Pribina

Z Wikipedii

Pribina znany również z frankijskich kronik jako Priwina bądź Privina, był pierwszym znanym władcą Księstwa Nitrzańskiego (ok.825-833) oraz Księstwa Błatneńskiego (ok.840-861).

Głównym źródłem pisanym opisującym jego życie jest Libellus de conversione Bagoariorum et Carantanorum powstałe w Salzburgu po 870 roku. Dodatkowo kilka budynków odkrytych przez archeologów na Słowacji i Węgrzech jest datowanych na okres jego rządów.

Pribina sprawował władzę w słowiańskim/proto-słowackim Księstwie Nitrzańskim, zlokalizowanym na terenach dzisiejszej Słowacji i częściowo Węgier. Wybudował chrześcijański kościół w swojej stolicy Nitrze. Historycy głowią się dlaczego w tym okresie był wciąż poganinem. Kościół został konsekrowany przez biskupa Adalrama z Salzburga ok.828 r. Był to pierwszy znany budynek kościelny pośród ludności wschodnio- i zachodniosłowiańskiej. Kościół mógł służyć chrześcijańskim handlarzom żyjącym w Nitrze lub bawarskiej żonie Pribiny. Dodatkowo na terenach Pribiny powstało kilka zamków.

W 833, Pribina został wyparty z Nitry przez morawskiego księcia Mojmira I. Pomimo zaciętego oporu (udokumentowanego zniszczeniem zamków w Pobedim i Čingov), dwa kraje zostały ostatecznie zjednoczone przez Mojmira I, tworząc pień księstwa wielkomorawskiego. Pribina z rodziną uciekł do Franków, ale opuścił Wschodnią Marchię po sprzeczce z hrabią Radbotem. Jego próby pozyskania sprzymierzeńców w Bułgarii i Chorwacji nie powiodły się, więc powrócił do państwa wschodniofrankijskiego, gdzie został ochrzczony. Król Ludwik II Niemiecki dał mu w lenno Księstwo Błatneńskie.

Po przybyciu Pribiny do nowego księstwa, wybudował kilka ufortyfikowanych grodów i kościołów. Książę założył również nową stolicę, Błatnograd (lub Blatnohrad, później zwany Mosapurc, Moosburg obecnie Zalavár. W 861, wsparł państwo wschodniofrankijskie w walce przeciwko Wielkim Morawom i zginął w walce przeciwko wielkomorawskiemu księciu Rościsławowi. Jego miejsce zajął jego syn Kocel.