίκηση του NATO Δύναμη του Κοσόβου (KFOR). Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη αναλάβει την συνέχιση του έργου και τη σταδιακή αντικατάσταση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ καθώς και τη συμμετοχή στη διακυβέρνηση της χώρας μέσω αποστολής 2000 διοικητικού, στρατιωτικού και δικαστικού προσωπικού.

Γεωγραφία του Κοσσυφοπεδίου

Μείζον - πιθανώς διεθνούς σημασίας - ζήτημα αποτελεί το πολιτικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου, καθώς σοβεί η διαμάχη (πολιτική και εδαφική) ανάμεσα στην σερβική (πρώην γιουγκοσλαβική) κυβέρνηση και στους αλβανοφώνους του Κοσόβου. Οι διεθνείς διαπραγματεύσεις για την επίλυση της κρίσης ξεκίνησαν το 2006 με στόχο να δώσουν τέλος στο θέμα του προσωρινού καθεστώτος για το Κοσσυφοπέδιο. Στις 28 Νοεμβρίου του 2007 η διεθνής τρόικα ανακοίνωσε την αποτυχία των συνομιλιών στο Μπάντεν της Αυστρίας [1]. Στις 10 Δεκεμβρίου 2007 τερματίστηκε η εντολή του ΟΗΕ. Στις 15 Ιανουαρίου 2008 το Κουβέιτ έγινε η πρώτη αραβική χώρα που διά του ηγέτη της (του εμίρη) δήλωσε έτοιμη να αναγνωρίσει^[2]ένα ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο. Τον ίδιο μήνα η ηγεσία των αλβανοφώνων του Κοσσυφοπεδίου δήλωσαν πως θα προχωρήσουν σε μονομερή δήλωση ανεξαρτησίας, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 2008, μετά εντόνων αντιδράσεων τόσο από τη Σερβία όσο και από τη Ρωσία. Ένα σημαντικό μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας, καθώς και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είχαν εκ των προτέρων δηλώσει τη πρόθεσή τους να αναγνωρίσουν το νέο κράτος. Στις 18 Φεβρουαρίου 2008 η Ρωσία καταδίκασε την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου, ονομάζοντάς το 'ψευδοκράτος'. Η Σερβική κυβέρνηση, παρ' ότι απέκλισε τη χρήση βίας δήλωσε πως θα εμποδίσει την ένταξη του 'αυτοαποκαλούμενου κράτους του Κοσόβου' στους μεγάλους διεθνείς οργανισμούς και δήλωσε τη μη αναγνώριση του. Παράλληλα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ισπανία, Ελλάδα, Κύπρος, Βουλγαρία, Ρουμανία και Σλοβακία εξέφρασαν την ανησυχία τους σχετικά με τη σημασία που η παράτυπη αποδοχή της μονομερούς απόσχισης από μέρος της διεθνούς κοινότητας ενδέχεται να έχει για άλλα κινήματα που προσδοκούν στην μονομερή ανεξαρτητοποίηση περιοχών ανά τον κόσμο και δήλωσαν πως δεν πρόκειται να αναγνωρίσουν το νέο κράτος. Η Γαλλία επανέλαβε τη πρόθεσή της να αναγνωρίσει άμεσα το νέο κράτος, ενώ το ίδιο έπραξαν το Αφγανιστάν, η Αυστραλία, η Αλβανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ. Η Γερμανία, εν διαμέσου του Υπουργού Εξωτερικών της χώρας, Φράνκ Ουώλτερ Στάινμαϊερ, δήλωσε επίσης πως θα αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο στο προσεχές μέλλον. Τέλος η Κίνα, η Ινδονησία και η Σρι Λάνκα εξέφρασαν την ανησυχία τους για τις εξελίξεις στη περιοχή^[3] Τα νησιά Μάρσαλ αναγνώρισαν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου στις 17 Απριλίου του 2008^[4] και η Λιθουανία στις 6 Μαΐου του 2008^[5].

[Επεξεργασία] Βουλευτικές εκλογές 2007

Η Βουλή του Κοσσυφοπεδίου έχει 120 βουλευτές, οι οποίοι εκλέγονται από το λαό.

Στις βουλευτικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν στις 17 Νοεμβρίου του 2007 αναδείχθηκε νικητής ο Χασίμ Θάτσι, ο οποίος είναι υπέρ της ανεξαρτησίας της επαρχίας από τη Σερβία. Οι περισσότεροι Σέρβοι αρνήθηκαν να ψηφίσουν στις εκλογές αυτές, οι οποίες συνέπεσαν με τις δημοτικές.

[Επεξεργασία] Προεδρικές εκλογές 2008

Στις 9 Ιανουαρίου του 2008 ο Φατμίρ Σεϊντίου επανεξελέγη Πρόεδρος στο Κοσσυφοπέδιο στην τέταρτη ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο, με 63 ψήφους υπέρ (εκ των 120 συνολικά βουλευτών)^[6]για άλλη μια πενταετή θητεία.

[Επεξεργασία] Σύνταγμα

Στις 9 Απριλίου του 2008 υιοθετήθηκε το πρώτο Σύνταγμα.

[Επεξεργασία] Οικονομία

Νόμισμα στο Κοσσυφοπέδιο είναι, de facto, το ευρώ.^[7]Στα μέρη που κατοικούνται από Σέρβους χρησιμοποιείται για τις συναλλαγές το Δηνάριο της Σερβίας.