Tyran północny
Z Wikipedii
| Tyran północny | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
| Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | ptaki | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podgromada | Neornithes | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nadrząd | neognatyczne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | wróblowe | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | tyrankowate | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | tyran północny | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Tyrannus tyrannus | |||||||||||||||||||||||||||||
| (Linnaeus, 1758) | |||||||||||||||||||||||||||||
| Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
| Zasięg występowania | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Tyran północny (tyran piripiri) (Tyrannus tyrannus) - mały ptak z rodziny tyrankowatych, zamieszkujący Ameryką Północną i Południową. Wędrowny, pospolity na obszarze swojego występowania. Gniazduje od południowej Kanady po Meksyk, odlatuje w stadach na zimowiska do Ameryki Środkowej i północnych części Ameryki Południowej.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Rozmiary
- długość ciała ok. 20-23 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 33-38 cm
- Waga
- ok. 33-55 g
- Wygląd zewnętrzny
- Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Wierzch ciała ciemnoszary, głowa czarna. Na czubku głowy czerwona plamka, bardzo rzadko widoczna; samce częściej niż samice stroszą te piórka. Długie, ciemne skrzydła, z białymi krawędziami lotek. Spód ciała biały, na piersi niewyraźny szary nalot. Ogon czarny z białym końcem. Młode mają ciemniejszy, brązowawy spód ciała.
- Głos
- Przenikliwy, niemelodyjny świergot. Odstraszając intruzów ze swojego terytorium lęgowego, wydaje hałaśliwe, wybuchające okrzyki.
- Zachowanie
- Często przesiaduje na eksponowanych stanowiskach - drutach, płotach, tyczkach, czubkach drzew i krzewów. Poza sezonem lęgowym tworzy luźne, niewielkie stada. Bardzo agresywnie broni swojego terytorium lęgowego, atakuje i przepędza nawet dużo większe od siebie ptaki, jak wrony czy sokoły. Niekiedy nawet ląduje na grzbiecie intruza, aby skuteczniej go przepłoszyć.
[edytuj] Środowisko
Tereny otwarte, sady, zadrzewienia śródpolne i skraje większych zadrzewień. Często nad strumieniami. Potrzebuje otwartych przestrzeni, aby żerować, oraz drzew i krzewów dla założenia gniazda.
[edytuj] Pożywienie
Odżywia się głównie owadami łapanymi w locie. Podczas żerowania przesiaduje na drutach lub tyczkach, zrywa się by złapać przelatującego owada i powraca na to samo miejsce. Na zimowiskach zjada również jagody i inne małe owoce, a zrywając je z krzewów zawisa w powietrzu.
[edytuj] Lęgi
Wyprowadza jeden lęg w roku, od początku czerwca do lipca.
- Gniazdo
- Zwarta, mocna konstrukcja w kształcie koszyczka, uwita z gałązek i źdźbeł traw, wysłana sierścią i miękkimi częściami roślin. Umieszczone często w pobliżu wody, na konarze drzewa lub na krzewie, a czasem na wierzchołku pniaka lub palika.
- Jaja
- Samica składa 3-4 białe, nakrapiane jaja. Jeżeli podrzuci mu jaja pasożyt lęgowy - starzyk brunatnogłowy, zostają one wyrzucone z gniazda.
- Wysiadywanie
- 16-20 dni.
- Pisklęta
- Są karmione przez rodziców do ok. 7 tygodni od wyklucia, co jest stosunkowo długim terminem.
[edytuj] Status i ochrona
Gatunek pospolity, niezagrożony wymarciem.
