Perkoz dwuczuby

Perkoz dwuczuby (Podiceps cristatus) - średni, wędrowny ptak wodny z rodziny perkozów, zamieszkujący większość Europy i Azji Środkowej oraz w południowej i środkowej Afryce. Izolowane populacje w Australii i na Nowej Zelandii. Europejskie ptaki zimują w Europie Zachodniej i basenie Morza Śródziemnego. Pojedyncze osobniki zimują w Polsce. Przeloty marzec - kwiecień i sierpień - grudzień.

Cechy gatunku: Upierzenie godowe: długa biała szyja, na głowie dwa ciemnobrązowe czuby i rdzawo-czarne bokobrody. Wierzch ciała ciemnobrązowy, boki brązowordzawe. Biała pierś. W upierzeniu spoczynkowym brak bokobrodów, czuby ledwo zaznaczone.
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 50-58 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 80 cm
waga ok. 0,9-1,4 kg
Biotop: Jeziora i stawy, rzadziej wolnopłynące rzeki, z pasem przybrzeżnych trzcin. Unika jednak zbiorników całkowicie zarośniętych, a częściej od innych perkozów widywany na otwartej wodzie. Populacje środkowoazjatyckie gniazdują na słonawych i słonych jeziorach. W czasie wędrówek spotykany na wybrzeżach morskich.
Gniazdo: Zazwyczaj na wodzie w strefie rzadkich trzcin lub innych roślin wodnych wystających ponad powierzchnię. Gniazdo stanowi pływająca, jednak zazwyczaj zakotwiczona za pomocą wbudowanych w nie roślin, sterta roślin wodnych i błotnych. Zazwyczaj gniazduje pojedynczo, ale odnotowywano kolonie liczące 100 par.
Jaja: Początkowo białe, z kredową powłoką, z czasem pod wpływem związków wydzielanych z gnijących roślin ciemnieją i stają się oliwkowobrązowe, w liczbie 3 do 6 sztuk.
Wysiadywanie: Zazwyczaj jeden lęg w marcu - lipcu w liczbie 3 do 6 jaj wysiadywanych przez okres 25 do 29 dni przez obydwoje rodziców. Zagniazdowniki, pisklęta pozostają pod opieką rodziców 10 do 11 tygodni, przy czym przez pierwsze 3 tygodnie często poruszają się na grzbiecie dorosłego osobnika.
Pożywienie: Małe ryby, owady, skorupiaki, mięczaki, kijanki i żaby uzupełnione pokarmem roślinnym. Pokarm zdobywa nurkując. Zjada własne pióra, karmi nimi młode.
Ochrona: Objęty ochroną gatunkową ścisłą.