Ekorus
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
| Ekorus | |
 Ekorus ekakeran i Viverra leakeyi |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ssaki |
| Podgromada | ssaki żyworodne |
| Szczep | łożyskowce |
| Rząd | drapieżne |
| Rodzina | łasicowate |
| Rodzaj | †Ekorus |
| Gatunek | †ekorus ekakeran |
| Nazwa systematyczna | |
| Ekorus ekakeran | |
Ekorus ekakeran duża wymarła łasica wielkości psa, zamieszkująca pod koniec miocenu około 6 milionów lat temu Kenię.
Osiągała 60 centymetrów wysokości, jego budowa ciała nie była podobna do dzisiejszych łasic. Współczesne łasice mają krótkie nogi i mogą osiągać dużą prędkość tylko na krótkich dystansach. Nogi Ekorus były zbudowane podobnie jak u lamparta. Pojawił zanim wielkie koty zaczeły królować na sawannach Afryki, duża łasica Ekorus polowała na trójpalczastego konia Eurygnathohippus i dużą świnie Nyanzachoerus. Powód tej ewolucji mogą wytłumaczyć Wielkie Rowy Afrykańskie. Zanim rozpoczął pękać ryft kontynentalny, Kenia była bardziej zalesiona. Ponieważ ostatecznie wilgoć została wzbudzona z lasów przez obszary górskie, lasy zmieniły się w obszary trawiaste. Lepiej przystosowane i zbudowane zwierzęta do otwartych terenów prosperowały a wolniejsze leśne gatunki wyginęły.
Skamieniałości dużych mioceńskich łasic odnajdywano w Ameryce północnej i Azji.
