Pasmo L

Z Wikipedii

Spis treści 1 Pasmo L standardu IEEE 1.1 Wykorzystanie pasma 2 Pasmo L standardu NATO 2.1 Wykorzystanie pasma NATO 3 Inne standardy pasma L

[edytuj] Pasmo L standardu IEEE

Pasmo L (ang. L band) — fragment widma fal elektromagnetycznych w zakresie promieniowania mikrofalowego o częstotliwościach od 0,39 do 1,55 GHz.

[edytuj] Wykorzystanie pasma

• Niektóre satelity telekomunikacyjne i systemy naziemnej transmisji radiowej, takiej jak DAB. Typowy zakres częstotliwości pracy rozgłośni DAB to 1452 - 1492 MHz, ale w niektórych krajach wykorzystuje się do tych celów także pasma VHF i UHF.
• 20-centymetrowe systemy radarowe.
• W Stanach Zjednoczonych pasmo L jest wykorzystywane przez siły zbrojne do telemetrii, a także niezgodnie z prawem amerykańskim, do transmisji radiowych w standardzie IBOC (jednoczesna emisja sygnałów analogowych i cyfrowych w tym samym kanale radiowym).
• Fale nośne satelitarnego systemu określania pozycji GPS o częstotliwościach 1176,45 MHz (L5), 1227,60 MHz (L2), 1381,05 MHz (L3) i 1575,42 MHz (L1).
• Telefonia komórkowa standardu GSM pracująca na częstotliwościach 800 - 900 i 1800 - 1900 MHz.

[edytuj] Pasmo L standardu NATO

Pasmo L NATO (NATO L band) — określa pasmo częstotliwości w zakresie od 40 do 60 GHz (długość fali 7,5 - 5 mm).

[edytuj] Wykorzystanie pasma NATO

• W astronomii do wykrywania normalnie niewidocznych atomów wodoru w przestrzeni międzygwiezdnej.

[edytuj] Inne standardy pasma L

Pojęcia pasma L jest również używane przy łączności optycznej do określania fal światła widzialnego o długościach od 1570 nm do 1610 nm.