ภาษามคธี
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| ภาษามคธี मगही magahī |
||
|---|---|---|
| พูดใน: | อินเดีย | |
| ภูมิภาค: | รัฐพิหาร | |
| จำนวนผู้พูด: | 11,362,000 คน | |
| ตระกูลภาษา: | อินโด-ยูโรเปียน ภาษากลุ่มอินโด-อิหร่าน ภาษากลุ่มอินโด-อารยัน ภาษากลุ่มอินโด-อารยันตะวันออก ภาษาพิหาร ภาษามคธี |
|
| ระบบการเขียน: | อักษรเทวนาครี, อักษรไกถิ | |
| สถานะทางการ | ||
| ภาษาทางการใน: | รัฐพิหาร ใน อินเดีย | |
| องค์กรควบคุม: | ไม่มี | |
| รหัสภาษา | ||
| ISO 639-1: | ไม่มี | |
| ISO 639-2: | ||
| ISO 639-3: | mag | |
| หมายเหตุ: บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากลปรากฏอยู่ คุณอาจต้องการไทป์เฟซที่รองรับยูนิโคดเพื่อการแสดงผลที่สมบูรณ์ | ||
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมภาษา |
||
ภาษามคธีหรือภาษามคฮีเป็นภาษาที่ใกล้เคียงกับภาษาโภชปุรีและภาษาไมถิลีจัดอยู่ในกลุ่มของภาษาพิหาร ตระกูลอินโด-ยุโรเปียน มีผู้พูด 13 ล้านคนในเขตมคธของรัฐพิหารและบริเวณใกล้เคียงอื่นๆรวมถึงบางบริเวณในรัฐเบงกอลตะวันตก เขียนด้วยอักษรเทวนาครี
ระบบเสียงใกล้เคียงกับภาษาฮินดีและพอจะเข้าใจกันได้กับผู้พูดภาษาฮินดีหรือภาษาพิหารอื่นๆ มีนิทานและเพลงพื้นบ้านมาก เชื่อกันว่ารูปแบบโบราณของภาษามคธีคือภาษาที่ใช้พูดในสมัยพุทธกาลและในราชอาณาจักรมคธ พุทธศาสนาเถรวาทใช้ภาษาบาลีซึ่งเป็นอีกชื่อหนึ่งของภาษามคธีโบราณ ยังมีภาษาที่อยู่ระหว่างภาษาบาลีกับภาษามคธี เรียกว่า ภาษาอรธามคธีซึ่งใช้ในคัมภีร์ของศาสนาเชน ความต่างของภาษามคธีกับภาษาอรธามคธี อยู่ในรูปแบบเดียวกับความต่างจากภาษาบาลี
ภาษามคธียังเป็นชื่อของภาษาปรากฤตที่ใช้ในการแสดงละคร และเป็นภาษาที่ใช้พูดในรัฐพิหารในยุคกลาง เป็นต้นกำเนิดของภาษาเบงกาลี ภาษาโอริยาและภาษาพิหาร
