Wenus paleolityczna
Z Wikipedii
Wenus paleolityczna - ogólne określenie niewielkich, kilkunastocentymetrowych posążków kobiecych, odnajdowanych na stanowiskach archeologicznych od Europy Zachodniej do Syberii (m.in. Willendorf, Galgenberg, Dolní Věstonice, Brassempouy). Pochodzą one z epoki środkowego i późnego paleolitu. Wspólną cechą tych figurek jest wyraźne podkreślenie pierwszo- (zewnętrznych - innych wówczas nie znano), drugo- i trzeciorzędowych cech płciowych kobiety: wydatnych piersi, brzucha i ud przy jedynie schematycznie zaznaczonych innych częściach ciała, jak to opisał odkrywca Wenus z Willendorfu.
Nie jest znane przeznaczenie tych posążków, przypuszcza się, że miały one jakiś związek z kultem płodności.
Nazwa posążków nawiązuje do posągu Wenus z Milo, gdyż podobnie jak ta rzeźba, posągi Wenus paleolitycznych w zasadzie pozbawione są rąk.
[edytuj] Zobacz też:
- Wenus z Willendorfu
- Wenus z Galgenbergu
- Wenus z Dolní Věstonice
- Wenus z Brassempouy
- Wenus z Berekhat Ram
- Wenus z Tan-Tan
- Kultura oryniacka (właściwa)
- Kultura magdaleńska
