Sławomir Sierakowski

Z Wikipedii

Sławomir Sierakowski (ur. 1979) – polski publicysta lewicowy, socjolog, krytyk literacki i teatralny, okazjonalnie dramaturg. Założyciel i redaktor naczelny pisma "Krytyka Polityczna" oraz Wydawnictwa Krytyki Politycznej, współtwórca REDakcji – otwartej świetlicy kulturalnej mieszczącej się na ul. Chmielnej w Warszawie. Jest prezesem Stowarzyszenia im. Stanisława Brzozowskiego. Skupia wokół siebie szerokie środowisko osób zaangażowanych w budowę lewicowej formacji w Polsce – studentów, doktorantów, publicystów, krytyków literackich i teatralnych, artystów i działaczy społecznych.

Sławomir Sierakowski ukończył Międzywydziałowe Indywidualne Studia Humanistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, studiował także na Uniwersytecie w Monachium pod kierunkiem prof. Ulricha Becka oraz na studiach doktoranckich w Instytucie Socjologii UW. Był stypendystą Collegium Invisibile, Ministra Edukacji Narodowej, Instytutu Goethego oraz niemieckich fundacji GFPS i DAAD, a także amerykańskiego The German Marshall Fund.

W 2007 roku był nominowany do nagrody Grand Press, najważniejszej dziennikarskiej nagrody w Polsce, a w 2008 roku do Nagrody im. Barbary Łopieńskiej.

Inicjator Listu otwartego do europejskiej opinii publicznej [1] wyrażającego sprzeciw wobec, popartego przez rząd SLD i opozycję oraz główne media, hasła Jana Rokity "Nicea albo śmierć". Pod listem podpisało się 250 polskich intelektualistów. Sygnatariusze spotkali się z krytyką ze strony polityków i intelektualistów prawicy, którzy wystosowali kontrlist "Dlaczego bronimy Nicei".

Zajmuje sie przede wszystkim tematyką polityczną (pisząc do m.in. "Rzeczpospolitej", "Gazety Wyborczej", "Polityki", "Dziennika Polska-Europa-Świat") i kulturalną (wraz z Kingą Dunin i Cezarym Michalskim prowadził program Lepsze książki w TVP Kultura). W czerwcu 2007 roku otrzymał od prezesa TVP propozycję prowadzenie autorskiego programu telewizyjnego.

Od 2005 do 2007 co miesiąc prowadził debaty polityczne z udziałem intelektualistów i polityków w TR Warszawa. 11 listopada 2007 w TR Warszawa miała miejsce premiera "Szewców u bram" według Witkacego w reżyserii Jana Klaty, z którym Sierakowski współpracował jako dramaturg, a także współautor adaptacji.

W 2008 roku wystąpił w filmie izraelskiej artystki Yael Bartany "Mary Koszmary", w którym na pustym Stadionie Dziesięciolecia wygłasza przemówienie o powrocie trzech milionów Żydów do Polski. Przemówienie napisał razem z Kingą Dunin.

[edytuj] Wybrane publikacje

• Powrót zbawionego heretyka, [wstęp:] Stanisław Brzozowski, Płomienie, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2007 (ISBN 978-83-61006-13-8)
• Scenariusz dla brakującego aktora, [wstęp:] Ernesto Laclau, Chantal Mouffe, Hegemonia i socjalistyczna strategia, Wrocław: Wydawnictwo Naukowe DSWE, Seria Biblioteki Współczesnej Myśli Społecznej, 2007
• Dziecięce choroby lewicowości, [wstęp:] Slavoj Žižek, Rewolucja u bram, Seria Krytyki Politycznej, Kraków: Korporacja Ha!art, 2006
• God and the Market, [w:] Katrin Klingan and Ines Kappert [ed.], Leap into the City, Cologne 2006
• Pochwała antagonizmu, [w:] Jaka Polska? Czyja Polska? Diagnozy i dyskusje, Warszawa, Fundacja im. S. Batorego, 2006, [przedruk:] W Polsce, czyli wszędzie, „Gazeta Wyborcza” z 16 sierpnia 2006
• Znikła solidarność, „Rzeczpospolita” oraz „die tageszeitung” z 31 sierpnia 2005
• Ironia, literatura, system (w stulecie urodzin Witolda Gombrowicza), „Gazeta Wyborcza”, 15-16 stycznia 2005
• Polska do Nietzschego?, „Krytyka Polityczna”, nr 6/2004, [przedruk:] „Gazeta Wyborcza”, 10-11 lipca 2004
• Falsche Freunde, „die tageszeitung”, 11 grudnia 2003
• Chcemy innej historii. O dwóch metodologiach badania stosunków polsko-ukraińskich, „Gazeta Wyborcza”, 11-12 czerwca 2003
• An Unconscious Signal of the Comming Era, „Kultura Współczesna”, nr 4 (38), 2003