Gisulf I (książę Benewentu)
Z Wikipedii
Gisulf I (ur. ? – zm. 706[1]) był księciem Benewentu w latach 680–706.
Został władcą po śmierci brata Grimoalda. Jego ojcem był Romuald I, a maką Teodrada (lub Teuderata) córka Lupusa, która w początkowych latach rządów była regentką w jego imieniu.
Według Pawła Diakona w czasie jego rządów Frankowie zabrali z Monte Cassino relikwie Benedykta z Nursji i jego siostry świętej Scholastyki.
Około 705 Gisulf zajął miasta Sora, Arpino i Arce. Pomaszerował aż do Horrea[2], plądrując i paląc, zanim został ułagodzony darami przez posłów papieża Jana VI, który wykupił z niewoli wielu jeńców i przekonał go powrotu skąd przybył, do swych posiadłości.
Był energicznym księciem, tak jak ojciec i dziadek. Walczył przeciwko królowi, papieżowi i Bizancjum. Poślubił Winipergę, a nastepcą został jego syn Romuald II.
[edytuj] Źródła
- Paweł Diakon, Historia Langobardorum.
Przypisy
- ↑ Być może w 707. Zgodnie z wypowiedzią Pawła Diakona o siedemnastu latach rządów powinno być 698, lecz jest to w sprzeczności z odniesieniami do działań podjętych podczas pontyfikatu Jana VI około 705.
- ↑ Paweł Diakon, rozdz. XXVII. Identyfikowane jako Puteoli lub miejsce przy znaku piątej mili na Via Latina.
| Poprzednik Grimoald II (książę Benewentu) |
Książę Benewentu 680 – 706 |
Następca Romuald II |
