Minidisc
Z Wikipedii
MiniDisc (MD) to dyskowy nośnik danych cyfrowych, zwykle stosowany do zapisu dźwięku. Technologię MD zaprezentowała w 1991 roku firma Sony. W 1993 roku został zaprezentowany standard MD Data do przechowywania danych komputerowych, nie zyskał on jednak popularności, tak więc dzisiaj MD stosowane są głównie do zapisu dźwięku.
Dysk zamontowany jest na stałe w kasetce (68mm x 72mm x 5mm) z zasuwką, podobnie do 3.5-calowej dyskietki. Płyty audio dostępne są w dwu wariantach: tłoczone (z gotowym programem) oraz zapisywalne. Tłoczone MD są zbliżone w budowie i zasadzie działania do tłoczonych płyt CD. Nagrywalne MD wykorzystują zapis magnetooptyczny i mogą być zapisywane wielokrotnie; Sony utrzymuje, iż jedną płytę można nadpisać około 1 miliona razy. Obecnie na rynku dostępne są płyty mieszczące 60, 74 i 80 minut.
Sygnał audio na MD jest skompresowany w formacie ATRAC, podczas gdy na płycie CD stosuje się 16-bitowy format PCM. O ile w początkach obecności MD na rynku jakość dźwięku była łatwa do odróżnienia od jakości CD, dzięki rozwojowi ATRAC dzisiaj różnicę tę jest bardzo trudno usłyszeć. Najnowsza wersja ATRAC wprowadzona przez Sony to ATRAC typu S; Sharp i Panasonic stosują własne, jednak w pełni zgodne kodeki ATRAC.
W ostatnich latach technologia MD została wzbogacona o dwa nowe formaty zapisu. Są one znane jako MDLP (MiniDisc Long Play) i wykorzystują nowy format zapisu ATRAC3. Do standardowego formatu o jakości CD, nazywanego teraz często SP, MDLP dodaje tryb LP2, umożliwiający na dwukrotne wydłużenie czasu zapisu (160 minut czyli 2h 40min na 80-minutowej płycie) dźwięku o dobrej jakości, oraz LP4, o czterokrotnie dłuższym czasie zapisu (320 minut czyli 5h 20min na 80-minutowej płycie) dźwięku o średniej jakości.
Prędkość przesyłu (bitrate) w standardowym trybie SP wynosi 292kbit/s i wykorzystuje pełne kodowanie stereo z oddzielnymi kanałami lewym i prawym. Dla ogromnej większości ludzi jakość dźwięku jest identyczna z jakością płyty CD. Tryb LP2 wykorzystuje bitrate 132kbit/s, także z oddzielnymi kanałami stereo. Dla większości osób jakość dźwięku jest niemal identyczna z trybem SP. Ostatni tryb, LP4, wykorzystuje prędkość 66kbit/s i kodowanie joint stereo. Jakość dźwięku jest zauważalnie gorsza niż w poprzednich dwu trybach, jest jednak wystarczająca do zapisu mowy lub do słuchania muzyki przez gorszej jakości słuchawki lub małe głośniki.
