Przewodnienie hipotoniczne

Z Wikipedii

Przewodnienie hipotoniczne - zaburzenie gospodarki wodnej, w którym dochodzi do nadmiaru wody w ustroju, przebiegające z zmniejszoną molalnością sodu, czyli z hiponatremią. Ten stan nazywany jest także zatruciem wodnym.

Stan przewodnienie hipotonicznego występuje dosyć rzadko, najczęściej dotyczy sportowców pijących ogromne ilości wody po zawodach^[1], lub osób z problemami psychicznymi może być skutkiem celowego działania człowieka takiego jak tortury wodnej Toca^[2].

Spis treści

1 Przyczyny
2 Objawy
3 Leczenie
- 3.1 Ogólne zasady postępowania w przypadkach hiponatremii
- 3.2 Zasady leczenia hiponatremii objawowej
4 Bibliografia
5 Zobacz
6 Przypisy

[edytuj] Przyczyny

Do rozwoju objawów przewodnienia hipotonicznego dochodzi w wyniku nadmiernej podaży płynów bezelektrolitowych lub w przypadkach nadmiernego wytwarzania wazopresyny. W obu wypadkach dochodzi do rozcieńczenia płynów ustrojowych i hiponatremii. Do tego stanu mogą również doprowadzić następujące sytuacje, które powodują zmniejszenia wydalania wody przez nerki bez adekwatnej ilości sodu (wydalanie tak zwanej wolnej wody);

leczenie winkrystyną
hipoproteinemia
niedoczynność tarczycy
niedoczynność kory nadnerczy
choroby nerek

[edytuj] Objawy

W zależności od stopnia przewodnienia (czyli faktycznie hiponatremii) można zaobserwować:

przesięki do jam ciała, obrzęki obwodowe
obrzęk mózgu w przypadkach dużej lub szybko narastającej hiponatremii

[edytuj] Leczenie

Leczenie zależy od stopnia, czasu trwania (za przewwlekłą uważa się trwającą powyżej 48 godzin) i obrazu klinicznego przewodnienia hipotonicznego.

Hiponatremię objawową, czyli przebiegającą z obrzękiem mózgu, leczy się agresywnie i niezależnie od stężenia sodu, gdyż jest stanem zagrożenia życia.
Hiponatremię bezobjawową rozpoczyna się od ograniczenia podaży wody, jeśli stężenie sodu wynosi mieści się w granicach 125 - 130 mmol/l
Hiponatremię bezobjawową ze stężeniem sodu poniżej 125 mmol/l, z uwagi na zagrożenie wystąpienia powikłań neurologicznych, leczy się poprzez wolne korygowanie stwierdzanych zaburzeń.

[edytuj] Ogólne zasady postępowania w przypadkach hiponatremii

próba likwidacji przyczyny wyzwalającej hiponatremię
hiponatremia powyżej 120 mmol/l nie wymaga agresywnego leczenia, chyba że występują objawy (hiponatremia objawowa)
leczenie prowadzone powinno być bardzo wolno, przyrost natremii powinien wynosić 10 mmol/l/doba
w przypadkach bezobjawowych po osiągnięciu stężenia sodu w surowicy rzędu 125 mmol/l, przerywa się leczenie dożylne i dalsze postępowanie ogranicza się do ograniczenia podaży płynów i stosowania NaCl drogą doutną.

[edytuj] Zasady leczenia hiponatremii objawowej

w przypadkach objawowych, należy w trybie pilnym wyrównac zaburzenia gospodarki sodowej.

Wyrównanie hiponatremii jest zależne od tego, czy współistniej z hipowolemią, izowolemią czy hiperwolemią

- w przypadkach hipowolemii stosuje się 0,9% NaCl
- w przypadkach izowolemii stosuje się 3 - 10% roztwór NaCl
- w przypadkach hiperwolemii stosuje się 3 - 10% NaCl i diuretyki pętlowe
konieczne jest równoczesne wyrównywanie stężenia potasu
w przypadkach oporności na stosowane leczenie (brak przyrostu stężenia sodu) można zastosować demeklocyklinę
w przypadkach obrzęku mózgu leczeniem ratunkowym jest podanie 20% mannitolu w ilości 100 - 200 mililitrów.