Marian Ostafiński
Z Wikipedii
Marian Ostafiński | ||
Imię i nazwisko | Marian Wiesław Ostafiński | |
Data i miejsce urodzenia |
8 grudnia 1946 Przemyśl, Polska |
|
Pozycja | obrońca | |
Wzrost | 184 cm | |
Waga | 80 kg | |
Kariera piłkarska | ||
---|---|---|
Lata | Klub | M (G) |
?-1964 1965-1967 1967-1969 1969-1972 1972-1977 1977 1977-1978 1978-1980 |
Polonia Przemyśl Bieszczady Rzeszów Stal Stalowa Wola Stal Rzeszów Ruch Chorzów Polonia Bytom Hazebrouck Polonia Bytom |
67 (0) 115 (6) |
Reprezentacja narodowa | ||
Lata | Reprezentacja | |
1971-1975 | Reprezentacja Polski | 11 (0) |
Marian Wiesław Ostafiński (ur. 8 grudnia 1946 w Przemyślu) to były polski piłkarz i trener, obrońca (stoper), trzynastokrotny reprezentant Polski, olimpijczyk z Monachium w 1972.
Marian Ostafiński to wychowanek Polonii Przemyśl. Przewinął się przez wiele klubów południowo-wschodniej Polski: Bieszczady Rzeszów (1965-1967), Stal Stalowa Wola (1967-1969), ligowy debiut zaliczył w drużynie Stali Rzeszów (1969-1972), następnie w 1972 trafił do Ruchu Chorzów, gdzie odniósł najwięcej sukcesów. W 115 meczach strzelił 6 goli, dwukrotnie świętował Mistrzostwo Polski (1974, 1975), Puchar Polski z 1974, z drużyną dotarł do ćwierćfinałów europejskich pucharów: Pucharu UEFA w 1974 i Pucharu Europy w 1975. Do reprezentacji trafił jednak już wcześniej, w 1971 zadebiutował w meczu z Niemcami w Hamburgu (0:0). Selekcjoner Kazimierz Górski powoływał go z zaufaniem, Ostafiński pojechał na Igrzyska Olimpijskie w Monachium w 1972 jednak nie wystąpił w finałowym meczu z Węgrami, nie zmieścił się też w kadrze na Mistrzostwa Świata w 1974. Zarzucano mu brak zaangażowania, wytykano mu zachowanie na meczu z Bułgarią w kwietniu 1972, gdzie po jego faulu w polu karnym sędzia podyktował rzut karny dla drużyny z Bałkanów. Jego ostatni trzynasty występ w barwach kraju miał miejsce 26 października 1975 w Warszawie w spotkaniu z Włochami. Dwa lata później odszedł z Ruchu Chorzów do Polonii Bytom, gdzie grał do 1980 roku, w międzyczasie był wypróbowywany w francuskim Hazebrouck. W Polonii Bytom został i kontynuował pracę jako trener. Poza nią prowadził jeszcze Wartę Zawiercie, Beskid Andrychów i MK Katowice. Został odznaczony tytułem Zasłużony Mistrz Sportu, a także Złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Złotym Krzyżem Zasługi po występie na Olimpiadzie w 1972.
Źródła:
- Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek, Ruch Chorzów, 75 lat "Niebieskich" - Księga Jubileuszowa. Wydawnictwo GiA, Katowice 1995 (1. część cyklu Kolekcja Klubów)
[edytuj] Link zewnętrzny
Sylwetka w Polskim Portalu Olimpijskim
1 Kostka • 2 Szymanowski • 3 Gorgoń • 4 Anczok • 5 Ćmikiewicz • 6 Maszczyk • 7 Szymczak • 8 Szołtysik • 9 Deyna • 10 Lubański • 11 Gadocha • 12 Kmiecik • 13 Kraska • 14 Ostafiński • 15 Lato • 16 Marx • 17 Jarosik • 18 Szeja • 19 Gut • Trener: Górski