Obozy dla internowanych 1981-1982
Z Wikipedii
| Linoryty zdobiące listy i grypsy wysyłane z obozu w Nysie w 1982 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Obozy dla internowanych 1981-1982 - to miejsca przetrzymywania osób, uznanych za niebezpieczne przez Wojskową Radę Ocalenia Narodowego, w czasie obowiązywania stanu wojennego w PRL, na mocy dekretu Rady Państwa.
Władze komunistyczne rozpoczęły przeprowadzanie akcji Jodła (internowania) już 12 grudnia 1981 po godzinie 23.00. Zatrzymano przywódców i doradców NSZZ Solidarność, działaczy NZS-u, NSZZ Solidarność Rolników Indywidualnych, KIK-u, KPN-u, ROPCiO i KSS KOR. Internowano też byłego I sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka. Pierwszej nocy internowano ponad 3 000 osób. Łącznie wydano 10 132 decyzji o internowaniu w stosunku do 9 736 osób. W miejscach odosobnienia przebywało równocześnie - według danych Ministerstwa Sprawiedliwości - 5128 internowanych, w tym 313 kobiet (dane z 21 grudnia 1981).
Stworzono sieć obozów dla internowanych, których przeważnie umieszczano w zakładach karnych. Wyjątek stanowiły kobiety i prominentni działacze Solidarności, których umieszczano w ośrodkach rządowych.
[edytuj] Obozy dla internowanych 1981-1982
- Białołęka
- Bytom
- Cieszyn
- Darłówko
- Gębarzewo
- Głogów
- Gołdap
- Grodków
- Hrubieszów
- Iława
- Jastrzębie Szeroka
- Jaworze
- Kamienna Góra
- Katowice
- Kielce-Piaski
- Krasnystaw
- Łęczyca
- Kwidzyn
- Łowicz
- Lublin
- Lubliniec
- Nowy Łupków
- Nowy Wiśnicz
- Mielęcin
- Nysa
- Ostrów Wielkopolski
- Piotrków Trybunalski
- Potulice
- Racibórz
- Sieradz
- Strzebielinek
- Strzelce Opolskie
- Uherce
- Wierzchowo
- Włodawa
- Wronki
- Zabrze
- Załęże (dzielnica Rzeszowa)
