Ochozjasz (król Judy)
Z Wikipedii
Ochozjasz, Achazjasz - postać biblijna ze Starego Testamentu, król Judy (841 r. przed Chr.)[1], syn Jorama i Atalii. Wraz ze swym wujem, królem Joramem z Izraela, z którym zawarł przymierze, zostali zamordowani przez Jehu.
Rodowód
| 4. Jozafat | ||||||
| 2. Joram | ||||||
| 5. NN | ||||||
| 1. Ochozjasz | ||||||
| 6. Achab | ||||||
| 3. Atalia | ||||||
| 7. Izebel | ||||||
Ochozjasz był najmłodszym synem króla Jorama i jego żony Atalii, córki izraelskiego króla Achaba. Po tym, jak jego bracia zostali uprowadzeni w czasie arabskiego najazdu, został następcą tronu. Po śmierci ojca w 841 p.n.e. został królem Judy. W chwili objęcia rządów miał 22 lata.
Podobnie jak rodzina ze strony matki popierał kult kananejskiego bożka Baala. Poparł swojego wuja Jorama w jego konflikcie z syryjskim królem Chazaelem. Gdy Joram został ranny i wycofał się do Jizreel, Ochozjasz udał się tam odwiedzić wuja.
W czasie pobytu Ochozjasza w Jizreel, doszło do przewrotu w królestwie Izraela. Jehu zastrzelił z łuku króla Jorama. Ochozjasz próbował ratować się ucieczką na rydwanie. Zraniony u wejścia do Gur (lub na wzniesieniu Gur), koło Jibleam, kontynuował ucieczkę do Megiddo, gdzie zmarł.
Został pochowany w Jerozolimie.
Z Sibią z Beer-Szeby miał syna Joasza.
Przypisy
- ↑ James B. Pritchard, Wielki Atlas Biblijny, Oficyna Wydawnicza "Vocatio", Warszawa 1994, ISBN 83-85435-47-6, str. 9.
