Zygfryd Blaut

Z Wikipedii

Zygfryd Blaut
Imię i nazwisko	Zygfryd Ewald Blaut
Data i miejsce urodzenia	2 marca 1943 Gogolin,
Pseudonim	"Malina" , "Drops"
Pozycja	obrońca
Reprezentacja narodowa
Lata	Reprezentacja
1970	Reprezentacja Polski	1 (0)

Zygfryd Ewald Blaut (ur. 2 marca 1943 w Gogolinie, zm. 20 kwietnia 2005 w Opolu) – polski piłkarz, dwukrotny mistrz Polski w barwach Legii Warszawa, reprezentant Polski (w jednym meczu), trener; młodszy brat Bernarda, również piłkarza.

Z zawodu ślusarz i instruktor piłki nożnej. Występował na boisku na pozycji obrońcy (stopera). Bronił barw kolejno Budowlanych Gogolin (1957-1959), Odry Opole (1959-1963), Śląska Wrocław (1963-1964), ponownie Odry (1964), ponownie Śląska (1965-1968), Legii Warszawa (1968-1974) i Polonii Warszawa (1974). Jako zawodnik Odry, Śląska i Legii występował w polskiej ekstraklasie, osiągając największe sukcesy z Legią - 1969 i 1970 mistrzostwo Polski, 1973 Puchar Polski. Jedyny występ w reprezentacji Polski zaliczył 22 lipca 1970 w Szczecinie, w meczu z Irakiem. Wkrótce potem jego karierę ograniczyła poważna kontuzja ścięgna Achillesa, odniesiona podczas sportowej wyprawy Legii do Hiszpanii i Ameryki Południowej (1971/1972).

Po zakończeniu kariery piłkarskiej był m.in. trenerem Odry Opole.

Jako piłkarz nosił boiskowe przydomki "Malina" i "Drops". O jego roli w Legii - pierwszego rezerwowego obrońcy - napisano: "Gracz o nieprawdopodobnej intuicji. Jako stoper umiał się ustawić tak, że większość piłek kierowanych na pole karne trafiała do niego. Kiedy któryś z obrońców podstawowego składu nie mógł grać, wchodził Zyga i nikt nie mógł powiedzieć, że Legia była osłabiona." (Andrzej Gowarzewski, Stefan Szczepłek, Bożena Lidia Szmel, Legia to potęga, Katowice 2004, str. 112).

Źródła:

• Andrzej Gowarzewski, Stefan Szczepłek, Bożena Lidia Szmel, Legia to potęga, Katowice 2004 (9. część cyklu "Kolekcja klubów" wydawnictwa GiA)