Ofiary stanu wojennego w Polsce 1981-1983
Z Wikipedii
Ofiary stanu wojennego w Polsce 1981-1983 – do dzisiaj nieznana jest dokładna liczba śmiertelnych ofiar represji władz stanu wojennego wprowadzonego w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej od 13 grudnia 1981 do 22 lipca 1983. Utworzona przez sejm kontraktowy w 1989 Sejmowa Komisja Nadzwyczajna do Zbadania Działalności MSW, stwierdziła, że spośród 122 niewyjaśnionych przypadków zgonów działaczy opozycji aż 88 miało bezpośredni związek z działalnością funkcjonariuszy MSW.
Część ofiar śmiertelnych wydarzeń stanu wojennego była skutkiem tłumienia przez jednostki LWP, MO, ZOMO, NOMO, ROMO, ORMO, funkcjonariuszy WSW i SB pokojowych demonstracji ulicznych ludności, sprzeciwiających się władzy WRON. W 9 przypadkach ofiary padły w wyniku krwawego stłumienia strajku w kopalni, w jednym przypadku po złamaniu strajku na uczelni wyższej. Znaczna ich część były to jednak ofiary intencjonalnego działania władz przeciwko określonym działaczom opozycji. Wszystkie one z definicji spełniają znamiona ofiar zbrodni komunistycznej.
Część ofiar to ofiary pierwszych dni stanu wojennego, które zmarły w wyniku nieudzielenia pomocy medycznej na skutek zablokowania połączeń telefonicznych. Ich liczba na pewno wysoka nie jest jednak znana.
W latach 1981-1982 władze komunistyczne przetrzymywały w specjalnie utworzonych obozach dla internowanych 9 736 działaczy podziemia, w tym 313 kobiet. Niejednokrotnie dochodziło w nich do wypadków znęcania się psychicznego i fizycznego nad internowanymi.
Inną kategorię ofiar stanowią osoby szykanowane przez władze za działalność opozycyjną. Wiele z nich było prześladowanych i wyrzucanych z pracy z tzw. wilczymi biletami, eksmitowanych z zajmowanych przez siebie mieszkań, w końcu były zmuszane do emigracji. Szczególny przypadek stanowią represje wobec działaczy chłopskich, których niejednokrotnie zmuszano siłą do nieopłacalnych upraw (przypadek Stanisława Helskiego).
Spis treści |
[edytuj] Lista ofiar śmiertelnych
[edytuj] Ofiary zdarzeń masowych
Pacyfikacja kopalni Wujek 16 grudnia 1981
- Józef Czekalski (ur. 1933)
- Józef Giza (ur. 1957)
- Joachim Gnida (ur. 1952, zm. 25 stycznia 1982)
- Ryszard Gzik (ur. 1946)
- Bogusław Kopczak (ur. 1953)
- Andrzej Pełka (ur. 1962)
- Jan Stawisiński (ur. 1960)
- Zbigniew Wilk (ur. 1951)
- Zenon Zając (ur. 1959)
Stłumienie demonstracji w Gdańsku 17 grudnia 1981
- Antoni Browarczyk (ur. 1957) - zabity strzałem snajpera
Pacyfikacja strajku na Politechnice Wrocławskiej 17 grudnia 1981
- Tadeusz Kosecki - zmarł pobity przez ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji w Poznaniu 13 lutego 1982
- Wojciech Cieślewicz (ur. 1953) - zmarł pobity przez ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji w Warszawie 3 maja 1982
- Joanna Lenartowicz (ur. 1963) - zmarła 5 maja w wyniku pobicia przez ZOMO
- Mieczysław Radomski (ur. 1926) - zmarł pobity przez ZOMO
- Adam Szulecki (ur. 1950) - zmarł 9 maja w wyniku pobicia przez ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji we Wrocławiu 3 maja 1983
- Władysław Durda - zatruty gazami łzawiącymi ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji w Krakowie 13 maja 1982
Stłumienie pokojowej demonstracji w Poznaniu 13 maja 1982
- Piotr Majchrzak (ur. 1963) - zmarł 18 maja w wyniku pobicia przez ZOMO i funkcjonariuszy WSW
Stłumienie pokojowej demonstracji we Wrocławiu 13 maja 1982
- Kazimierz Michalczyk (ur. 1955) - zmarł 2 września w wyniku pobicia przez ZOMO
Rozbicie organizacji podziemnej 16 czerwca 1982 w Warszawie
- Emil Barchański (ur. 1965) - po wykryciu, że na czele tajnej organizacji do której należał stał tajny współpracownik SB został poddany torturom w Pałacu Mostowskich, ciało utopiono w Wiśle (nie ma pewności co do okoliczności śmierci i do rzekomego wykrycia TW w ramach organizacji)
Stłumienie pokojowej demonstracji w Gdańsku 31 sierpnia 1982
- Piotr Sadowski (ur. 1950) - zmarł trafiony petardą ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji we Wrocławiu 31 sierpnia 1982
- Tadeusz Woźniak (ur. 1933) - zmarł 1 września w wyniku pobicia przez ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji w Lubinie 31 sierpnia 1982
- Michał Adamowicz (ur. 1954) - zmarł 5 września w wyniku postrzału
- Mieczysław Poźniak (ur. 1956) - zmarł w wyniku postrzału
- Andrzej Trajkowski (ur. 1950) - zmarł w wyniku postrzału
Stłumienie pokojowej demonstracji we Kielcach 31 sierpnia 1982
- Stanisław Raczek (ur. 1947) - zmarł 7 września w wyniku pobicia przez ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji w Częstochowie 1 września 1982
- Eugeniusz Wiłkomirski (ur. 1930) - zmarł 3 września w wyniku pobicia przez ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji w Nowej Hucie 13 października 1982
- Bogdan Włosik (ur. 1962) - zastrzelony z broni palnej przez kapitana SB Andrzeja Augustyna
Stłumienie pokojowej demonstracji w Warszawie 10 listopada 1982
- Stanisław Królik (ur. 1943) - zmarł 16 listopada pobity przez ZOMO
Stłumienie pokojowej demonstracji w Gdańsku 11 listopada 1982
- Wacław Kamiński (ur. 1950) - zmarł 28 listopada trafiony petardą
Stłumienie pokojowej demonstracji w Krakowie 1 maja 1983
Stłumienie pokojowej demonstracji we Wrocławiu 1 maja 1983
- Włodzimierz Witkowski (ur. 1952) - zaginął w czasie demonstracji, zwłoki znaleziono 7 września
Stłumienie pokojowej demonstracji w Warszawie 3 maja 1983
- Marek Kuchta (ur. 1953) - zmarł 5 maja 1983 w wyniku pobicia przez MO
- Adam Szulecki - zmarł 9 maja 1983 w wyniku pobicia przez ZOMO
[edytuj] Ofiary indywidualne działań władz stanu wojennego
- Wanda Kołodziejczyk (ur. 1923) - zmarła 4 stycznia 1982 po pobiciu w areszcie śledczym na ul. Rakowieckiej w Warszawie
- Franciszek Zdunek (ur. 1942) - zastrzelony 2 lutego 1982 przez funkcjonariusza MO
- Zbigniew Szymański - zmarł pobity przez ZOMO w kwietniu 1982
- Wojciech Cielecki (ur. 1963) - zastrzelony przez żołnierza LWP 2 kwietnia 1982 w Białej Podlaskiej
- Stanisław Kot - zmarł 3 kwietnia 1982 w Rzeszowie w wyniku pobicia prze patrol ZOMO
- Mieczysław Rokitowski (ur. 1935) - zmarł 3 kwietnia 1982 pobity w czasie przesłuchania w areszcie śledczym w Załężu
- Andrzej Grzywa - zmarł 30 sierpnia 1982 pobity na komendzie MO w Gdańsku
- Zdzisław Jurgielewicz (ur. 1953) - zmarł 21 września 1982 pobity przez MO w Giżycku
- Adam Grudziński (ur. 1946) - zmarł pobity w obozie dla internowanych Załężu w październiku 1982
- Zbigniew Symoniuk (ur. 1950) - członek Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania, zmarł 8 stycznia 1983 w więzieniu w Białymstoku
- Zenon Bleszczyński (ur. 1959) - zmarł 14 stycznia 1983 w wyniku pobicia w areszcie śledczym
- Jan Ziółkowski (ur. 1940) - współpracownik Komitetu Budowy Pomnika Ofiar Czerwca 1956, zmarł 5 marca 1983, pobity na V komendzie MO w Poznaniu
- Józef Larysz (ur. 1942) - przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność w ELWRO w Pszczynie, zmarł 7 marca 1983 po przesłuchaniu na komendzie MO
- Ryszard Kowalski (ur. 1939) - przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność w Hucie Katowice, jego ciało wyłowiono 31 marca 1983
- Bogusław Podboraczyński (ur. 1962) - działacz NSZZ Solidarność z Nysy, zamordowany przez funkcjonariuszy MO, ciało wydobyto z rzeki 30 kwietnia 1983
- Andrzej Szewczyk (ur. 1961) - zmarł w maju 1983 w wyniku pobicia przez ZOMO
- Grzegorz Przemyk (ur. 1964) - zmarł 14 maja 1983 w wyniku pobicia na komendzie MO przy ul. Jezuickiej w Warszawie
- Zdzisław Miąsko (ur. 1954) - zmarł 3 czerwca 1983 po przesłuchaniu na posterunku MO w Nowej Miłosnej
- Andrzej Gąsiewski (ur. 1954) - pracownik Instytutu Badań Jądrowych zamordowany 17 czerwca 1983 w Warszawie
- Jerzy Marzec (ur. 1962) - ciało znaleziono nad Odrą 22 czerwca 1983
- Jan Samsonowicz (ur. 1944) - zmarł 30 czerwca 1983, działacz NSZZ Solidarność i Ruchu Młodej Polski, upozorowanie samobójstwa, ciało powieszono na bramie Stoczni Gdańskiej im. Lenina
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Antoni Dudek Stan Wojenny W Polsce 1981-1983 IPN 2003 ISBN 83-89078-22-8