Hemelvaart

vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.

Hemelvaart beteken in die Christendom die terugkeer van Jesus van Nasaret na sy Vader in die hemel. Die Lukas-evangelie en Handelinge van die Apostels vertel die verhaal van hoe Jesus ná die Opstanding verskeie kere aan sy apostels en volgelinge verskyn het. Ná veertig dae styg Hy op na die hemel en word sig van Hom deur 'n wolk belemmer, terwyl sy volgelinge toekyk. Die tien dae tussen Hemelvaartsdag en Pinkster word daardeur gekenmerk dat volgelinge van Jesus sonder sy steun verlore voel.

Reeds uit die geskrifte van die Apostoliese Vaders blyk daar 'n geloof aan die hemelvaart te wees (Polycarpus van Smirna, Justinus die Martelaar en Irenaeus van Lyon). Die hemelvaart van Jesus word ook gemeld in die geloofsbelydenisse van Nicea en dié van Konstantinopel.

Die viering van Jesus se hemelvaart is een van die hooffeeste van die Kerk en word Hemelvaartsdag genoem. Hemelvaartsdag val altyd op die veertigste dag gereken vanaf Eerste Paasdag, vandaar dat die datum elke jaar verskil. Hemelvaartsdag val wél elke jaar op 'n Donderdag. Hemelvaartsdag val tien dae vóór Pinkster.

Soms word die Hemelvaart verwar met die opname van Maria in die hemel. Hierdie opname van Maria heet Maria-Tenhemelopneming.

Pinksterbidure word in sommige Christelike kerke tradisioneel in Meimaand gehou en begin net ná Hemelvaartdag. Die uitstorting van die Heilige Gees soos beskryf in Handelinge 2 word dan herdenk deur elke aand vanaf Hemelvaart - wat altyd op 'n Donderdag val - saans bidure gehou. Die gemeentelede kry dan kans om sélf in die kerk hardop te bid.