Gerard Wodarz
Z Wikipedii
 Gerard Wodarz  |
||
| Imię i nazwisko | Gerard Wodarz | |
| Data i miejsce urodzenia |
10 sierpnia 1913 Hajduki Wielkie, Niemcy |
|
| Pozycja | napastnik | |
| Wzrost | 171 cm | |
| Waga | 65 kg | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 1926-1939 1939-1941 1945 1945-1946 1946-1947 |
Ruch Chorzów Bismarckhütter S V RAF Newton Notts Fraserburg Ruch Chorzów |
183 (51) |
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 1932-1939 | Reprezentacja Polski | 28 (9) |
Gerard Wodarz (ur. 10 sierpnia 1913 w Wielkich Hajdukach[1], zm. 8 listopada 1982 w Chorzowie) – piłkarz, lewoskrzydłowy napastnik, reprezentant Polski.
Wychowanek Ruchu Wielkie Hajduki, w barwach którego występował w latach 1926-1939 oraz 1946-1947. Był, obok Ernesta Wilimowskiego i Teodora Peterka, członkiem jednego z najlepszych w historii klubu ataku. W 183 meczach strzelił 51 bramek, pięciokrotnie zdobywając mistrzostwo Polski (1933-1936 i 1938). W reprezentacji rozegrał 31 spotkań – debiutował 2 października 1932 w meczu z Rumunią w Budapeszcie. Pięć z łącznej puli 13 bramek strzelił na olimpiadzie w Berlinie w 1936 roku. Grał również w słynnym meczu z Brazylią w Strasburgu na Mistrzostwach Świata w 1938, gdzie świetnie asystował Ernestowi Wilimowskiemu, który jako pierwszy strzelił 4 bramki w jednym meczu MŚ. Podobnie jak wielu jego kolegów po wybuchu II wojny światowej grał w Bismarckhütter Sport Verein. W 1941 roku został żołnierzem Wehrmachtu. W 1944 dostał się do niewoli amerykańskiej w Normandii, skąd trafił do Wojska Polskiego w Wielkiej Brytanii, gdzie powrócił do gry w piłkę nożną: RAF Newton Notts (1945) i szkockim Fraserburg (1945-1946). W 1946 wrócił do Chorzowa i jeszcze przez dwa lata bronił barw Ruchu. Jako trener pracował w wielu klubach na Górnym Śląsku, jednak bez znaczących sukcesów. Pracował także w zawodzie księgowego.
Przypisy
- ↑ wówczas niemieckim Bismarckhütte
