Mięta długolistna
Z Wikipedii
Mięta długolistna | |
Systematyka wg Reveala | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | Rosopsida |
Rząd | jasnotowce |
Rodzina | jasnotowate |
Rodzaj | mięta |
Gatunek | mięta długolistna |
Nazwa systematyczna | |
Mentha longifolia (L.) Hudson | |
Synonimy | |
M. spicata ssp. longifolia. (L.) T. Tacik | |
Galeria zdjęć i grafik |
Mięta długolistna (Mentha longifolia) - gatunek byliny należący do rodziny jasnotowatych. Występuje w stanie dzikim w południowej i środkowej Europie, w Polsce pospolicie na całym obszarze. Kenofit.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Roślina wieloletnia o mało przyjemnym zapachu. Osiąga 30-100 cm wysokości. Jest owłosiona włoskami prostymi, lub co najwyżej słabo tylko zagiętymi.
- Łodyga
- Wzniesiona, luźno lub gęsto owłosiona, u nasady z podziemnymi rozłogami.
- Liście
- Podługowato-lancetowate lub jajowate, ostro piłkowane, 5-10 cm długości, różnie owłosione, ale przeważnie pod spodem filcowane. Nerwacja słabo wystająca.
- Kwiaty
- Różowe lub czerwonawoliliowe w kłosokształtnych kwiatostanach, o długości od 3 do 10 cm. Podczas owocowania dzwonkjowaty kielich jest górą przewężony. Kwitnie od lipca do września.
- Biotop
- Wilgotne łąki, brzegi cieków wodnych, rowy, wilgotne pola i polne drogi. Rośnie przede wszystkim na glebach zawierających wapń i azot. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ch/O/All. Agropyro-Rumicion crispi i Ass. Mentho longifoliae-Juncetum oraz gatunek charakterystyczny i wyróżniający dla Ass. Filipendulo-Menthetum longifoliae [1].
Przypisy
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
[edytuj] Bibliografia
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.