Giambattista Marino
Z Wikipedii
| Giambattista Marino | |
 Giambattista Marino |
|
| Urodzony | 18 października 1569 Neapol |
| Zmarł | 25 marca 1625 Neapol |
Giambattista Marino, także Marini (ur. 18 października 1569 w Neapolu, zm. 25 marca 1625 w Neapolu) - poeta włoski, główny przedstawiciel literatury włoskiego baroku.
Twórca marinizmu; pisał canzony, sonety, madrygały, eklogi i idylle, zebrane w La lira (1602-1614), La galleria (1620), La sampogna (1620). Głównym dziełem Marino jest poemat mitologiczny pisany oktawą Adone (1623); ma on swobodną strukturę, liczne zawikłane dygresje. Twórczość poety charakteryzuje przasadna dbałość o efektowną formę, niezwykłe skojarzenia, kunsztowne metafory, kwieciste słownictwo, wyszukane figury retoryczne. Twierdził, że poezja ma przede wszystkim szokować i zaskakiwać czytelnika.
To jedna z najwybitniejszych postaci epoki: poeta, dworzanin, kochanek, tchórz, bohater i wielki artysta słowa. Przez całe życie towarzyszyły mu sława i zazdrość. Marino nie chciał opisywać natury. Jego światem jest odizolowany od rzeczywistości świat ksiąg, pałaców, galerii obrazów i rzeźb. Poeta to według niego "rybak w morzu literatury", na które składają się dzieła innych twórców. Marino żądał od poety przede wszystkim pomysłowości i mistrzowskiego panowania nad językiem i wierszem. W poezji nie liczą się żadne reguły. Jedyną regułą poety powinno być łamanie wszystkich reguł.
