Emanuel Konstanty Imiela

Z Wikipedii

Emanuel Konstanty Imiela, pseud. Karol Dym (ur. 10 marca 1888 w Świętochłowicach-Lipinach, zm. 25 kwietnia 1953 w Katowicach) - śląski pisarz.

W latach 1902-1906 uczęszczał do francuskiego gimnazjum się w Lucernie w Szwajcarii. W 1906 po śmierci ojca wraca do kraju i podejmuje pracę w "Freidenshüte" (huta Pokój) w Nowym Bytomiu. W 1907 wyjechał do Krakowa i tam wstąpił do nowicjatu oo. pijarów. Jednak już rok później, bo w 1909, opuścił zakon. W 1912 zdał maturę. W latach 1912-1914 studiował romanistykę i germanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Wybuch I wojny światowej zastał go na Podolu, gdzie podczas ferii pracował jako nauczyciel prywatny. Został internowany i wysłany do Tambowa, gdzie przebywał do 1918. W 1917 wydał pracę Śląsk Pruski, zawierającą informacje o przeszłości Śląska oraz aktualną problematykę społeczno-gospodarczą.

W grudniu 1918 powrócił na Śląsk Miał organizować rady ludowe na Opolszczyźnie. Po upadku I powstania śląskiego opuścił Śląsk i wyjechał do Poznania, gdzie kontynuował studia. W listopadzie 1919 wraca jednak na Śląsk, gdzie organizuje Związek Nauczycieli Górnoślązaków. W 1920 wraca do Świętochłowic, gdzie organizuje polskie szkoły z polecenia Wojciecha Korfantego. W okresie powstań tworzył patriotyczne wiersze.

Od 1922 do 1938 pracował w administracji szkolnej w Katowicach. Działał także społecznie i kontynuował pracę literacką. Podczas okupacji niemieckiej nauczał tajnie po domach. Po wojnie powrócił do pracy pedagogicznej i literackiej.

[edytuj] Ważniejsze utwory

• "Hymn powstańczy" (1919)
• "Górnośląski bajki i satyry" (1922)
• "Stara wieża" (1931)
• "Zaklęta Królewna" (1934)
• "Tajemnica Twardonia" (1936)
• "Klara" (1951)

[edytuj] Bibliografia

• Patroni Świętochłowickich ulic - Marian Piegza, Świętochłowice 2005 ISBN 83-919630-6-3